ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2016

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2016

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

          Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

          Ἀποκορύφωσις τῶν ἑορτῶν πού σχετίζονται μέ τό πανίερο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή χαρακτηριζομένη ἀπό τόν ἅγιο Ἐπιφάνιο Κύπρου ὡς : «κοίμησις ἔνδοξος, ἱερά καί πανεύφημος».

          Τρία εἶναι τά κύρια θεολογικά χαρακτηριστικά τῆς ἑορτῆς.

          Ἡ Θεοτόκος γεύθηκε τό φυσικό θάνατο, χωρίσθηκε ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα καί ἡ μέν ψυχή παραδόθηκε στά χέρια τοῦ Θεοῦ, τό δέ σῶμα κατετέθη ἐν τάφῳ ὑπό τῶν Ἀποστόλων στή Γεθσημανή.

          Ἡ Θεοτόκος εἶχε ὅμοια μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους φύση, γι’ αὐτό διῆλθε ἀπό τόν θάνατο, ὅπως διέρχονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως τό πανακήρατο σῶμα Της δέν ὑπέστη τήν μετά θάνατο φθορά καί διάλυση. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει ὅτι ὅπως κατά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου παρέμεινε παρθένος καί ἀδιάφθορος, ἔτσι καί κατά τήν κοίμηση τό σῶμα Της φυλάχθηκε ἀδιάλυτο. Γι’ αὐτό καί ψάλλει ὁ Ὑμνωδός σήμερα : «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοί Παρθένε ἄχραντε ...». Τό νεκρωμένο πάντιμο σῶμα Της, τῇ κελεύσει τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Της, «ζωοποιήθηκε», ἑνώθηκε μέ τήν ψυχή Της, μετέστη στούς οὐρανούς συμμετέχοντας στή δόξα τοῦ Υἱοῦ Της.

          Ἔτσι μόνη ἡ Θεοτόκος ἀναστήθηκε πρό τῆς κοινῆς ἀναστάσεως πού προσδοκοῦμε καί ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Γι’ αὐτό, γιά ἐμᾶς τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι δοξαστική καί χαρμόσυνη.

          Στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ Κυρία Θεοτόκος κατέχει κεντρική θέσι. Μέ τήν ὑπακοή Της προσωποποιεῖ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ὅπως κάποτε ἡ Εὔα μέ τήν παρακοή της συμπαρέσυρε στόν ὄλεθρο αὐτό τό γένος. Ἔγινε λοιπόν «ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», τό πλοῖο δηλαδή πού διαπορθμεύει ὅλους ὅσους θέλουν νά σωθοῦν. Μέ τόν τόκο τῆς Παρθένου Μαρίας λύθηκαν τά δεσμά τῆς Εὔας. Τό «ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα» καταλύθηκε μέ τήν φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου «χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ».

          Ἡ Θεοτόκος στέκεται πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ἁγίους, γι’ αὐτό τήν ὀνομάζουμε Παναγία. Οἱ θεοφόροι Πατέρες διδάσκουν ὅτι ἡ Παναγία δέν διέπραξε καμμία ἁμαρτία στήν ζωή Της. Ἡ καρδιά καί τό σῶμα Της ἦταν ἁγνότατα. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τονίζει ὅτι ἦλθε ὁ Θεός στόν κόσμο «ἐκ Παρθένου ἁγνῆς καί ἁγίας, μᾶλλον δέ πανυπεράγνου τε καί ὑπεραγίας».  Ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα καί διάνοια ἀδυνατεῖ κατ’ ἀξίαν νά ὑμνήσει τήν καθαρότητα, τή δόξα, τά μεγαλεῖα Της. «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα, εὐφημεῖν πρός ἀξίαν̇ ἰλιγγιᾷ δέ νοῦς, καί ὑπερκόσμιος, ὑμνεῖν σε Θεοτόκε».

          Ὅλη τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τό πάναγνο πρόσωπό της, ὁ πιστός λαός μας τήν ἔχει ἐνστερνιστεῖ, γι’ αὐτό ὑπερβαλλόντως τιμᾶ ὀρθοδόξως τήν Θεοτόκο Μαρία, πιστεύοντας τό κηρυττόμενο ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο ὅτι  «Παρθένος ἡμᾶς ἐξέβαλε τοῦ παραδείσου, διά Παρθένου ζωήν εὕρομεν αἰώνιον», καί τήν παρακαλοῦμε ὅπως «προσάγῃ τήν ἡμετέραν προσευχήν, τῷ Υἱῷ αὐτῆς καί Θεῷ ἡμῶν».

          Σ’ Αὐτήν προστρέχουμε καί παρηγορούμεθα ὅταν οἱ ζάλες τοῦ βίου μᾶς κυκλώνουν «ὥσπερ μέλισσαι κηρίον». Χωρίς τήν Παναγία ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄχαρη καί πτωχή. Αὐτή, ἡ πανυπέραγνη ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν γιά δύο χιλιετίες εἶναι τό καύχημα, ἡ παρηγορία, ἡ ἐνίσχυση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.    

