Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας,
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Ὅταν ὁ σοφός βασιλεύς Σολομών οἰκοδόμησε τόν ὑπερθαύμαστον ναόν εἰς τήν πόλιν Ἱερουσαλήμ, καί ἠθέλησεν νά μεταθέση ἐκ τοῦ ὄρους Σιών εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τήν Κιβωτόν τῆς Διαθήκης, ἐσυνάθροισεν ὅλον τόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ καί μέ προπομπήν καί δόξαν ὑπερβολικήν μετέθηκαν τήν Κιβωτόν καί τά ἐν αὐτῇ μαρτύρια, εἰς τόν τόπον αὐτῆς εἰς τό Δαβείρ, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὑπό τάς πτέρυγας τῶν Χερουβίμ, (γ΄ Βασιλ. η΄, 1-6).
Ἐάν, ὅταν ἔμελλε νά μετατεθῆ ἡ ἄψυχος ἐκείνη καί τυπική κιβωτός, ἔγινε συνάθροισις καί προπομπή τοῦ λαοῦ, ἄξιον καί δίκαιον εἶναι σήμερον νά συναχθοῦν τά πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων διά νά ἑορτάσουν χαρμοσύνως τήν πάνσεπτον Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἀληθινῆς καί ἐμψύχου Κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ.
Σήμερον ὁ τῆς σοφίας χορηγός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἠθέλησε νά παραλάβη τήν Παναγίαν Μητέρα του, καί νά μεταθέση αὐτήν εἰς τά ἐν Οὐρανοῖς ἀχειροποίητα Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἵνα ὅπου ἐστίν ὁ Υἱός ἐκεῖ εὑρίσκεται καί ἡ Μήτηρ, καί ὅπου βασιλεύει ὁ Υἱός, ἐκεῖ νά συμβασιλεύῃ καί ἡ τοῦτον γεννήσασα.
Μητρός Θεοῦ κοίμησιν ἑορτάζομεν σήμερον. Μητρός Θεοῦ κατάπαυσιν. Μητρός Θεοῦ μετάστασιν, ἀνάβασιν, ἔπαρσιν.
Εἰς τό δεύτερον τροπάριον τοῦ πρώτου κανόνος τῆς ἑορτῆς ὁ Ἱεράρχης καί ὑμνῳδός Κοσμᾶς ὁ μελῳδός διασαλπίζει τήν κοινήν τῶν Ὀρθοδόξων πεποίθησιν ὅτι ἡ Θεοτόκος : «... θνήσκουσα, σύν τῷ Υἱῷ ἐγείρῃ διαιωνίζουσα».
Καθώς ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος ὑπέκυψεν εἰς τούς νόμους τῆς φύσεως καί ἀπέθανε, ὑπέρ φύσιν ὅμως μετά τρεῖς ἡμέρας ἀνέστη ἀπό τοῦ μνήματος ̇ οὕτω καί ἡ Θεοτόκος ὑπέκυψεν εἰς τούς νόμους τῆς φύσεως καί ἀπέθανεν. Ὑπέρ φύσιν ὅμως μετά τρεῖς ἡμέρας, ἠνώθη πάλιν ἡ ἁγιωτάτη ψυχή Αὐτῆς μετά τοῦ παναχράντου σώματος Αὐτῆς καί ἀνελήφθη εἰς τούς Οὐρανούς σύσσωμος συνδοξαζομένη αἰωνίως μετά τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς. Ἅπαντες οἱ θεῖοι τῆς Ἐκκλησίας πατέρες εἰς τούς ἐγκωμιαστικούς πρός τήν Θεομήτορα λόγους αὐτῶν ἀπεριφράστως ὁμιλοῦν περί τοῦ γεγονότος τούτου. Ὁ δέ ἅγιος Μᾶρκος ὁ εὐγενικός εἰς ἕν τροπάριον αὐτοῦ χαρακτηριστικῶς ἀναφέρει : « Νέκρωσιν ἡ τῆς ζωῆς Μήτηρ δέχεται, καί τάφῳ τεθεῖσα, μετά τριττήν ἡμέραν εὐκλεῶς ἐξανίσταται, εἰς αἰῶνας τῷ Υἱῷ συμβασιλεύουσα, καί αἰτοῦσα τῶν πταισμάτων ἡμῶν ἄφεσιν». (Τροπ. στ΄ Ὠδῆς πλ. δ΄)
Δι’ αὐτό ἄν καί μετέστη τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν, οὐκ ἐμακρύνθη ἀφ’ ἡμῶν ἀλλ’ εἶναι πλησίον εἰς τούς ἐπικαλουμένους τό τίμιον Αὐτῆς ὄνομα καί εὑρίσκει τούς μετά πίστεως ἐκζητούντας Αὐτήν. Δι’ αὐτό καί ὁ ἱερός αὐτῆς μελῳδός, προσφέρει ἐκ μέρους ὅλων τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν ὡς ἱκεσίαν τόν ὕμνον πρός τήν Θεοτόκον, καί λέγει ̇ Σύ, ὅπου ἔμεινας παρθένος μετά τόν τόκον, καθώς ἤσουν καί πρό τόκου, Σύ, ὅπου εἶσαι ζωντανή καί μετά τόν θάνατον, Σύ, Ἀειπάρθενε, εἴθε νά σῴζῃς πάντοτε ἀπό κάθε βλάβην τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν τήν κληρονομίαν Σου, ἡμᾶς τούς χριστιανούς, τούς ὁποίους ἔλαβε ὁ Υἱός Σου κληρονομίαν παρά τοῦ Πατρός ΑΜΗΝ.
Διάπυρος
πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον
ὑπέρ πάντων ὑμῶν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