Κυριακή 5 Μαρτίου (Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ) (Ἰωάν. α΄ 44-52)

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί, ὁ  Κύριος κάνει τήν κλήση στούς πρώτους μαθητές Του. Ἔχει ἤδη γνωρίσει τόν Ἀνδρέα καί τόν Πέτρο καί τώρα ἀπευθύνεται πρός τό Φίλιππο καί τοῦ λέει:- Ἀκολούθησέ με. Φλογερή ψυχή ὁ Φίλιππος τρέχει ἀμέσως καί βρίσκει τό φίλο του Ναθαναήλ καί τοῦ λέει:                -Βρήκαμε Αὐτόν, γιά τόν ὁποῖο ἔγραψε ὁ Μωυσῆς στό Νόμο καί προφήτευσαν οἱ Προφῆτες, τό Μεσσία! Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ «υἱός» τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τή Ναζαρέτ. -Ἀπό τή Ναζαρέτ; Ἀπορεῖ ὁ Ναθαναήλ. Ἀλλά εἶναι δυνατόν νά βγεῖ τίποτε καλό ἀπό αὐτό τό κακόφημο καί ἀσήμαντο χωριό; «Ἔρχου καί ἴδε»! Ἔλα καί θά δεῖς, ἀπαντάει αὐθόρμητα καί ζωηρά ὁ ἐνθουσιώδης Φίλιππος, παρακινώντας τό φίλο του νά ἀποβάλει τίς προκαταλήψεις καί νά ἔλθει νά διαπιστώσει μέ τά ἴδια του τά μάτια τή μεγάλη αὐτή ευλογία.

Εἰλικρινής στίς ἀναζητήσεις του ὁ Ναθαναήλ πείθεται ἀπό τά λόγια τοῦ Φιλίππου καί τόν ἀκολουθεῖ. Καί τί ἔκπληξη! Τή στιγμή πού πλησιάζει τόν Κύριο, ἀκούει νά λέει Ἐκεῖνος: -Νά, ἕνας γνήσιος καί ἀληθινός Ἰσραηλίτης, στήν καρδιά τοῦ ὁποίου δέν ὑπάρχει δόλος καί πονηρία. Ἀπορεῖ ὁ Ναθαναήλ καί ρωτᾶ: -Ἀπό ποῦ μέ γνωρίζεις; Δικαιολογημένη ἡ ἀπορία του, ἀλλά πόσο μεγαλώνει μέ τήν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου: -Πρίν ἀκόμη σέ φωνάξει ὁ Φίλιππος, σέ εἶδα ἐκεῖ πού ἤσουν, κάτω ἀπό τήν συκιά!

Φαίνεται, λένε οἱ ἑρμηνευτές, πώς ὁ Ναθαναήλ προσευχόταν κρυμμένος κάτω ἀπό τή συκιά, γι᾽ αὐτό καί ἡ ἀρχική ἀπορία του μεταβάλλεται τώρα σέ ἔκπληξη καί θαυμασμό. Κατάλαβε ὅτι ὁ Φίλιππος εἶχε δίκιο, βρισκόταν μπροστά στό μεγάλο ἀναμενόμενο τῶν αἰώνων, τό Μεσσία. Πλημμυρισμένος λοιπόν ἀπό ἐνθουσιασμό καί πίστη φωνάζει: -Διδάσκαλε, ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀναμενόμενος βασιλιάς τοῦ ἔθνους μας, τοῦ Ἰσραήλ. Λοιπόν, τοῦ λέει ὁ Κύριος, πίστεψες μόνο καί μόνο ἐπειδή σοῦ εἶπα ὅτι σέ εἶδα κάτω ἀπό τήν συκιά; Θά δεῖς μεγαλύτερα καί θαυμαστότερα ἀπό αὐτό. Σᾶς διαβεβαιώνω, πρόσθεσε, πώς ἀπό ἐδῶ καί πέρα θά βλέπετε τόν Οὐρανό νά εἶναι ἀνοιχτός καί τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νά ἀνεβαίνουν καί νά κατεβαίνουν “ἐπί τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου”.

“’Ἀπ᾽ἄρτι ὄψεσθε στόν οὐρανόν ἀνεῳγότα”. Πράγματι, μέ τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου μας στή γῆ ὁ Οὐρανός ἄνοιξε. Ἄνοιξε τήν νύχτα τῆς Γεννήσεώς Του, ὅταν ὁλόκληρη στρατιά ἁγίων ἀγγέλων ξεχύθηκε στή γῆ ψάλλοντας τόν συγκλονιστικότερο ὅλων τῶν ὕμνων: “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”. Ἄνοιξε κατά τήν ὥρα τῆς Βαπτίσεώς Του στόν Ἰορδάνη, ὅταν τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς Περιστερά κατέβηκε πάνω Του καί ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀκούστηκε νά λέει: -Ἐσύ εἶσαι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός, ἀπό σένα εὐαρεστήθηκα. Ἄνοιξε καί ἔμεινε ἀνοιχτός καθ᾽ ὅλην τήν διάρκεια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου καί ἀπό τότε μένει ἀνοιχτός ὁ Οὐρανός ὅλους τούς αἰῶνες.

