Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016 (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ)

Κυριακή μετά τήν Ὕψωση  τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ μεγάλη ἑορτή ἐξακολουθεῖ να φωτίζει τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, τό ὕψιστο Πανεπιστήμιο τοῦ Σύμπαντος, προβάλλεται ἐνώπιόν μας γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει πώς πρέπει  διαρκῶς, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς μας, νά σπουδάζουμε σ᾽αὐτό. Τό Εὐαγγελικό βέβαια ἀνάγνωσμα δέν θά μποροῦσε νά ἔχει διαφορετικό περιεχόμενο.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι»(Ματθ.η΄34).

Παράδοξα ἀκούγονται τά λόγια τοῦ Κυρίου μας. Ὅποιος θέλει, λέει, νά μέ ἀκολουθεῖ μέ τή διάθεση νά ἀνήκει σέ μένα, ἄς ἀπαρνηθεῖ πρῶτα τόν ἑαυτό του καί ἄς σηκώσει τό σταυρό του. Ἄς πάρει δηλαδή τήν ἀπόφαση πώς μπορεῖ νά χρειασθεῖ καί νά πεθάνει γιά μένα,  καί ἔτσι νά μέ ἀκολουθεῖ. Διότι - συνεχίζει ὁ Κύριος- ὅποιος ἐπιδιώκει νά σώσει τήν ζωή του, ἀποφεύγοντας τόν θάνατο γιά χάρη μου, αὐτός θά χάσει τήν αἰώνια ζωή. Ἐνῶ ὅποιος θυσιάσει τήν ζωή του γιά μένα, αὐτός θά τήν κερδίσει. Καί συμπληρώνει: Καί λοιπόν, τί ἔχει νά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὅλο τόν κόσμο, χάσει ὅμως τήν ψυχή του, δηλαδή τήν αἰωνιότητα; Καί τί θά μποροῦσε σ᾽αὐτήν τήν περίπτωση νά προσφέρει σάν ἀντάλλαγμα, προκειμένου νά τήν ξανακερδίσει; Τίποτε ἀπολύτως!

Παράδοξα, πράγματι, τά λόγια τοῦ Κυρίου μας. Ἀφήνει ἐλεύθερο τόν ἄνθρωπο νά Τόν ἀκολουθήσει. «Ὅστις θέλει», λέει. Ὅποιος τό θέλει, δέν βιάζω κανέναν. Γι᾽ αὐτόν, ὅμως, πού θά θελήσει νά Τόν ἀκολουθήσει, θέτει ὅρους. Θά πρέπει νά σηκώσει τό σταυρό του, νά πάρει δηλαδή τήν ἀπόφαση πώς εἶναι ὁ ἕτοιμος νά πεθάνει, καί ἔτσι νά Τόν ἀκολουθήσει.

Τό ἐρώτημα πού τίθεται ἐδῶ ἐπιτακτικά, εἶναι τό «γιατί». Γιά ποιό λόγο δηλαδή εἶναι τόσο ἀπόλυτος ὁ Κύριος καί θέτει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς τέτοιους σκληρούς ὅρους, πού ἀσφαλῶς ἀποθαρρύνουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τό νά γίνει ἀκόλουθός Του; Γιά ποιόν λόγο ζητάει τόσο μεγάλες θυσίες;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ Κύριος ζητάει τόσο μεγάλες θυσίες, διότι καλεῖ τόν ἄνθρωπο σέ κάτι ἀφάνταστα μεγάλο, τήν κατάκτηση τοῦ Οὐρανοῦ, τῆς αἰωνιότητος. Κάτι δηλαδή πού ἡ ἀξία του εἶναι ἀπείρως μεγαλύτερη ἀπό ὅλο τό σύμπαν! Ἐάν ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει ἀμέτρητους κόπους καί ἐκτίθεται σέ τρομερούς κινδύνους προκειμένου νά ἀποκτήσει μερικά χρήματα, νά πάρει ἕνα πτυχίο, νά κατακτήσει μιά θέση, εἶναι τάχα πολύ τό νά χρειαστεῖ, προκειμένου νά κερδίσει τήν ἀσύλληπτη δωρεά τῆς θείας Βασιλείας, νά κάνει γιά αὐτήν ἀνάλογες θυσίες; Ἀνάλογες, λέμε, σέ σύγκριση μέ αὐτές πού κάνει για τίς ἐπίγειες ἐπιδιώξεις του, διότι σέ σχέση μέ τή θεία Βασιλεία ὅλες οἱ θυσίες εἶναι ἕνα τίποτε. Ἀφοῦ καί μύριες ζωές ἄν εἶχε ὁ ἄνθρωπος, καί ἄν τίς θυσίαζε ὅλες γι᾽ αὐτόν τόν σκοπό, καί πάλι σχεδόν ἕνα τίποτε θά λογιζόταν ὅλο αὐτό τό ποτάμι τῶν θυσιῶν. Τόσο ἀπείρως μεγάλη εἶναι ἡ προσφερομένη ἄνωθεν ὕψιστη Πατρική Δωρεά.

