Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016 (ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη´ 18-27)

           Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἀδελφοί, ἀφοῦ ξεπέρασε χωρίς δυσκολία τόν περίγελο τῶν Φαρισαίων, τή μικρόνοια τῶν Γραμματέων καί τήν ἀδιαφορία τῶν Ἡρωδιανῶν, πλησίασε τόν Κύριο. Στά στήθη του χτυποῦσε μιά καρδιά φλογερή, στά μάτια του ἔλαμπε ὁ πόθος τῆς αἰωνιότητος. Ἕνας πόθος πού ξεχείλισε μέ αὐτό τό τόσο καίριο καί σημαντικό ἐρώτημα, πού τοῦ ἀπηύθυνε: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τοῦ εἶπε, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;». Τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τήν αἰώνια ζωή;

          Ἦταν πράγματι ἕνα ἁγνό ἐνδιαφέρον, εἰλικρινές. Τό ἐρώτημά του ἦταν ξεχείλισμα τῆς ψυχῆς του. Ἦταν μιά κίνηση γενναία νά ξεφύγει ἀπό τή γενική νοοτροπία, ἀπό τή μετριότητα καί νά ἀναζητήσει κάτι μεγάλο καί ὑψηλό.

          Ὡς πρός αὐτό λοιπόν ὁ πλούσιος αὐτός νέος εἶναι ἀξιοζήλευτος καί ἀξιομίμητος. Ἰδιαιτέρως, θά λέγαμε, στήν ἐποχή μας, πού εἶναι μιά κατ΄ ἐξοχήν ἰσοπεδωτική ἐποχή. Μιά ἐποχή, πού μέσα ἀπό τά ραδιόφωνα, τίς τηλεοράσεις καί τά ποικίλα ἔντυπα, θέλει νά ἐπιβάλει σέ ὅλους τόν ἴδιο ρυθμό. Νά ντύνονται ὅλοι μέ τόν ἴδιο τρόπο, νά φέρονται ὅλοι μέ τόν ἴδιο τρόπο καί μέ τόν ἴδιο τρόπο ὅλοι νά σκέπτονται. Καί χρειάζεται ἀσφαλῶς μεγάλη γενναιότητα, γιά νά ξεφύγει κανείς ἀπό αὐτήν τή νοοτροπία καί νά ἀναζητήσει στή ζωή του κάτι ἀνώτερο ἀπό τήν αὔξηση τοῦ εἰσοδήματος καί τό κυνήγι τῶν ἀνέσεων καί ἡδονῶν.   

          Ἄς τό φέρουμε ὅμως τό ζήτημα σέ μᾶς τούς πιστούς Χριστιανούς, πού ζοῦμε μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀγαποῦμε καί τρέχουμε συχνά στίς τόσες εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, τί εἶναι αὐτό πού κυριαρχεῖ στήν ψυχή μας; Τί εἶναι αὐτό, γύρω ἀπό τό ὁποῖο περιστρέφονται οἱ συζητήσεις μας; Ἐνδιαφερόμαστε ἆραγε γιά τά μεγάλα καί οὐσιώδη, γιά τό τί θά πρέπει νά κάνουμε προκειμένου νά κερδίσουμε τήν αἰώνια ζωή; Ἤ μήπως τό ἐνδιαφέρον μας ὅλο ἐξαντλεῖται στά καθημερινά προβλήματα, τά οἰκονομικά θέματα, τά πολιτικά, τά ἐπίκαιρα,τά ἀθλητικά, στά μαθήματα οἱ σπουδαστές, στίς ἐπιστῆμες;

