Κυριακή 26 Ἰουνίου 2016 (Α’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ-ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ)

«Ὅς οὐ λαμβάνει τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. ι΄ 38).

Ἀδελφοί, σήμερα «τῶν ἁγίων Πάντων τήν ἔνδοξον καί σεβασμίαν μνήμην εὐσεβῶς πανηγυρίζομεν». Ἅγιοι Πάντες εἶναι «οἱ τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ἀράμενοι καί καλῶς ἀκολουθήσαντες ἐν βίῳ»! Οἱ χριστιανοί πού σηκώνουν μέ αὐταπάρνηση τόν σταυρό τους καί ἀκολουθοῦν πιστά τόν Χριστό σ᾿ ὅλη τους τή ζωή! Οἱ πιστοί πού βαδίζουν μέ συνέπεια τήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ· οἱ ἀγωνιστές τοῦ καλοῦ ἀγώνα πού ἀνηφορίζουν τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, ἡ ὁποία τούς ὁδηγεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τή μακαριότητα τοῦ Παραδείσου.

Μερικοί νομίζουν ὅτι οἱ ἅγιοι Πάντες δέν εἶναι σάν τούς κοινούς ἀνθρώπους. Λόγου χάριν οἱ κάτοικοι τῶν Λύστρων ἐξέλαβαν τούς ἁγίους ἀποστόλους Βαρνάβα καί Παῦλο ὡς θεούς καί ἤθελαν νά προσφέρουν σ᾿ αὐτούς θυσία. Ἀλλά ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς ἀπάντησε: Τί πράγματα εἶναι αὐτά πού κάνετε; Ἄνθρωποι εἴμαστε κι ἐμεῖς σάν κι ἐσᾶς.  Ἦταν λοιπόν ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς οἱ ἅγιοι Πάντες ἀπ᾿ ὅλα τά ἐπαγγέλματα, ἀπ᾿ ὅλες τίς τάξεις, ἀπ᾿ ὅλες τίς ἡλικίες, ἄνδρες καί γυναῖκες, βασιλεῖς καί βασιλευόμενοι, ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι, γραμματισμένοι καί ἀγράμματοι, πλούσιοι καί πτωχοί! Ἀλλά εἶχαν ὅλοι τους ἕνα κοινό χαρακτηριστικό. Ἔλαμπαν ἀπό ἀρετή. Ἄστραφταν ἀπό ἁγιότητα. Ἡ ψυχή τους ἦταν καθαρή σάν τό κρύσταλλο. Ζοῦσαν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί εὐαρέστησαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Τώρα ἀπολαμβάνουν τά ἄρρητα κάλλη τοῦ Παραδείσου!

«Ὅς οὐ λαμβάνει τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος».

Ἡ φράση «τόν σταυρόν αὐτοῦ» ὑπονοεῖ ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος σηκώνει τόν δικό του σταυρό. Ὁ ἅγιος Θεός ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή μας, δίνει στόν καθένα μας τό σταυρό πού μποροῦμε νά σηκώσουμε. Προτοῦ μᾶς τόν δώσει, τόν ζυγίζει καλά νά εἶναι στά μέτρα μας. Τόσο βαρύς πού νά τόν ἀντέχουν οἱ ὦμοι μας. Οὔτε ἐλαφρύτερος, γιά νά μήν πάρουμε μικρότερο στεφάνι, ἀλλά οὔτε καί βαρύτερος, γιά νά μποροῦμε νά τόν σηκώνουμε. Ὅσοι λαμβάνουν τόν σταυρό τους καί τόν βαστάζουν μέχρι τήν τελευταία τους ἀναπνοή, αὐτοί κατατάσσονται στό χορό τῶν ἁγίων Πάντων.

