ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρωτοχρονιας 2011
Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.
«Μείζων ἐστίν ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ»
(Α΄ Ἰωάν. 4,4)
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Μόλις πρό ὁλίγων ὡρῶν ὑποδεχθήκαμε τό νέον ἔτος. Παρά τούς φαντασμαγορικούς ἑορτασμούς, οἱ καιροί εἶναι ἰδιαίτερα κρίσιμοι. Κίνδυνοι ψηλαφητοί ἀπό ἀδέξιους χειρισμούς ἀπειλοῦν ἀκόμη καί αὐτήν τήν ἐθνική μας κυριαρχία.
Ἐμεῖς συνειδητοποιοῦμε τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν; Παραμερίζουμε γιά χάρη τοῦ κοινοῦ καλοῦ φιλοδοξίες, κομματισμούς, προσωπικές ἐπιδιώξεις ; Αἱρόμεθα στό ὕψος τῶν περιστάσεων; Τό Ἔθνος μας μεγαλούργησε μέ τήν ὁμοψυχία καί τήν ἑνότητα. Κινδύνευσε μέ τήν ὀξεία ἀντιπαράθεση καί τή διχόνοια. Ὁ λαός μας σέ παράλληλες ἐποχές ἔχει ἐπιδείξει θαυμαστή ὡριμότητα. Οἱ ἐχθροί μας ἐπιχαίρουν ἀπό τίς ἀκρισίες καί τίς διαμάχες μας. Ἐκεῖνο πού ὑπολογίζουν εἶναι ἡ δική μας συμψυχία καί ἑνότης. Ἄς μήν περιμένουμε ἀπό τούς ἄλλους νά ἐνδιαφερθοῦν καί νά ὑπερασπισθοῦν τά δίκαιά μας, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τά ἀπεμπολοῦμε. Χρειάζεται στίς ἡμέρες μας νά ἐνεργοποιήσουμε τήν καθαρή συνείδησή μας.
Νά ἐπαναφέρουμε τόν Θεό στή ζωή μας. Τόν κάναμε περιθωριακό. Τόν ἐξορίσαμε ἀπό τή ζωή μας, ἀπό τήν ἐργασία μας, ἀπό τήν οἰκογένειά μας, ἀπό τήν κοινωνία, ἀπό τίς ἀποφάσεις μας. Καί μαζί μέ τόν Θεό ἀπωθήσαμε καί κάθε πνευματική ἀξία πού ἐκπροσωπεῖ τό θεῖο. Γι’ αὐτό καί ἀσχολούμαστε μέ τόν ἀντίχριστο, δεῖγμα πνευματικῆς παρακμῆς καί βαριᾶς νοσηρότητας.
Ὀφείλω ὡς ὑπεύθυνος ποιμήν νά σᾶς τονίσω ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μία ἀπό τίς πολλές θρησκεῖες, πού περιορίζονται ἁπλῶς νά ἱκανοποιήσουν τήν ὁρμέμφυτη – ἐνστικτώδη ἀναγκαιότητα τῆς θρησκευτικότητας. Ὀνομάζεται Ἐκκλησία γιά νά δηλωθεῖ τό σύνολο τῶν πιστῶν, πού συγκροτεῖ ἕνα ἑνιαῖο Σῶμα καί ἔχει ὡς Κεφαλή τόν Κύριον Ἰησοῦν. Ὁ Χριστός εἶναι «μεθ’ ἡμῶν»,εἶναι πάντοτε μαζί μας. Ὅταν ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς, δέν μᾶς ἐγκατέλειψε, μᾶς βεβαίωσε : «Ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». (Ματθ. 28,20). Ἡ ἑνότητα μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Του πραγματώνεται, πάνω ἀπ’ ὅλα, μέσῳ τῶν μυστηρίων. «Σημαίνεται», δηλαδή φανερώνεται, ὅπου τελεῖται ἡ Θεία Εὐχαριστία κατά τόν ἅγιον Νικόλαον τόν Καβάσιλα.
