Κυριακή 19 Ἰουνίου 2016 (ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ)

«Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. η΄ 12).

Ἀδελφοί, μέσα στό φῶς εἶναι λουσμένη ἡ μεγάλη Ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Στό ὑπερκόσμιο Φῶς πού ἔλαμψε ἐκεῖνο τό πρωινό στό ὑπερῷο τῆς Ἱερουσαλήμ. Πολλά ἀπό τά τροπάρια τῆς ἡμέρας, πού ἀναφέρονται στό Πανάγιο Πνεῦμα ἀλλά καί σ᾿ ὅλη τήν Παναγία καί Τριάδα, μιλοῦν γιά τό φῶς αὐτό πού φωταγώγησε τόν κόσμο. Ἀλλά καί τό ἱερό Εὐαγγέλιο τῆς μεγάλης Ἑορτῆς γιά φῶς μιλάει. Παρουσιάζει τόν ἴδιο τόν Κύριο νά διακηρύττει ἐπισήμως ὅτι εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου.

«Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου».                  

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού γίνεται λόγος στήν Ἁγία Γραφή γιά τόν Κύριο ὅτι εἶναι τό Φῶς. Ἐπανειλημμένως τονίζεται ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι «τό φῶς τῶν ἀνθρώπων», «τό φῶς τό ἀληθινόν», τό «φῶς τό αἰώνιον». Ὁ Κύριος εἶναι ἡ πηγή τοῦ φωτός. Ἐκεῖνος πού περιβάλλεται τό «φῶς ὡς ἱμάτιον», ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός Ψαλμωδός. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μέ ἕνα Του πρόσταγμα εἶπε «γενηθήτω φῶς», καί χάρισε φῶς σέ ὅλο τόν κόσμο. Ὁ Κύριος καί Θεός μας εἶναι ἡ «Τρισήλιος Θεότης» ἀπό τήν ὁποία ἐκπέμπονται στά σύμπαντα οἱ ὁλόχρυσες ἀκτίνες τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας. «Φῶς ὁ Πατήρ, Φῶς ὁ Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγιον Πνεῦμα», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός Ὑμνωδός.

Τό οὐράνιο καί ὑπερκόσμιο αὐτό φῶς «ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον», γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό ἱερό εὐαγγέλιό του. Σέ μιά ὁρισμένη χρονική περίοδο ἦλθε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί φώτισε τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κάθονταν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» πνευματικοῦ. Φώτισε μέ τή διδασκαλία πού μᾶς ἀποκάλυψε καί μέ τήν ἁγία ζωή πού μᾶς ὑπέδειξε. Αὐτό τό «φῶς τό ἐκ φωτός», ὁ Μονογενής δηλαδή Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «ἔπεμψε» κατόπιν στόν κόσμο καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά μένει αἰωνίως «ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων» καί νά τούς ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Γιά νά φανερώνει στίς καρδιές τῶν πιστῶν τό πνευματικό φῶς πού ἀκτινοβολεῖ αἰωνίως.

Ἀλλά πῶς ἐπιδρᾶ τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας;

Πρωτίστως διαλύει τά σκότη καί φωτίζει τήν ψυχή. Τό εἴδαμε ἄλλωστε ἀμέσως μόλις κατῆλθαν οἱ πύρινες γλῶσσες στούς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἐνῶ ἦταν «ἀγράμματοι» καί βρίσκονταν  βυθισμένοι στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας, φωτίστηκαν ἀμέσως. Γνώρισαν ἀλήθειες τῆς Πίστεως ἄγνωστες ἕως τότε, καί ἔγιναν ἱκανοί νά τίς ἐκφράζουν μέ πειστικότητα.

