Κυριακή 19 Μαρτίου (Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ) (Μάρκ. η΄ 34 - θ΄ 1)

Ἀκριβῶς στό κέντρο τῆς καρδιᾶς τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας σήμερα τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου. Γιά ποιόν σκοπό ἄραγε;

Ὄχι, ἀσφαλῶς, ἁπλῶς γιά νά Τόν προσκυνήσουμε καί νά πάρουμε ἕνα κλαδάκι δενδρολίβανο γιά εὐλογία στό σπίτι μας. Ὄχι! Ὁ λόγος εἶναι βαθύτερος καί μυστικότερος. Τό κάνει, λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, γιά νά ἐνισχύσει καί νά ἐνθαρρύνει ἐμᾶς τά παιδιά της στόν πνευματικό ἀγώνα πού αὐτή τήν περίοδο εἶναι, πρέπει νά εἶναι, ἐντονότερος, ὅπως ἄλλωστε μᾶς τό ζητάει ὁ Κύριος στό Εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα.

           Ὅποιος θέλει, λέει ὁ Κύριος, ἐλεύθερα καί ἀβίαστα νά μέ ἀκολουθεῖ ὡς δικός μου, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, τά θελήματά του, τίς ἐπιθυμίες καί τά ὄνειρά του, καί ἄς σηκώσει τό σταυρό του καί ἔτσι νά μέ ἀκολουθεῖ, ἔχοντας δηλαδή, τήν ἀπόφαση ἀκόμη καί νά πεθάνει γιά χάρη μου. Διότι, συμπληρώνει, ὅποιος θελήσει νά ἀποφύγει τό σωματικό θάνατο καί νά σώσει ἔτσι προσωρινά τή ζωή του, θά χάσει τήν αἰώνια ζωή. Ὅποιος ὅμως χάσει καί θυσιάσει τή ζωή του γιά μένα καί τό Εὐαγγέλιό μου, αὐτός οὐσιαστικά θά σώσει τή ζωή του, τήν ψυχή του, ἀφοῦ θά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή. Διότι, προσθέτει ὁ Κύριος, τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο, ἄν κερδίσει τόν κόσμο ὅλο, χάσει ὅμως τήν ψυχή του; Καί τί μπορεῖ σ᾽αὐτήν τήν περίπτωση νά δώσει σάν ἀντάλλαγμα, γιά νά τήν ξανακερδίσει, νά τήν σώσει ἀπό τήν αἰώνια ἀπώλεια καί κόλαση; Τίποτε ἀσφαλῶς.

Τίποτε! Ἑπομένως εἶναι ὁλοφάνερο πώς ἄλλος δρόμος πού νά ὁδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό τό δρόμο τοῦ σταυροῦ, πού ὑποδεικνύει ἐδῶ ὁ Κύριος, δέν ὑπάρχει.

Ποιός ὅμως εἶναι ὁ δρόμος τοῦ σταυροῦ; Τί σημαίνει “ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ”; Σημαίνει νά καταλάβει ὁ χριστιανός πώς ἀπό τή στιγμή πού πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἀκολουθήσει τό Χριστό πρέπει νά εἶναι ἕνας νεκρός! Ἕνας ἄνθρωπος, δηλαδή, πού ἔχει νεκρώσει ἁμαρτωλά ἐπίγεια ἐνδιαφέροντα, δέν ἐπιθυμεῖ τίποτε ἀπολύτως ἀπό τίς ἁμαρτωλές ἡδονές καί τίς δόξες τῆς γῆς! Ποιός, λοιπόν, μπορεῖ νά πεῖ ὅτι τό ἔχει ἐπιτύχει αὐτό;

Καί ὅμως αὐτή τήν τελειότητα ζητάει ἀπό τούς πιστούς ἀκολούθους Του ὁ Κύριος. Καί δέν τή ζητάει γιά κάποια δική Του ὠφέλεια. Ὄχι! Τή ζητάει ἀκριβῶς γιά νά τούς προφυλάξει ἀπό ἕνα σοβαρότατο κίνδυνο. Τόν κίνδυνο νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους σ᾽ Αὐτόν, καθώς θά εἶναι ἀναγκασμένοι νά ζοῦν σ᾽ ἕνα διεφθαρμένο κόσμο.