Μέσα στήν αὐθεντική, πηγαία καί ἀδιατάρακτη σχέση Χριστοῦ καί πιστῶν, ὑπάρχει μία μερίδα πιστῶν, πού κατατρύχεται ἀπό ἔμμονες ἰδέες, φοβίες καί παραδόσεις παγανιστικές. Αὐτή ἡ δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση αὐτῶν τῶν πιστῶν, ὅταν ἐπηρεάζεται ἀπό ἔξαλλες καί ἀνεξέλεγκτες διαθέσεις, μπορεῖ νά δημιουργήσει καί νά ἐπιφέρει, ἄθελά τους, διαστρεβλώσεις καί ἀλλοιώσεις στίς εὐαγγελικές Ὀρθόδοξες ἀλήθειες. Καί ἐδῶ, δυστυχῶς, εὔκολα μπορεῖ νά ἔχει ἰσχύ ἡ ἁγιογραφική ρήση : «Ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ' οὐ κατ' ἐπίγνωσιν». (Ρωμαίους, 10,2). Οἱ αὐθαίρετες προσωπικές «πρωτοβουλίες» κάποιων, πού φανερώνουν ἔλλειψη βάθους καί ἀκριβοῦς γνώσης τῶν σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, εἶναι πάντα ἐπικίνδυνα καί ἐπιλήψιμα τολμήματα. Μάλιστα, ὅταν ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀποφανθεῖ καί δέν ἔχει ἀκόμη ἐκφρασθεῖ πρός τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Στήν πρόσφατη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀκούσθηκε μεταξύ τῶν ἄλλων θεμάτων καί ἡ εἰσήγηση δύο Μητροπολιτῶν, πού μετέφεραν τήν ἀνησυχία πιστῶν γιά τόν Α.Μ.Κ.Α. (Ἀριθμό Μητρῴου Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης) καί γιά τή σχεδιαζομένη ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ. Τό τελευταῖο διάστημα αὐξάνονται οἱ ἀντιδράσεις κάποιων πιστῶν κατά τῆς ἐν λόγῳ ΚΑΡΤΑΣ, πού τήν ταυτίζουν μέ τό «666» καί τό χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου, πού γίνεται ἀναφορά στό τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τήν «Ἀποκάλυψη», στό δέκατο τρίτο κεφάλαιο καί στούς στίχους δεκαεπτά καί δεκαοκτώ.
Γι’ αὐτούς τούς πιστούς εἶναι βασανιστικό τό ἐρώτημα κατά πόσον θά ὑπάρχει στήν ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ὁ ραβδωτός κώδικας (bar code) μέ τό «666». Αὐτά, πού ἀκουγόταν κατά τή δεκαετία τοῦ 1980 γιά τό ραβδωτό κώδικα καί κατά τή δεκαετία τοῦ 1990 γιά τίς νέες ταυτότητες, ἐπανέρχονται στήν ἐπικαιρότητα μέ νέα φόβητρα καί ἀπειλές. Εἶναι ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικό πώς ὁ ραβδωτός κώδικας (bar code) μέ τό «666» πρωτοεμφανίζεται στούς καιρούς μας ἀπό σέχτες τῆς προτεσταντικῆς ἐκκλησίας στήν Ἀμερική. Δεκαεννέα αἰῶνες ἀπό τῆς συγγραφῆς τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ βιβλίου τῆς «Ἀποκαλύψεως», οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δέν μᾶς ἄφησαν ἀναλυτικά σχόλια τοῦ «666» καί τοῦ χαράγματος. Φαίνεται πώς τό βάρος τῆς ἐνασχόλησής τους βρισκόταν στή διδαχή στήριξης τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς ἀκατάλυτες καί αἰώνιες εὐαγγελικές ἀλήθειες: «Πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα ˙ μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη». (Α΄ Κορινθ. 13, 13).
Ὁ Συγγραφεύς τῆς Ἀποκαλύψεως Ἰωάννης μᾶς ἐξηγεῖ πῶς οἱ πιστοί θά ἀναγνωρίσουν τόν ἀντίχριστο. Λέγει ἐπί λέξει: ᾯδε ἡ σοφία ἐστίν · ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου · ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί · καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξϛ΄ (666)». (Ἀποκ. 13, 18), δηλαδή θά καταμετρηθοῦν – κατά τό ἑλληνικόν σύστημα γραφῆς καί ἀριθμήσεως – ὅλα τά γράμματα τοῦ ὀνόματός του. Τό σύνολο θά εἶναι 666. Αὐτό ἀποτελεῖ ἕνα ἀδιάψευστο κριτήριο διά τήν ἀναγνώρισιν τοῦ ἀντιχρίστου. Ὁ ἀποκαλυπτής Ἰωάννης ἐγνώριζε τό ὄνομα, διότι τό εἶδε γραμμένο εἰς τό ὅραμά του. Δέν ἦτο ὅμως πρός τό πνευματικό συμφέρον μας ἡ ἀποκάλυψίς του καί μᾶς ἔδωσε μόνον τόν ἀριθμόν 666.
