Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ) (Ματθ. α´ 1-25)

          Ἕνας ἀτελείωτος κατάλογος Ἑβραϊκῶν ὀνομάτων εἶναι τό μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ὁ κατάλογος ἀρχίζει ἀπό τόν πατριάρχη καί γενάρχη τῶν Ἑβραίων Ἀβραάμ καί καταλήγει στόν Ἰωσήφ, τόν προστάτη καί νομιζόμενο πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Γενεαλογεῖται  ὁ Ἰωσήφ, παρόλο ὅτι δέν συνετέλεσε καθόλου στή γέννηση τοῦ Κυρίου, καί δέν γενεαλογεῖται ἡ Παρθένος Μαρία πού ὑπῆρξε ἡ πραγματική του Μητέρα, διότι οἱ Ἑβραῖοι συνήθιζαν νά γενεαλογοῦν μόνο τούς ἄνδρες, καί ὁ Εὐαγγελιστής δέν ἦταν σωστό νά παραβεῖ αὐτή τήν ἰσχυρή συνήθεια. Αὐτό ἐν τούτοις δέν σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἕνα λανθασμένο γενεαλογικό κατάλογο τοῦ Ἰησοῦ. Καί τοῦτο, διότι σύμφωνα μέ τό νόμο τῶν Ἑβραίων, οἱ γάμοι γίνονταν πάντοτε μέσα στήν ἴδια φυλή καί μάλιστα μέ προτίμηση κάπως συγγενικῶν προσώπων. Ὁπότε μέ τή γενεαλόγηση τοῦ Ἰωσήφ οὐσιαστικά ὁ Εὐαγγελιστής γενεαλόγησε καί τήν Παναγία, δεδομένου ὅτι ἡ διαφορά τῶν προγόνων μεταξύ τοῦ Ἰωσήφ καί τῆς Θεοτόκου περιορίζεται μόνον στά τελευταῖα ὀνόματα. 

          Ὁ Εὐαγγελιστής χωρίζει τόν κατάλογο σέ τρία τμήματα, σέ καθένα ἀπό τά ὁποῖα φαίνεται νά περιλαμβάνονται «γενεαί δεκατέσσαρες». Εἶναι φανερό πώς ὁ Εὐαγγελιστής ξεχώρισε καί κατέγραψε μόνο τούς σημαντικότερους ἐκπροσώπους τῶν συνεχόμενων γενεῶν. Ὡστόσο ὁ χωρισμός σ’ αὐτά τά τρία μέρη δέν εἶναι τυχαῖος ἤ αὐθαίρετος, ἀφοῦ τό καθένα τους ἀναφέρεται σέ ἕνα σημαντικό τμῆμα τῆς ἱστορίας τῶν Ἑβραίων. Τό πρῶτο (ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τό Δαβίδ) ἀντιστοιχεῖ στήν περίοδο πού κυβερνοῦσαν τόν Ἰουδαϊκό λαό οἱ Κριτές, τό δεύτερο (ἀπό τό Δαβίδ μέχρι τή Βαβυλώνια αἰχμαλωσία) στήν περίοδο τῆς ἐξουσίας τῶν βασιλέων καί τό τρίτο (ἀπό τή Βαβυλώνια αἰχμαλωσία μέχρι τό Χριστό) στήν περίοδο τῆς ἱερατικῆς ἐξουσίας. Οἱ τρεῖς περίοδοι ἐκβάλλουν στό τέλος στή γέννηση τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Κριτής, Βασιλεύς καί Ἀρχιερεύς.

          Βλέπουμε τώρα καθαρά πώς πίσω ἀπ΄αὐτήν τή φαινομενικά μονότονη ἀνάγνωση τῶν Ἑβραϊκῶν ὀνομάτων κρύβονται βαθύτατα καί συναρπαστικότατα θεολογικά νοήματα. Καί δέν ἐννοοῦμε μόνο ὅτι στόν κατάλογο αὐτό μποροῦμε νά διακρίνουμε τήν ἱερή ἱστορία τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, ὅπως τήν κατηύθυνε διά μέσου τῶν αἰώνων ὁ Θεός, ἀλλά μποροῦμε νά διαισθανθοῦμε νά παφλάζει δυνατά ὁ πόθος τῶν ἀνθρώπων γιά τή λύτρωση, ἡ προσδοκία τοῦ Λυτρωτῆ!

          Ναί! Γενεές καί γενεές διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη μέ τόν πόθο νά δοῦν πραγματοποιημένη τή μεγάλη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ὅτι κάποιος ἀπόγονός τους θά εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Οἱ αἰῶνες κυλοῦσαν, ἡ ἱστορία τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ γνώριζε ἀμέτρητες περιπέτειες, ἀλλά στά στήθη τῶν εὐσεβῶν Ἰουδαίων ἡ λαχτάρα νά δοῦν τόν κοσμοπόθητο Λυτρωτή ἐξακολουθοῦσε νά φλογίζει τίς καρδιές τους.