Ὁ Κύριος, λοιπόν, γνωρίζοντας πώς δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά ἀποκτήσουμε τήν ἄπειρη αὐτή Δωρεά Του, παρά μόνο ἄν δοκιμαστεῖ ἡ ἐλευθερία μας καί μείνουμε πιστοί σ’ ἐκεῖνον μέχρι θανάτου, μᾶς τό ξεκαθαρίζει αὐτό εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, γιά νά μή νομίζουμε πώς εἶναι δυνατόν νά κάνουμε τή Χριστιανική ζωή τουρισμό. Ὄχι, μᾶς λέει. Ἡ ζωή στήν ὁποία ἐγώ σᾶς καλῶ εἶναι θυσία, πορεία θανάτου! Διότι μόνον αὐτή ἡ πορεία ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή. Καί ὄχι ἁπλῶς ὁδηγεῖ ἀλλά τελικά καί ἡ ἴδια ἡ πορεία γίνεται ζωή αἰώνια, ζωή πλημμυρισμένη ἀπό τήν εἰρήνη καί τή χαρά τοῦ Παραδείσου.

Τά ἑπόμενα λόγια τοῦ Κυρίου ὑπογραμμίζουν ἔντονα πόσο μεγάλη σημασία ἔχει τό νά ὁμολογοῦν οἱ πιστοί Χριστιανοί τήν ἀφοσίωσή τους σ’ἐκεῖνον ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τῆς ἁμαρτωλῆς καί ἀποστατημένης ἀπό τό Θεό γενεᾶς τους. Προειδοποιεῖ  ὅτι ὅσοι τυχόν ντραποῦν νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους, θά τούς ἀρνηθεῖ καί ἐκεῖνος κατά τή δευτέρα Του Παρουσία, ὅταν συνοδευόμενος ἀπό ἄπειρα πλήθη ἀγγέλων θά ἔλθει «ἐν δόξῃ μεγάλῃ», γιά νά κρίνει τόν κόσμο.

Προσθέτει ὅμως καί τό ἑξῆς σημαντικό μέ τά τελευταῖα Του λόγια. Ὑπάρχουν, λέει, μερικοί ἀπό ἐσᾶς πού εἶστε τώρα ἐδῶ καί μέ ἀκοῦτε, οἱ ὁποῖοι δέν θά πεθάνουν «ἕως ἄν ἴδωσι τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει», δηλαδή πρίν δοῦν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νά ἔχει ἔρθει μέ δύναμη μεγάλη. Τί σημαίνουν αὐτά τά λόγια τοῦ Κυρίου μας; Σημαίνουν, λένε οἱ ἑρμηνευτές, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί θά δοῦν τή δυναμική κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀποτέλεσμα τῆς ὁποίας θά εἶναι οἱ πρῶτες θριαμβευτικές κατακτήσεις τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς νέας θείας τάξεως μέ τή στερέωση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς ἐπιγείου Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ναί, ἀσφαλῶς εἶναι γεγονός ὅτι μέ τήν πνοή τοῦ Πνεύματος ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἦρθε ἐν δυνάμει μεγάλη, συντρίβοντας μανιώδεις δαιμονικές ἐπιθέσεις, ἀνατρέποντας κατεστημένα αἰώνων.Εἶναι ὅμως ἐπίσης γεγονός ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔρχεται ἐν δυνάμει μεγάλῃ καί ἐντός τῶν καρδιῶν μας, στό μέτρο ἀσφαλῶς πού αὐτές παραδίδονται στά χέρια τοῦ ζῶντος Θεοῦ μας.

Πράγματι, ὅταν ὁ πιστός Χριστιανός παίρνει τή σταθερή ἀπόφαση νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά ἀκολουθήσει τόν Κύριο στήν πορεία τοῦ θανάτου, τότε συμβαίνει κάτι μεγαλειῶδες μέσα του. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μέ δύναμη μεγάλη καί ἐγκαθίσταται στήν καρδιά του. Πρόκειται γιά μιά κατακλυσμιαία παρουσία. Τό δαιμονικό κατεστημένο ἀνατρέπεται ἄρδην! Πάθη αἰσχρά, ἁμαρτήματα βδελυρά, μονιμοποιημένα ἀπό τήν μακροχρόνια συνήθεια, ἀρχίζουν νά καταλύονται. Τιτάνιος ἀγῶνας διεξάγεται στόν ἄπειρο χῶρο τῆς πεπερασμένης καρδιᾶς καί τά ὀχυρά τοῦ κακοῦ ἕνα-ἕνα καταστρέφονται. Ἔπειτα ἀρχίζει ἀπό τή θεία Χάρη ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ οἴκου τῶν ἀρετῶν, τοῦ ἱερότερου ναοῦ τοῦ Σύμπαντος, ὅπου οἰκεῖ ἐν ἀγάπῃ ὁ ἐν Τριάδι Θεός ἡμῶν.

   Ὁ ἀγώνας αὐτός -  ἡρωικότερος πάντων τῶν ἐπιγείων ἀγώνων- εἶναι ἀγώνας διαρκείας, ἀγώνας ἐτῶν πολλῶν, ὁλόκληρης ἴσως τῆς ζωῆς! Καί θά εἶναι πολύ σημαντικό καί γιά μᾶς, ἀδελφοί, πρίν γευθοῦμε τόν σωματικό θάνατο, νά αἰσθανθοῦμε  ἐντός μας, «τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει», τόν κατακλυσμό τῆς θείας χάριτος στήν ψυχή μας!