Γι᾽ αὐτό καί προειδοποιεῖ ὁ Κύριος καί λέει: Τό Χριστιανό ἐκεῖνο πού θά ντραπεῖ νά ὁμολογήσει τήν πίστη του σ᾽ Ἐμένα καί στά λόγια μου, ἐπηρεαζόμενος ἀπό τίς εἰρωνεῖες τῶν ἀνθρώπων τῆς ἁμαρτωλῆς αὐτῆς γενεᾶς, πού σάν μοιχαλίδα ἔχει ἐγκαταλείψει τό Θεό στόν ὁποῖον ἀνήκει, αὐτόν τόν κατ᾽ὄνομα μόνο Χριστιανό θά ντραπῶ καί ἐγώ πού ἔγινα πραγματικός ἄνθρωπος νά ὁμολογήσω ὅτι εἶναι δικός μου, ὅταν ἔλθω κατά τή Δευτέρα Παρουσία μου, μέσα στή θεϊκή δόξα τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μου, συνοδευόμενος ἀπό τούς ἁγίους ἀγγέλους. Ναί! Θά τόν ἀποκηρύξω τόν ἄνθρωπο αὐτό, δέν θά τόν ἀναγνωρίσω σάν δικό μου. Ἀλλά, γιά νά μήν ἀποθαρρυνθεῖτε, σᾶς διαβεβαιώνω, καταλήγει ὁ Κύριος, πώς ἀπό ἐσᾶς, πού εἶστε ἐδῶ τώρα, εἶναι μερικοί, οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται νά πεθάνουν, πρίν δοῦν τήν ἐπί γῆς βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν Ἐκκλησία, νά ἔρχεται μέ δύναμη μεγάλη καί νά κυριαρχεῖ, ἐνῶ θά ἀνατρέπεται ἡ Παλαιά τάξη καί διαθήκη, μέ τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Ναοῦ της καί μέ τόν διασκορπισμό τῶν Ἑβραίων.

Συγκλονιστική ἡ προειδοποίηση τοῦ Κυρίου. Θά ντραπεῖ, λέει, καί θά ἀποκηρύξει κατά τή Δευτέρα Του Παρουσία ὡς μή δικό Του καθέναν ὁ ὁποῖος ντράπηκε στήν ἁμαρτωλή ἐποχή του νά ὁμολογήσει ὅτι εἶναι πιστός Χριστιανός καί ὅτι ἀκολουθεῖ καί ἐφαρμόζει στή ζωή του τή διδασκαλία τοῦ Κυρίου.

Γιά τούς συμβιβασμένους Χριστιανούς, ἀδελφοί μου,  μιλάει ἐδῶ ὁ Κύριος. Γιά τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού λένε ὅτι πιστεύουν καί πηγαίνουν ἴσως στήν Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι ὅμως ντρέπονται νά τό φανερώσουν αὐτό στό περιβάλλον τους, στήν ἐργασία τους, δηλαδή ἤ στό σχολεῖο ἤ στόν Πανεπιστήμιο ἤ ἄλλοι ἐκεῖ πού ὑπηρετοῦν τή στρατιωτική τους θητεία. Ντρέπονται. Φοβοῦνται. Τί φοβοῦνται;  Φοβοῦνται τίς εἰρωνεῖες καί τά πειράγματα τῶν ἀπίστων ἀνθρώπων. Οὐσιαστικά δηλαδή ἀρνοῦνται τόν Κύριο.

Δέν καταλαβαίνουν, δέν τό καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτές οἱ εἰρωνεῖες καί τό περιγέλιο τῶν ἀνθρώπων εἶναι μεγάλη τιμή νά τά δεχθεῖ ὁ πιστός Χριστιανός. Εἶναι τιμή καί ὕψιστο προνόμιο νά ἀξιωθοῦμε νά δεχθοῦμε χάριν τοῦ Χριστοῦ τούς χλευασμούς τοῦ ἁμαρτωλοῦ καί ἀποστατημένου κόσμου. Καί θά ἔλθει κάποια ἡμέρα πού αὐτοί οἱ χλευασμοί θά γίνουν ἡ δόξα καί τό καύχημά μας στήν αἰωνιότητα.

Εἶναι ἀλήθεια, ἀδελφοί, πώς ἡ γενεά μας, ἡ ἐποχή μας ὁλόκληρη εἶναι κατεξοχήν μοιχαλίδα καί ἁμαρτωλή, καί ἡ πίεση πού ἀσκεῖ μέ τήν εἰρωνεία καί τό χλευασμό ἰδιαιτέρως στούςνέους, εἶναι κατ᾽ ἐξοχήν πιεστική. Ὅμως ἐδῶ εἶναι καί ὁ ἀγώνας μας, ὁ ἀγώνας  τῶν πιστῶν! Ἐδώ πρέπει νά κάνουμε τήν ὁμολογία μας. Ἁπλά, ταπεινά, ἀλλά καί σταθερά καί θαρραλέα. Αὐτός εἶναι ὁ σταυρός τόν ὁποῖο καλούμαστε νά σηκώσουμε.

Ἄλλωστε, μήν τό ξεχνᾶμε, δέν εἴμαστε μόνοι. Μᾶς τό ὑπενθυμίζει τόσο δυνατά ἡ σημερινή ἑορτή. Μπροστά μας προπορεύεται ὁ πρῶτος σταυροφόρος, ὁ Κύριος, αἴροντας τόν πιό βαρύ Σταυρό! Καί τό παράδοξο× ὄχι μόνο προπορεύεται, ἀλλά καί μέ ἕνα μυστικό τρόπο εἶναι καί δίπλα στόν καθένα μας καί μᾶς βοηθάει καί μᾶς ἐνισχύει. Γιά νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας μέ τήν ἀπόφαση τοῦ θανάτου. Γιά  νά φτάσουμε στήν Ἀνάσταση!