Κυριακή 5 Ἰουνίου 2016 (ΤΥΦΛΟΥ)

«Ἕν οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν ἄρτι βλέπω» (Ἰωάν. θ΄ 25).

Ἀδελφοί, ὁ ἡρωϊκός τυφλός τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς προτοῦ ἀκόμη γίνει χριστιανός μπῆκε ἐπικεφα­λῆς τῆς μεγάλης στρατιᾶς τῶν ὁμολογητῶν τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Πρῶτος αὐτός ὑβρίστηκε καί χλευάστηκε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Πρῶτος αὐτός ἀγωνίστηκε ἐναντίον φοβερῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ μέ θάρρος ἀκατάβλητο μέχρι τέλους. Πρῶτος αὐτός πάλαιψε μέ θηρία χωρίς νά ὑποχωρήσει οὔτε στό ἐλάχιστο ἀπό τίς θέσεις του. Τό θαυμαστό του παράδειγμα μᾶς καλεῖ σέ ἀγῶνες ἡρωικούς καί μᾶς προτρέπει νά ἀντιστεκόμαστε ἔναντι ὅλων τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ.

«Ἕν οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν ἄρτι βλέπω».

Ἀσυμβίβαστη καί σθεναρή ἀντίσταση ἐπιβάλλεται νά δείχνουμε πρωτίστως στούς ὑβριστές τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Σ᾿ ἐκείνους πού βλασφημοῦν, ἀτιμάζουν καί γελοιοποιοῦν τό ἁγιότατο Πρόσωπο τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας. Σ᾿ ἐκείνους πού ἐπιτρέπουν ἤ ἀνέχονται νά διασύρεται τό Πανάγιο Ὄνομα τοῦ Κυ­ρίου ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως. Σ᾿ ἐκείνους πού δηλώνουν ἄθεοι καί πολεμοῦν μέ διάφορα μέ­σα καί τρόπους τήν ἁγία Ἐκκλησία μας, θέλοντας νά μειώσουν τό θεῖο κῦρος της.

Ὅ­λοι αὐτοί δέν πρέπει νά ἐργάζονται ἀνενόχλητοι τό καταχθόνιο ἔργο τους. Δέν πρέπει νά νομίσουν ὅτι θά περάσουν ἀμαχητί τά ὑποχθόνια σχέδια τους σέ βάρος τῆς ἀμώμητης Πίστεώς μας. Δέν πρέπει νά σχηματίσουν τήν ἰδέα ὅτι συμφωνοῦν οἱ πάντες μαζί τους. Διότι ἔτσι ἀπο­θρασύνονται περισσότερο. Ἀρ­κετή ἀνοχή τούς δείξαμε ἕως τώρα.

Χρειάζεται ἀντίσταση και ἀντίδραση ἐκ μέρους ὅλων, ὅσων ἀγαποῦμε τόν  Κύριό μας. Ἀντίσταση εἰρηνική μέσα στά πλαίσια καί τίς δυνατότητες πού μᾶς παρέχει τό Σύνταγμα τοῦ Κράτους μας. Ἐφόσον ἔχουμε εὐνομούμενη Δημοκρατία, δέν πρέπει νά ἀκούονται μόνο ὑβριστικές φωνές σέ βάρος τῆς Πίστεώς μας. Δικαιούμαστε καί μποροῦμε οἱ πι­στοί χριστιανοί νά διαμαρτυρόμαστε νομίμως εἴτε μέσῳ τοῦ Τύπου, εἴτε μέ ἄλλους τρόπους γιά ὅσα λέγονται καί γράφονται καί προβάλλονται κατά καιρούς ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως. Πρέπει νά ἀκούεται καί ἡ ὑγιής, ἡ ὀρθή φωνή τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων χρι­στιανῶν.

Ἔχουμε δύναμη οἱ πιστοί, τήν ὁποία ὑπολογίζουν οἱ ἁρμόδιοι, ὅταν μέ σθένος προβάλλεται, καί ὑπάρχει τρό­πος νά τούς κάνουμε νά τήν ὑπολογί­ζουν στό μέλλον ἀκόμη περισσότερο. Ἀρκεῖ νά μή μένουμε ἀπαθεῖς μπροστά στίς τόσες ὕβρεις ἐναντίον τοῦ Κυρίου μας. Οὔτε νά ἀρκούμαστε μόνο στήν ἄμυνα, ἀλ­λά νά περάσουμε καί στήν ἀντεπίθεση. Σ᾿ αὐτό μᾶς καλεῖ καί ἡ προτροπή τοῦ Πνεύματος «Ἕως τοῦ θα­νάτου ἀγώνισαι περί τής ἀληθείας», πού ἀντηχεῖ ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων (Σοφ. Σειρ. δ' 28).