          Σήμερα, αὐτά πού οἱ μεγάλοι Πατριάρχες, οἱ Προφῆτες καί οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐπιθυμοῦσαν νά δοῦν καί δέν τά εἶδαν, οἱ πιστοί Χριστιανοί τά ἀπολαμβάνουμε πλούσια. Τά μάτια μας δέν ψάχνουν τώρα μέ ἀγωνία στό σκοτάδι. Χριστούγεννα αὔριο! Γιορτάζουμε τά 2016 χρόνια ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τό ἔχουμε καταλάβει αὐτό, ἀδελφοί, καί τό ἔχουμε ἐκτιμήσει ὅσο  πρέπει;

        Γιατί, ἄν ἦταν τραγικό νά ζεῖ κανείς καί νά πεθάνει χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας πρό Χριστοῦ, εἶναι ἀπείρως τραγικότερο νά ζεῖ κανείς μετά Χριστόν, μά νά πεθαίνει χωρίς τή σωτηρία πού ἔφερε ὁ Χριστός. Χωρίς νά ἔχει ἀγαπήσει, χωρίς νά ἔχει ἀπολαύσει αὐτό πού τόσο πλούσια καί ἄφθονα στήν Ἐκκλησία τοῦ χαρίζεται.

          Στή Γέννηση τοῦ Κυρίου εἶναι ἀφιερωμένο τό τελευταῖο τμῆμα τοῦ ἱεροῦ ἀναγνώσματός μας. Μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία πού ἦταν ἀρραβωνιασμένη μέ τόν Ἰωσήφ, πρίν συγκατοικήσει μαζί του, συνέλαβε διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κυοφοροῦσε τόν Κύριο. Ὅταν ὁ Ἰωσήφ ἀντιλήφθηκε τήν ἐγκυμοσύνη της, μή γνωρίζοντας τή θεϊκή προέλευση τοῦ πράγματος καί μή θέλοντας νά τήν ἐκθέσει, σκέφτηκε νά τή διώξει κρυφά, ἐπειδή ἦταν δίκαιος ἄνθρωπος, δηλαδή ἐνάρετος. Ἀκριβῶς ὅμως τότε ἔγινε ἡ θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ. Ἄγγελος, λέει, ἐμφανίστηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ εἴπε: -Ἰωσήφ, μή φοβηθεῖς νά κρατήσεις κοντά σου τή Μαριάμ, διότι τό παιδί πού κυοφορεῖ προέρχεται ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θά γεννήσει ἀγόρι, πού θά τό ὀνομάσεις Ἰησοῦ, δηλαδή Σωτήρα, διότι αὐτός θά σώσει τό λαό του ἀπό τίς ἁμαρτίες του. Ὅλο αὐτό ἔγινε, σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστής, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαίου πού ἔλεγε: Ἰδού ἡ παρθένος θά συλλάβει καί θά γεννήσει υἱόν καί θά τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Καί πράγματι ὁ Ἰωσήφ κράτησε κοντά του τή Μαριάμ, χωρίς ὅμως νά ἔλθει σέ συζυγική σχέση μαζί της. Καί ὅταν γεννήθηκε τό παιδί, τό ὀνόμασε Ἰησοῦ.

         Ἐμμανουήλ κάλεσε προφητικά ὁ μεγάλος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προφήτης, ὁ Ἡσαῒας, τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας, πού σημαίνει  ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Τό «Ἐμμανουήλ» ἑπομένως φανέρωνε τό τί πραγματικά ἦταν ὁ Κύριος. Τώρα πιά μέσα ἀπ΄ αὐτό τό προφητικό ὄνομα μποροῦμε νά προσεγγίσουμε καθαρότερα τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Νά ἀντιληφθοῦμε πώς αὐτός πού γεννήθηκε δέν εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά κάτι ἀπολύτως ἀσύλληπτο γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός!

          Ναί, ἀδελφοί! Καί αὐτό ἑορτάζουμε κάθε χρόνο τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας.Ἡ ὕπαρξή μας ὅλη ἀδυνατεῖ νά τό χωρέσει. Αὐτός πού γεννιέται δέν εἶναι ἄνθρωπος, δέν εἶναι ἄγγελος, εἶναι ὁ ἄπειρος Θεός, πού γίνεται  ἄνθρωπος. 

          Γι’ αὐτό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἄς γονατίσουμε ταπεινά μπροστά στή Φάτνη καί ἄς Τόν εὐχαριστήσουμε ὁλόψυχα, πού καταδέχτηκε νά ἔλθει ἀνάμεσά μας, νά γίνει ὅμοιος μέ μᾶς, γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο. Ἄς Τόν εὐχαριστήσουμε πολύ περισσότερο πού ἔγινε τόσο δικός μας, ὥστε νά μποροῦμε νά Τόν ἀγγίξουμε. Καί ἀκόμη περισσότερο, νά μποροῦμε νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του, νά Τόν ἔχουμε μέσα μας, φίλο, ἀδελφό, πατέρα μας, λυτρωτή. Αὐτόν, τόν ἄπειρο καί παντοδύναμο Θεό μας!