Ὁ ἕνας πιστός σηκώνει σταυρό μακροχρόνιας ἀσθένειας. Ὑποφέρει χρόνια πολλά στό κρεβάτι τοῦ πόνου! Ἀλλά ὑπομένει μέ καρτερία τήν ἀσθένειά του καί λαμβάνει τό στεφάνι τῆς ὑπομονῆς πού εἶναι τό πιό ἀκριβό, τό πιό πολύτιμο, τό πιό τιμημένο! Ὁ ἄλλος σηκώνει σταυρό σφοδρότατων πειρασμῶν. Ἀνεμοδέρνεται ἀπό ποικίλες δυσκολίες. Ἀλλά δέν λυγίζει. Στέκεται ὄρθιος σάν κυπαρίσσι καί λαμβάνει ἀπό τόν ἀγωνοθέτη Χριστό τό στεφάνι τῆς νίκης. Κάποιος ἄλλος πιστός σηκώνει σταυρό φτώχειας. Ἀντιμετωπίζει ὀξύτατο οἰκονομικό πρόβλημα καί ζεῖ μέ πολλές στερήσεις! Ἀλλά σηκώνει ἀγόγγυστα τό σταυρό του. Ἄλλος πιστός σηκώνει σταυρό συκοφαντίας. Πληγώνεται ἀπό συκοφαντικά βέλη συνανθρώπων του καί βοᾶ πρός τόν Κύριο: «Λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων…»! Ἐφόσον οἱ ἄνθρωποι ἀμαυρώνουν ἀναίτια τό κύρος του, ὁ ἅγιος Θεός θά τόν λαμπρύνει στή Βασιλεία Του. Ἄλλος πιστός σηκώνει σταυρό ἀδικίας. Σύρεται στά δικαστήρια καί φυλακίζεται χωρίς νά φταίει σέ τίποτε! Ὁ δίκαιος Κριτής τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θά ἀποκαταστήσει τήν ἀδικία πού ἔγινε σέ βάρος του. Ἄλλος πιστός σηκώνει σταυρό συζυγίας. Ἀλλά δέν φθάνει στά ἄκρα τοῦ διαζυγίου. Σηκώνει ἀγόγγυστα τόν σταυρό του καί κατορθώνει κι ὁ ἴδιος νά σωθεῖ καί τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειάς του νά τά ἑλκύσει στή σωτηρία. Ἄλλος πιστός σηκώνει σταυρό χηρείας. Χάνει πολύ νωρίς τή σύζυγο ἤ τόν σύζυγο  καί μένει χωρίς στήριγμα. Ἀλλά σηκώνει μέ καρτερία καί ἐν ἁγνείᾳ τόν σταυρό του καί στεφανώνεται ἀπό τόν  Κύριο. Ἄλλος πιστός ὑφίσταται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ποικίλες ταπεινώσεις καί παθήματα! Ἀλλά πίνει σάν μέλι καί γάλα τούς ὀνειδισμούς τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι θά μεταβληθοῦν τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως σέ παράσημα καί ἀλουργίδα δόξας. Ἄλλος πιστός ὁδηγεῖται στό μαρτύριο καί χύνει τό αἷμα του ὑπέρ Χριστοῦ. Αὐτός θά στεφανωθεῖ μέ τό στεφάνι τοῦ μάρτυρος.

«Ὅς οὐ λαμβάνει τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. ι΄ 38).

Ἀδελφοί, σαλπίζουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὅτι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Καί ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος παρατηρεῖ ὅτι «οὐδείς ἀνῆλθεν εἰς τόν οὐρανόν μετ᾿ ἀνέσεως». Κανένας δέν κερδίζει τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ χωρίς νά κοπιάσει. Ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κόσμου μέχρι σήμερα «ἡ ὁδός τοῦ Θεοῦ διά σταυροῦ καί θανάτου περιπατεῖται». Ὅσοι σηκώνουν μέ αὐταπάρνηση τόν σταυρό τους καί ἀκολουθοῦν πιστά τόν Χριστό, αὐτοί εἶναι οἱ ἄξιοι. Ἀπό τέτοιους ἀνθρώπους ἔχει ἀνάγκη ἡ κοινωνία μας. Ἔχει ἀνάγκη ὄχι ἀπό ἀνθρώπους πού θέλουν νά ξεγελάσουν τούς συνανθρώπους τους, γιά νά περνοῦν αὐτοί καλά, ἀλλά ἀπό ἀνθρώπους πού θυσιάζονται ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἄλλους. Ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἁγίους ποιμένες, ἀπό ἁγίους διδασκάλους, ἀπό ἁγίους ἐπιστήμονες, ἀπό ἁγίους οἰκογενειάρχες, ἀπό ἁγίους ἐπαγγελματίες. Ἔχει ἀνάγκη ἀπό μιμητές τῶν ἁγίων Πάντων.

Εἴθε νά βαδίζουμε κι ἐμεῖς στά ἴχνη τῶν ἁγίων Πάντων. Νά ζοῦμε μέσα στόν κόσμο, ἀλλά νά μή μᾶς ἀγγίζουν ἡ λάσπη καί οἱ ἀναθυμιάσεις τοῦ κόσμου. Νά ζοῦμε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι»! Νά «φερώμεθα ἐπί τήν τελειότητα»! Νά πολιτευόμαστε ὡς πολίτες τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Νά «οὐρανοδρομοῦμεν», ὅπως ἔλεγε ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ἄν ἔτσι πολιτευόμαστε, ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί μας καί θά εὐλογεῖ τή ζωή μας. Κι ἄν μείνουμε μέχρι τέλους πιστοί στό ἅγιο θέλημά Του, θά μᾶς χαρίσει «τόν στέφανον τῆς ζωῆς». Ἀμήν.