          Κατά τούς χρόνους τῆς ἔνδοξης Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας, τό θαυματουργό εἰκόνισμά Της αὐτό τῆς Ὁδηγήτριας, ἔπαιρναν μαζί τους οἱ αὐτοκράτορες, γιά νά ὁδηγεῖ τά στρατεύματά τους στή νίκη κατά τούς ἀγῶνες τους ἐναντίον τῶν βαρβάρων. Αὐτήν ἐπικαλούμεθα σήμερα στούς πνευματικούς μας ἀγῶνες γιά νά συντρίβουμε τίς ἑλεπόλεις τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτήν μυριάδες ψυχῶν ἀφιερώθηκαν στό διάβα τῶν αἰώνων καί τήν ὑπηρέτησαν σέ ναούς, μοναστήρια καί ἱερά σεμνεῖα. Γι’ αὐτήν καί τίς θαυματουργικές ἱερές εἰκόνες της ξεκινοῦν ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης οἱ ὀρθόδοξοι γιά νά τίς προσκυνήσουν εὐλαβικά. 

          Ὅ,λα τά παραπάνω πού ἀνέφερα, ὁ μεγάλος ἱεροκήρυκας Ἠλίας Μηνιάτης τά συνοψίζει ὡς ἑξῆς :  

          «Ὅποιος δέν τιμᾷ καί δέν εὐλαβεῖται τήν μητέρα τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι ἄξιος νά κράζεται Χριστιανός. Τίς δύναται νά καυχηθῇ, πῶς εἶναι πιστός δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ, ἄν δέν εἶναι πιστός δοῦλος καί τῆς Μαρίας ; ἤ πῶς εἶναι εὐλαβής τοῦ Υἱοῦ, χωρίς νά εἶναι καί τῆς μητρός ; καί ἄν ἐγώ χάσω κάθε ἄλλην εὐλάβειαν, δέν θέλω χάσει ποτέ τήν εὐλάβειαν τῆς Παρθένου Μαρίας ̇ καί εἰς κάθε δυστυχίαν, ἤ σωματικήν ἤ ψυχικήν, ὁπού εὑρεθῶ, πρός αὐτήν θέλω προσδράμει, βέβαιος πώς θέλω εὕρει εἰς τάς ἀρρωστίας μου ἰατρείαν, εἰς τάς θλίψεις μου παρηγορίαν καί εἰς τάς ἁμαρτίας μου συγχώρησιν. Καί μέσα εἰς τόν ἴδιον ᾄδην ἐγώ ἐλπίζω σωτηρίαν ἀπό τήν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ ̇ ἐγώ δέν φοβοῦμαι νά χαθῶ, ὅταν εἶμαι φυλαγμένος μέσα εἰς τάς ἀγκάλας της ̇ ὅταν μόνον χάσω τήν εὐλάβειαν τῆς Παρθένου, τότε ἐγώ εἶμαι μία χαμένη ψυχή ̇ Χριστιανοί, μικροί καί μεγάλοι, ὅσοι λατρεύετε καί προσκυνεῖτε τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, τιμᾶτε καί εὐλαβεῖσθε καί τό ὄνομα τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Μητρός τοῦ Ἰησοῦ καί μητρός ἡμῶν. Ἰησοῦς καί Μαρία ἄς εἶναι τυπωμένα μέσα εἰς τήν καρδίαν σας. Ἄς εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος τῶν  προσευχῶν σας. Ἄς εἶναι τά πρῶτα λόγια τῆς αὐγῆς, τά ὕστερα τῆς ἑσπέρας ̇ μέ ταῦτα ἀρχινᾶτε καί τελειώνετε πᾶσαν ὑπόθεσιν ̇ διά νά ἀξιωθῆτε τήν ὥραν, ὁπού μέλλετε νά παραδώσετε τό πνεῦμα, νά ἔχετε ἀπό τό ἕνα μέρος τόν Ἰησοῦν, ἀπό τό ἄλλο τήν Μαρίαν ̇ καί ὁμοῦ μέ τόν Ἰησοῦν καί μέ τήν Μαρίαν νά συνδοξάζεσθε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».    

          Ἀπό τό ἱερόν μοναστήριον τῆς Παναγίας τῆς Εἰκοσιφοινίσσης, πού ἀποτελεῖ τό ἀρχαιότερο τῆς Μακεδονίας μας Θεομητορικό ἐνδιαίτημα καί καύχημα τῆς μαρτυρικῆς Μητροπόλεως Δράμας, πού τόσα προσέφερε στήν πατρίδα, μεταφέρω πρός ὅλους τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς τῆς θαυματουργοῦ ἀχειροποιήτου ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας τήν πατρικήν εὐχήν τοῦ Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου καί ἀπονέμω τήν ἀρχιερατικήν μου εὐλογίαν πρός ἅπαντας τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς πού τιμοῦν σήμερα τό πανίερο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. ΑΜΗΝ.

Διάπυρος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