Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,
πρὸς
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τοὺς εὐσεβεῖς καὶ εὐλογημένους Χριστιανοὺς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχὴν καὶ εὐλογίαν καὶ παρὰ τοῦ σταυρωθέντος Δεσπότου Χριστοῦ συγχώρησις.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
«Τῇ ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Παρασκευῇ τά ἅγια καί σωτήρια καί φρικτά
Πάθη τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν˙ τούς ἐμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τά κολαφίσματα, τάς ὕβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυρᾶν χλαίναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό ὄξος, τούς ἥλους, τήν λόγχην, καί πρό πάντων, τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον, ἅ δι’ ἡμᾶς ἑκών κατεδέξατο».
Νά διατί ἡ παροῦσα ἡμέρα ἀποκαλεῖται μεγάλη. Ὅλα τ’ ἀνωτέρω παθήματα τά ὑπέμεινεν τήν ἡμέραν αὐτήν ἀπό ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην διά τό πλάσμα του, ὁ Κύριος.
Σήμερον «παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπί τό αὐτό κατά τοῦ Κυρίου καί κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ψάλμ. 2,2).
Ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον Μεσσίας ἔπρεπε νά ὑποστῇ μαρτύρια ἵνα σώση τόν κόσμον ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ. Διατί ὅμως ἐδέχθη πάντα τά περιγραφόμενα ἐν τῷ ὑπομνήματι τοῦ Συναξαρίου παθήματα ;
Ἐδέχθη στέφανον ἐξ ἀκανθῶν εἰς τήν κεφαλήν, καί μέ αὐτόν ἐφανέρωσεν ὅτι ἔρριψε τόν στέφανον ὅπου εἶχεν ὁ διάβολος εἰς τήν κεφαλήν ὡς νικητής καθ’ ἡμῶν.
Ἐξεδύθη τά ἱμάτια καί ἐνεδύθη τήν πορφύραν διά νά ἐκδόση τούς δερματίνους χιτῶνας ὅπου ἐφόρεσεν ὁ Ἀδάμ μετά τήν παράβασιν, σημεῖον τῆς νεκρώσεως.
Ἐνεδύθη πάλιν τά ἱμάτια, διά νά ἐνδύση αὐτόν τήν ἀφθαρσίαν τήν πρό τῆς παρακοῆς.
Κάλαμον ἔλαβεν ὁ Κύριος εἰς τήν δεξιάν ὡς σκῆπτρον, διά νά θανατώσῃ τόν ἀρχαῖον δράκοντα καί διά νά ὑπογράψῃ βασιλικῶς μέ τό αἷμα του τό γράμμα τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας˙ καθώς οἱ βασιλεῖς μέ κόκκινον κιννάβαρι ὑπογράφουν.
Ὁ ποιητής τοῦ δοξαστικοῦ της τρίτης Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν Θεόδωρος ὁ Στουδίτης παραστατικότατα τό περιγράφει: «Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τῷ καλάμῳ τοῦ Σταυροῦ βαφαῖς ἐρυθραῖς τούς σούς δακτύλους αἱματώσας, τοῖς ἀφεσίμοις ἡμῶν βασιλικῶς ὑπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος».
Εἰς τό ξύλον ἐσταυρώθη, διά τό ξύλον τῆς γνώσεως.
Ἔλαβε τά καρφία διά νά καρφώση τήν ἁμαρτίαν.
Ἔλαβε τήν γεῦσιν τῆς χολῆς καί τοῦ ὄξους, διά τήν γλυκείαν γεῦσιν τοῦ ἀπηγορευμένου καρποῦ.
Ἅπλωσε τάς χεῖρας εἰς τόν Σταυρόν, διά νά ἰατρεύση τό ἅπλωμα τῶν χειρῶν τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ὅπου ἐποίησαν εἰς τό ἀπηγορευμένον ξύλον, καί διά νά ἑνώση τά μακράν διεστῶτα, ἀγγέλους καί ἀνθρώπους, οὐράνια καί ἐπίγεια.
Ἔλαβε τόν θάνατον διά νά θανατώσῃ τόν θάνατον.
Ἀνέστησε τούς νεκρούς τούς εἰσελθόντας εἰς τήν Ἁγίαν πόλιν, ἵνα δείξῃ ὅτι καί ἡμεῖς μετά τήν κοινήν ἀνάστασιν θά εἰσέλθωμεν εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Τό αἷμα καί ὕδωρ ὅπου ἔρρευσαν ἐκ τῆς πλευρᾶς του ἐφανέρωναν, τό μέν ὕδωρ, τό βάπτισμα, τό δέ αἷμα τήν κοινωνίαν τοῦ αἵματος καί τό διά τοῦ μαρτυρίου βάπτισμα.
Ἐσκοτίσθησαν οἱ φωστῆρες, διά νά φανερώσουν ὅτι πενθοῦσι τόν Σταυρωθέντα. Αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, διότι ἔπασχεν ἡ πέτρα τῆς ζωῆς.
Οὕτως οἱ θεῖοι τῆς Ἐκκλησίας πατέρες ἑρμηνεύουν τά εἴδη τῶν παθημάτων τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.
Ὀφείλομεν καί ἡμεῖς τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά τήν ἡμέραν αὐτήν νά ἐντρυφῶμεν εἰς τά ἅγια Πάθη ἅ, διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν ὑπέμεινεν ὁ κοινός ἡμῶν Δεσπότης καί Κύριος. Εὐγνωμονοῦντες Αὐτόν καί προσφέροντες τήν μετάνοιάν μας, τήν διόρθωσίν μας, τήν ἀγάπην μας καί τήν διάθεσίν μας νά ὑπομείνωμεν διά τήν ὀρθόδοξον πίστιν μας ἐάν ἡ ἀνάγκη τό ἀπαιτήση καί δαρμούς καί θλίψεις καί θάνατον˙ διά νά γίνωμεν συγκοινωνοί τῶν παθημάτων καί τῆς δόξης Αὐτοῦ ὡς λέγει ὁ μακάριος Παῦλος : «Εἴπερ συμπάσχομεν, ἵνα καί συνδοξασθῶμεν» (Ρωμ. η΄, 17).
Κατά τήν παροῦσαν ἡμέραν ἄς ἀναφωνήσωμεν μετά τοῦ ἁγιωτάτου Πρόκλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως :
« ...... Ὦ πάθος κόσμου καθάρσιον !
Ὦ σταυρός δένδρου ἰατρός !
Ὦ ἧλοι τόν κόσμον τῇ Θεογνωσίᾳ προσηλώσαντες !
Ὦ χολή τοῦ τῆς Πίστεως μέλιτος πρόξενος καί τῆς Ἰουδαίων πονηρίας κατήγορος !
Ὦ σπόγγος, τήν κοσμικήν ἁμαρτίαν ἀποσπογγίσας καί ἀποσμήξας !
Ὦ κάλαμος, ἐν οὐρανοῖς τούς πιστούς πολιτογραφήσας !
Ὦ μυστήριον τοῦ Σταυροῦ. Παρά ἀπίστοις ἀπιστούμενον, ὑπό δέ πάντων πιστῶν ἀκαταπαύστως προσκυνούμενον !
Ὦ σημεῖον παρά ἀπίστων ἀντιλεγόμενον καί παρά πιστῶν δοξαζόμενον ! ......... »
Προσκυνοῦμεν σου τά Πάθη Χριστέ. Δεῖξον καί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς καί τήν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.
Διάπυρος πρὸς τὸν σταυρωθέντα Κύριον
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