          Ἀδελφοί, εἶναι ἀλήθεια πώς μᾶς περικυκλώνουν ἀπό παντοῦ τά παγωμένα νερά ἑνός κόσμου πού λατρεύει τήν ὕλη καί ἐξαντλεῖ τά ἐνδιαφέροντά του ἐπάνω στή γῆ. Καί ἀσφαλῶς αὐτό ὅλους μᾶς ἐπηρεάζει. Αὐτός ὅμως εἶναι καί ὁ ἀγώνας μας! Νά ἐπιτύχουμε ζώντας σ΄ αὐτόν τόν κόσμο τῶν ματαιοτήτων νά ἀτενίζουμε τόν οὐρανό, τήν αἰωνιότητα! Νά μήν ξεχνιόμαστε λοιπόν σ΄ αὐτόν τόν κόσμο. Νά μήν ἐπηρεαζόμαστε ἀπό τό πνεῦμα τῶν πολλῶν. Νά ζοῦμε πάντα μέ τόν πόθο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Διότι αὐτός εἶναι ὁ προορισμός μας. Καί ἑπομένως ἐκεῖ κυρίως πρέπει νά εἶναι στραμμένο τό ἐνδιαφέρον μας, οἱ πόθοι καί τά ὄνειρά μας.

         Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στό ἐρώτημα τοῦ νέου δέν περιεῖχε κάτι τό καινούργιο καί ἐντυπωσιακό, ὅπως ἐκεῖνος, φαίνεται, περίμενε. - Ἀφοῦ μέ θεωρεῖς ἁπλό ἄνθρωπο, τοῦ λέει ὁ Κύριος, γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Ἀγαθός δέν εἶναι κανένας, παρά μόνον ὁ Θεός. Ὅσο γιά τό ἐρώτημά σου, τίς ἐντολἐς τίς ξέρεις. Νά μή μοιχεύσεις, νά μή φονεύσεις, νά μήν κλέψεις, νά μήν ψευδομαρτυρήσεις, νά τιμᾶς τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου. Αὐτά ἄν τά ἐφαρμόσεις, θά κερδίσεις τήν αἰώνια ζωή.  - Ὅλα αὐτά, ἀπάντησε ὁ πλούσιος νέος, τά φύλαξα ἀπό μικρό παιδί. – Τότε, ἕνα μόνο σοῦ λείπει ἀκόμα, τοῦ εἶπε ὁ Κύριος. Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καί μοίρασέ τα στούς φτωχούς, καί θά ἀποκτήσεις ἔτσι θησαυρό στόν οὐρανό. Καί ὅταν τό κάνεις αὐτό, ἔλα καί ἀκολούθησέ με σάν μαθητής μου.

          Μόλις ἄκουσε τά τελευταῖα λόγια τοῦ Κυρίου ὁ νέος ἐκεῖνος, «περίλυπος ἐγένετο». Φαρμακώθηκε, ἔσκυψε τό κεφάλι του καί ἔφυγε μαραμένος. Ἦταν, μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστής, «πλούσιος σφόδρα». Ἦταν πλούσιος πολύ καί δέν ἤθελε νά ἀποχωριστεῖ τά πλούτη του. – Πόσο δύσκολα θά μποῦν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅσοι ἔχουν πλούτη, εἶπε ὁ Κύριος, καθώς τόν εἶδε ἔτσι νά σκυθρωπάζει. Εὐκολότερο εἶναι, συμπλήρωσε, νά περάσει μιά καμήλα ἀπό τήν τρύπα πού κάνει ἕνα βελόνι, παρά νά μπεῖ κάποιος πλούσιος στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. - Ἀλλά τότε, ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ, ρώτησαν ἀπορημένοι οἱ ἀκροατές Του. Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε: - Αὐτά πού εἶναι ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους, εἶναι κατορθωτά γιά τό Θεό, ὁ ὁποῖος δίνει τήν Χάρη Του καί στούς καλοπροαίρετους πλουσίους καί ξεκολλάει τήν καρδιά τους ἀπό τό χρῆμα καί τούς κάνει ἄξιους τῆς αἰωνίου ζωῆς.