Ἐπίσης ἡρωϊκή ἀντίσταση χρειάζε­ται νά δείχνουμε καί στούς αἱρετι­κούς, πού ἀποθρασύνθηκαν καί ἁλωνίζουν, σάν νά εἶναι ξέφραγο ἀμπέλι ἡ Πατρίδα μας. Σ᾿ αὐτούς πού ἄφησαν τήν ὀρθόδοξη πίστη τους καί προσπαθοῦν τώρα νά παρασύρουν μέ τό μέρος τους καί ἀθώους συμπολίτες τους. Στούς αἱρετικούς, πού ὡς ἐπί τό πλεῖστον εἶναι ξενοκίνητοι καί «περιάγουν τήν θάλασσαν και τήν ξηράν», γιά νά κερδήσουν ὀπαδούς (Ματθ. κγ' 15). Στούς αἱρετικούς, πού γίνονται ὄργανα τοῦ Σατανᾶ καί ἐπιχειροῦν νά βλάψουν τήν ποίμνη τῆς Ἐκκλησίας Του.

Νά μήν ἀνεχόμαστε τή δρα­στηριότητά τους. Διότι ἡ ἀνοχή ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά γίνεται συνενοχή. Ὅπως εἶναι ἔνοχος ὁ στρατιώτης πού δέν ἀνθίσταται στόν ἐχθρό πού παραβιάζει τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδας του, ἔτσι ἔνοχος εἶναι καί ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός πού ἀφήνει τόν αἱρετικό νά προχωρεῖ, νά κατακτᾶ ἔδαφος καί νά αἰχμαλωτίζει Ὀρθοδόξους ἀδελφούς  μας.

Ἡ ἀντίστασή μας πρός τούς αἱρετικούς μπορεῖ καί πρέπει νά γίνεται μέ πολλούς τρόπους. Πολλοί χριστιανοί τρέχουν καί χτυποῦν τήν καμπάνα, μόλις ἐμφανισθοῦν μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβᾶ στήν ἐνορία τους. Ἄλλοι τρέχουν καί  ἐνημερώνουν τούς συγγενεῖς τους, τούς συγκα­τοίκους τῆς πολυκατοικίας τους, τούς γείτονες καί συμπολίτες τους. Ἐπίσης μποροῦμε νά βοηθήσουμε τούς ἀδελφούς μας μέ ἀντιαιρετικά ἔντυπα ἤ μέ συζητήσεις, γιά νά γνωρίζουν τί νά πιστεύουν καί πῶς νά προφυλάσσονται ἀπό τούς ἀντίχριστους. Γενικά νά ἀποφεύγουμε τούς αἱρετικούς, οι ὁποῖοι «ὡς ἄγρια κύματα θαλάσσης», ὅπως γράφει στήν καθολική ἐπιστολή τοῦ Ἰούδα, ἀπειλοῦν νά καταποντίσουν τούς πάντες (Ἰούδα 13).

Τό καθῆκον τῆς ἀντιστάσεως κατά τῶν αἱρετικῶν, πού ἐπιβάλλεται καί ἀπό τήν ἀγάπη μας πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί τούς ἀδελφούς μας Ὀρ­θοδόξους, εἶναι ἰδιαιτέρως ἐπιτακτικό στούς καιρούς μας. Τό βλέπουμε ὅλοι μας ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι πλέον ἐλεύθε­ροι καί κινοῦνται ἀνεμπόδιστοι πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις. Χρειάζεται λοιπόν ἔνταση τῶν προσπαθειῶν μας γιά ἀντίσταση.

«Ἕν οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν ἄρτι βλέπω».

Ἀδελφοί, ὁ τυφλός τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι δάσκαλος καί καθηγητής ἡρωισμοῦ. Καθηγητής πού παραδίδει μα­θήματα ἀνδρείας καί τόλμης καί εἰρηνι­κῆς ἀντιστάσεως ὑπέρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ἄς σπουδάσουμε στή σχολή του. Ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τή θαρραλέα ὁμολογία του. Τό ζητᾶ ἡ ἐποχή μας. Τό ἐπιβάλλει ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Μό­νο μέ τήν χριστιανική ἀντίσταση θά ἀναχαιτισθεῖ τό ρεῦμα τοῦ κακοῦ καί θά μεγαλυνθεῖ καί θά δοξασθεῖ καί πάλι ἡ Ὀρθόδοξη καί Ἐθνοσωτήρια Πίστη μας.