Ὁ ἀριθμός αὐτός οὐδεμίαν ἄλλην σημασίαν ἔχει. Εἶναι ἕνας ἀριθμός ὅπως καί οἱ ἄλλοι. Καί ἐάν ἀκόμη, ὅπως ὑποστηρίζεται (Ἀποκ. 13, 17), χρησιμοποιηθεῖ ὡς σφραγίς ὑπό τοῦ ἀντιχρίστου, δέν πρέπει νά φοβούμεθᾳ οὔτε νά τοῦ ἀποδίδωμεν μείζονα ἰσχύν : «Μείζων γάρ ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ».
Ἀρκεῖ ἡ καρδία μας νά ζεῖ ἐν Κυρίῳ μέ τή σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς, τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ζῶσαν πάντοτε, μή δεχομένη τό παράπαν, τήν γοητείαν ἤ τόν φόβον τοῦ ἀντιχρίστου. Πέραν τούτου ἡ φιλολογία καί αἱ περί τόν ἀριθμόν τοῦτον φαντασιώσεις ἀποτελοῦν πολυπράγμονα, ματαίαν καί ἐπικίνδυνον ἀδολεσχίαν. Δι’ ἕνα κυρίως λόγον εἶναι χρήσιμος ὁ ἀριθμός αὐτός : θά ἀποτελέσει ἰσχυρόν ἀποδεικτικόν μέσον διά νά ἀναγνωρίσωμεν τόν ἀντίχριστον. «Τό περισσόν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστι».
Μπροστά στίς «ἀνησυχίες» καί πιέσεις τοῦ σύγχρονου ὀργανωμένου «ζηλωτισμοῦ», ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, ἀποφάσισε νά μελετηθεῖ τό ζήτημα τῆς ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ μέ τή συνδρομή εἰδικῶν ἐπιστημόνων καί συνταγματολόγων. Ὅμως μέχρις ὅτου μελετηθεῖ τό θέμα καί διατυπωθοῦν τά συμπεράσματα καί γίνουν ἀποδεκτά ἀπό τήν ὑπεύθυνη θέση τῆς Ἱεραρχίας, ἐπιβάλλεται οἱ πιστοί νά ἀναμένουν καί νά μήν ἀκούγονται καί γράφονται ἀνεύθυνες, ἄκριτες καί θρησκειοποιημένες παραδόσεις. Αὐτές δημιουργοῦν φοβικά σύνδρομα, ἀποπροσανατολίζουν τούς ἁπλούς πιστούς ἀπό τά οὐσιαστικά καί δυναμικά εὐαγγελικά μηνύματα καί ἐπιφέρουν παραχαράξεις καί παραποιήσεις στήν αὐθεντική εὐαγγελική διδαχή.
Τό χωρίο, πού θέσαμε στήν ἀρχή καί εἶναι ἀπό τήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, συγγραφέα καί τῆς «Ἀποκάλυψης», εἶναι ἐπίκαιρο καί οὐσιαστικό τοῦ γνησίου ὀρθοδόξου φρονήματός μας. Μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος Ἰωάννης πώς ὑπερνικοῦμε τόν ἀντίχριστο, γιατί Αὐτός πού ἐνεργεῖ μέσα μας εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό αὐτόν πού κυριαρχεῖ μέσα στόν κόσμο. Ὁ ἀριθμός του, πού εἶναι τό «666» καί τό «χάραγμά» του, εἶναι ἀνίσχυρα καί μηδαμινά νά σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί τῆς ἀπείρου παντοδυναμίας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του, κεφάλαιο ὄγδοο, στίχους 31 καί 38 μέχρι 39 : «Εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίς καθ' ἡμῶν; ..... Πέπεισμαι γάρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν».
Διάπυρος ὑπέρ πάντων ὑμῶν εὐχέτης πρός Κύριον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
