Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας
πρός
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν παρά τοῦ τεχθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐν μέσῳ τοῦ σκότους, τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καί πόνων, τῶν ἐχθροτήτων, τῶν παθῶν, τῶν πολέμων, τῶν ἀνησυχιῶν, τῶν ἀπογοητεύσεων, τῆς φρικώδους ἀνεργίας καί τῆς συντριβῆς τῶν ὀνείρων ἰδιαιτέρως τῶν νέων ἀνθρώπων, προβάλλει τήν ἁγίαν ταύτην νύκτα τό μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Ἀνάρχου Θεοῦ.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός» (Ἑβρ. 13,8), εἰσέρχεται εἰς τό δρᾶμα τῆς ἱστορίας, ὡς «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος» (Ἡσ. 9,6), δίδοντας διεξόδους εἰς τάς ἀπορίας τῆς ζωῆς καί προορισμόν εἰς τήν ἀνθρωπίνην περιπέτειαν. Τήν ἀθόρυβον καί ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει εἴσοδον τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά πανηγυρίσωμεν. Διότι, «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2, 10-12). Διότι τό βρέφος, τό ὁποῖον ἀναπεσόν εἰς τήν φάτνην, «ἐκοιμήθη ὡς λέων καί ὡς σκύμνος λέοντος» (Γέν. 49, 8-9) εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, δηλαδή «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Μάτθ. 1, 22-23).
Καθείς ἐξ ἡμῶν ἔχει μετ’ αὐτοῦ τόν Θεόν. Ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπό τόν καθένα ἐξ ἡμῶν νά αἰσθανθῇ κυριαρχοῦντα εἰς τήν ζωήν του τόν τεχθέντα βασιλέα πού μᾶς δωροφορεῖ τήν εἰρήνην, τήν χαράν, τήν δύναμιν, τήν παραμυθίαν. Ἐάν παραμένωμεν εἰς τήν ἁμαρτίαν καί τό ἴδιον θέλημα, τότε, καίτοι «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός», ἡμεῖς εὑρισκόμεθα μακράν τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου μέ ἐπίκεντρον τόν Χριστόν, εἶναι ζωή εἰρήνης, χαρᾶς πνευματικῆς, ψυχικῆς γαλήνης καί ἀναπαύσεως. Δέν θέλει ὁ Κύριος τήν πίστιν ὡς μίαν θεωρητικήν γνῶσιν ἤ ἁπλήν παραδοχήν τῶν θείων ἀληθειῶν. Ὑπάρχουν πολλοί, οἱ ὁποῖοι θαυμάζουν τό μεγαλεῖον καί τό ὑπέρλαμπρον φῶς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ὁμολογοῦν ὅτι ποτέ ἄλλοτε εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος δέν ἔχουν λεχθῇ τόσον μεγαλειώδεις ἀλήθειαι. Σταματοῦν ὅμως ἐδῶ. Μένουν εἰς τήν θεωρίαν μόνον. Δέν θέτουν τήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν ὡς κατεύθυνσιν εἰς τήν ζωήν των, πηγήν τοῦ ἁγιασμοῦ των, κλίμακα τῆς ἠθικῆς ἀνυψώσεώς των, ὡς τό ἀσφαλέστατον καί μοναδικόν μέσον τῆς ὁμοιώσεώς των πρός τόν Χριστόν, τῆς θεώσεώς των. Τοιαύτη πίστις εἶναι νεκρά, ἀνενέργητος, ἀνωφελής καί ἐντέλει ἐπιβλαβής.
Διερχόμεθα μίαν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού κρημνίζουν. Ἄλλοι, κινοῦνται μέ ἐμπάθειαν, καθοδηγούμενοι ἀπό ἀρνητικάς ἰδεολογίας, ἀπό ἀντιχριστιανικάς ἰδέας καί θεωρίας, μέ στόχον τήν περιθωριοποίησιν τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν ἐξαφάνισιν τῶν ἱερωτάτων συμβόλων τῆς πίστεώς μας.
Ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος διά τόν πιστόν εἶναι ὁ πειρασμός τῆς ἀποστασίας ἀπό τήν πίστιν. Γεγονός εἶναι ὅτι δυστυχῶς πολλοί, ἄτομα, ὁμάδες, κράτη, ἀρνοῦνται νά μαθητεύσουν, νά φωτισθοῦν, νά θερμανθοῦν ἀπό τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, τόν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν Χριστόν.
Τήν ἐποχήν αὐτήν τῆς ἐπάρσεως πού οἱ ἄνθρωποι ἀφρόνως στρέφονται πρός τόν κόσμον μή ἀπαρνούμενοι τά ἐπίγεια χάριν τῶν ἐπουρανίων, ἡμεῖς οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστόν μή ἀναβάλλωμεν. Μή μεταθέτωμεν εἰς αὔριον τόν ἁγιασμόν μας. Ὅσο περισσότερον αἰσθανόμεθα τήν φυσικήν μας ἀδυναμίαν καί ἔχομεν ἐπίγνωσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας μας, τόσον περισσότερον μᾶς ἐνισχύει ἡ δύναμις τοῦ «δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ πνεύματος ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» σαρκωθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ καί μᾶς ἀναδεικνύει ἰσχυρούς ἀγωνιστάς τῆς ἀρετῆς.
«Ἀλλ’ ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. 6,2).
Ταπεινοί καί καθαροί τῇ καρδίᾳ ὡς οἱ ποιμένες, ἄς πορευθῶμεν πρός τήν Βηθλεέμ. Ἄς κλίνομεν τά γόνατά μας μαζί των εἰς τήν φάτνην. Ἄς ἀποθέσωμεν ὅ,τι μᾶς χωρίζει ἀπό τοῦ Θεοῦ, εἴτε ἁμαρτία, εἴτε ἴχνος νομιζομένης ἀξίας καί ἀρετῆς.
Ἄς πλησιάσωμεν τόν Σωτῆρα, ἀναθέτοντες εἰς Αὐτόν τούς πόνους καί τά ταλανίζοντα ἡμᾶς προβλήματα.
Ἄς ἐγκολπωθῶμεν τήν σωτηρίαν τήν ὁποίαν δωρεάν μᾶς προσφέρει καί λαμβάνοντες τόν ἁγιασμόν καί τήν χάριν Του, ἄς ἐπιστρέψωμεν εἰς τά καθ’ ἡμέραν ὡς τά «πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κόρ. 6,10), ἔχοντες μεθ’ ἡμῶν τόν Θεόν.
Ταῦτα ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ἀπευθύνοντες ἑορτίως πρός ὑμᾶς, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα, ὑψοῦμεν ἱκέτιδα χεῖρα πρός τόν Σαρκωθέντα Λόγον τοῦ Θεοῦ καί ἐξαιτούμεθα τήν Χάριν καί τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ ἐπί τάς καρδίας καί τούς οἴκους πάντων ὑμῶν.
Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ θεοδέγμονι σπηλαίῳ
τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