         Ἀπογοητευτική, ὅπως εἴδαμε, ἡ τελευταία κίνηση τοῦ καλοπροαίρετου αὐτοῦ νέου. Ἔφτασε τόσο κοντά στήν κορυφή τοῦ οὐρανοῦ, τελικά ὅμως κατρακύλησε στούς βάλτους τῆς γῆς. Ἦταν προσεκτικός στή ζωή του, μετρημένος, σεβαστικός στούς γονεῖς, φυλαγμένος ἀπό βαριές ἁμαρτίες. Εἶχε μόνο μία ἀδυναμία, μία μονάχα, ἀγαποῦσε τή γῆ, τό χρῆμα. Ἦταν βέβαια πλούσιος πολύ. Καί αὐτή ἡ μία ἀδυναμία τόν ἔθαψε. Μόλις ὁ Κύριος ἄγγιξε τήν κρυφή αὐτή πληγή του γιά νά τήν θεραπεύσει, ὀπισθοχώρησε. Ξέχασε τούς ὡραίους πόθους καί τούς ὑπέροχους ὁραματισμούς του γιά τήν αἰώνια ζωή, καί διάλεξε τά πλούτη του ἐπάνω στή γῆ. Τόν ἔφαγε αὐτή ἡ μία του ἀδυναμία, ἡ κρυφή πληγή του, ἡ ἀγάπη τοῦ πλούτου!

          Ἡ μία ἀδυναμία! Πόσοι, ἀλήθεια, τοῦ μοιάζουμε αὐτοῦ τοῦ νέου! Πολλοί σέ κάθε ἐποχή εἴμαστε πρόθυμοι νά ἀκολουθήσουμε τό Χριστό, ἐπιθυμοῦμε νά βροῦμε τή χαρά, τήν εὐτυχία. Ὅμως, μόλις ἀντιληφθοῦμε ὅτι ἐκεῖνος ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε κάποια ἔνοχη ἀδυναμία μας, ἀρχίζουμε νά στρέφουμε ἀλλοῦ τά βλέμματά μας. «Καλή εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὡραῖα καί ὑπέροχα ὅσα μᾶς ὑπόσχεται, ἀλλά…». Ἐδῶ σκοντάφτουμε, στό «ἀλλά». Δέν θέλουμε νά ἐπιτρέψουμε στό Χριστό νά ἀγγίξει τήν ἔνοχη ἀδυναμία μας. Εἴτε ἡ ἀγάπη πρός τό χρῆμα εἶναι αὐτή εἴτε ἡ φιληδονία εἴτε ἡ φιλαρέσκεια καί ἡ ὑπερηφάνεια εἴτε ἡ χαρτοπαιξία, ἡ μέθη, ἡ ζήλεια κ.τ.λ. Καί βέβαια εἶναι πλέον φυσικό, ὅταν Ἐκεῖνος ἀρχίζει νά τή διώχνει, νά σκυθρωπάζουμε καί ὅλα νά μᾶς φταῖνε, οἱ ἱερεῖς, τά κηρύγματα, ἡ ψαλμωδία, τά πάντα… Τί μᾶς φταῖνε; Μᾶς φταίει μονάχα ἐκείνη ἡ μία, ἡ κρυφή μας πληγή, ἡ ἀδυναμία πού δέν θέλουμε νά ἀπαρνηθοῦμε, τίποτε ἄλλο.

          Ἀλλά, ἀδελφοί, χωρίς κάποιες θυσίες, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀπολαύσουμε τήν ἀτελείωτη, τήν αἰώνια χαρά τοῦ Χριστοῦ μας; Αἰώνια ζωή χωρίς τόν Χριστό δέν ὑπάρχει. Ἡ αἰωνιότητα χωρίς τόν Χριστό εἶναι ἡ Κόλαση. Γιά λίγα χρόνια σκλαβιᾶς στή μία, τήν κρυφή ἀδυναμία μας νά στερηθοῦμε τήν αἰωνιότητα; Ὄχι, ποτέ! Νά θυσιάσουμε τά πάντα γιά Ἐκεῖνον καί ὁλόψυχα νά Τόν ἀκολουθήσουμε.