Ὁ φωτισμός αὐτός τῆς ψυχῆς, πού προέρχεται ἀπό τό πνευματικό φῶς, εἶναι γεγονός πού παρατηρεῖται καί στίς ἡμέρες μας. Ὁποιοσδήποτε πιστός ἀφήσει ἐλεύθερη τήν ψυχή του, γιά νά φωτισθεῖ ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού ἐκπέμπει τίς ἀκτίνες Του μέ τή λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας φωτίζεται. Ξέρει πλέον τί πρέπει νά πιστεύει καί πῶς νά ζεῖ. Βλέπει φῶς μπροστά του καί δέν κινδυνεύει νά χάσει τόν προσανατολισμό του καί νά παραπαίει στούς σκοτεινούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας. Διαφωτίζεται μέ τήν ὁλόφωτη χάρη τῆς Ἐκκλησίας καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πού σάν ἄλλο φῶς φωτίζει τούς δρόμους τῆς ζωῆς μας. Διαφωτίζεται ὁ πιστός καί ξέρει ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σέ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς του.

Ἐπίσης τό πνευματικό φῶς χαρίζει ζωή καί τόνωση στήν πνευματική μας ὕπαρξη. Ὅπως ὁ ἥλιος ζωογονεῖ τήν πλάση καί γίνεται αἰτία καί πηγή ἀνθήσεως καί καρποφορίας, ἔτσι καί τό πνευματικό φῶς χαρίζει ζωή ὅπου εἰσέρχεται. Ἄν ἔλειπε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, δέν θά ὑπῆρχαν οὔτε κατορθώματα πνευματικά, οὔτε ἁγιότητα ὁλοκληρωμένη, οὔτε χαρά καί ἀπόλαυση τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἄν ἔλειπε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, μαρασμός καί ψυχρότητα καί ἀθλιότητα ψυχική θά ἐπικρατοῦσαν παντοῦ. Ἀμέσως μετά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ ζωογόνος ἐπίδραση τοῦ πνευματικοῦ φωτός ἔγινε ἀντιληπτή στή συμπεριφορά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀπό ποῦ βρῆκαν τή δύναμη οἱ φοβισμένοι μέχρι τότε Μαθητές καί μίλησαν σέ τόσα πλήθη κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς; Πῶς θερμάνθηκαν οἱ καρδιές τους; Πῶς ζωογονήθηκαν καί τονώθηκαν οἱ ψυχές τους; Πῶς ἔφθασαν σέ τόσο ὕψος αὐταπαρνήσεως ἐκεῖνοι πού ἐπεδίωκαν προηγουμένως δόξες καί τιμές κοντά στό Χριστό, ὥστε νά χύσουν κατόπιν καί τό αἷμα τους γι᾿ Αὐτόν;

Ἀλλά καί σήμερα ποιός τονώνει τούς πιστούς, ποιός τούς ζωογονεῖ καί δέν κάμπτονται μπροστά στίς δυσκολίες, ἀλλά συνεχίζουν μέ ἀνανεωμένες τίς δυνάμεις καί ἀνεβαίνουν τίς κορυφές τῆς ἀρετῆς; Ποιός τούς χαρίζει δροσερότητα ψυχική; Δέν εἶναι ὅλα αὐτά ἐπιδράσεις τῆς ἀκτινοβολίας τοῦ φωτός τοῦ Παναγίου Πνεύματος; Δέν εἶναι καρποί Ἐκείνου πού εἶναι «φῶς καί ζωή καί ζῶσα πηγή νοερά»;

 «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου».

Ἀδελφοί, ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού τήν ἀνύμνησαν οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι καί τήν ἐγκωμίασαν οἱ θεῖοι Πατέρες. Ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία στήθηκε σάν ἄλλη στήλη φωτός στόν κόσμο ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας. Ὡς μέλη λοιπόν τῆς Ἐκκλησίας, πού θέλουμε νά ἀκτινοβολεῖ μέσα μας αὐτό τό φῶς, ἄς ἀνοίξουμε τήν ψυχή μας, γιά νά πλημμυρίσει μέ τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Πεντηκοστῆς. Τό φῶς τό ἅγιο πού θά μᾶς ὁδηγεῖ στήν πάμφωτη αἰώνια ζωή. Ἀμήν.