Μένει ἀνοικτός ὁ Οὐρανός! Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἀδελφοί, ὁ ἀνοικτός Οὐρανός! Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ὀρθοδοξία  εἶναι τόσο ἀπόλυτη, ἀσυμβίβαστη στήν πίστη της καί στήν ἀλήθειά της, τήν ὁποία παρέλαβε ἀπό τό ἴδιο τό στόμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, ἀκριβῶς διότι θέλει νά κρατήσει τόν Οὐρανό ἀνοικτό. Νά μπορεῖ, δηλαδή, νά προσφέρει στούς πιστούς της ὅλων τῶν αἰώνων τή δυνατότητα νά συναντοῦν τό Θεό καί νά ἑνώνονται μαζί Του αἰώνια.

Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, ἀδελφοί, ὁ Οὐρανός μένει ἀνοιχτός καί ὁ δρόμος πρός τό Θεό ἐπίσης, μέσα ἀπό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία. Αὐτό εἶναι ἕνα θαῦμα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως καί ἀποτέλεσμα τῶν ἡρωικῶν ἀγώνων τῶν ἁγίων Πατέρων μας, πού μέ θυσίες καί αἷμα κράτησαν τήν πόρτα τοῦ Οὐρανοῦ ἀνοικτή, τήν ὥρα πού οἱ δαιμονικές φάλαγγες ἐπιχειροῦσαν νά τήν κλείσουν.

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα! Καί ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει  τούς ἡρωικούς αὐτούς ἀγῶνες τῶν  Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τή συντριβή τῶν ἐχθρῶν της, τῶν Εἰκονομάχων καί ὅλων τῶν ἄλλων αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι τήν πολέμησαν διά μέσου τῶν αἰώνων, γιά νά ἁρπάξουν τόν πολύτιμο, τόν ἀτίμητο θησαυρό της, νά τῆς στερήσουν τό Χριστό! Νά νοθεύσουν τήν ἀλήθεια του. Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία μας ἀγωνίστηκε νά  φυλάξει ἀκέραιο καί ὁλόλαμπρο διά μέσου τῶν αἰώνων αὐτό τό πανάκριβο μαργαριτάρι. Γι΄ αὐτό καί σέ κάθε ἐποχή, καί ἰδιαιτέρως στή σημερινή, πού οἱ ἄνθρωποι τυφλωμένοι καί ἀβοήθητοι ψάχνουν ἐδῶ καί κεῖ γιά μιά σταγόνα χαρά καί δέν τήν βρίσκουν, ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μας αὐτό τό μήνυμα ἔχει καί μπορεῖ καί πρέπει νά ἀπευθύνει πρός ὅλους, το μήνυμα πού ἀπηύθυνε ὁ Φίλιππος στό Ναθαναήλ:

 «Ἔρχου καί ἴδε»! Ἔλα καί θά δεῖς! Ἄνθρωπε, ψάχνεις νά βρεῖς τή χαρά; Ζητᾶς νά ἀποκτήσεις εὐτυχία; Θέλεις νά ζήσεις αἰώνια; «Ἔρχου καί ἴδε»! Ἐδῶ ἔλα, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δηλαδή στό Χριστό, τόν ὁποῖο ὡς ἀτίμητο μαργαριτάρι κατέχω, καί μέ τή θεϊκή παρουσία Του γεμίζει καί ζωογονεῖ τά πάντα ἐντός μου. Ἐδῶ λοιπόν θά τά βρεῖς ὅλα, καί περισσότερα ἀπό ὅσα ἐπιθυμεῖς, καί ἀνώτερα Μόνο ἔλα! Ἔλα καί θά δεῖς! Μήν τρέχεις στά κατώγια τοῦ κόσμου τούτου. Μήν ψάχνεις στό θόρυβο καί στίς διασκεδάσεις νά βρεῖς τή χαρά. Μη ζητᾶς στήν ὅποια γήινη φιλοσοφία καί ἐπιστήμη νά βρεῖς ἱκανοποίηση. Ὅλα αὐτά χωρίς τό Χριστό πάντα πεινασμένο καί ἀνικανοποίητο θά σέ ἀφήνουν. Πολύ περισσότερο, μή ζητᾶς τή χαρά στίς αἱρέσεις, στίς τόσες πλάνες, στούς πνευματισμούς, καί στούς ἀποκρυφισμούς, στήν Μασσωνία ἤ στίς Ἰνδουϊστικές κακοδαιμονίες, ὅπου μόνο σκοτάδι καί σύγχυση ὑπάρχει.

Αὐτό πού ζητᾶς, ἄνθρωπε, βρίσκεται ἐδῶ, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. «Ἔρχου καί ἴδε»! Θά δεῖς τόν ζῶντα, τό Ζωοδότη Κύριο, τό Σωτήρα σου καί Σωτήρα τοῦ κόσμου ὅλου.