Κυριακή 3 Ἀπριλίου 2016 (Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)

          «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» ( Μάρκ. η΄34).

Ἀδελφοί μου, ὁ Κύριός μας θέλει οἱ Χριστιανοί νά γίνονται δικοί του, νά τόν ἀκολουθοῦν ἐντελῶς ἐλεύθερα , χωρίς νά τούς βιάζει κανείς. Μέ τή δική τους ἐλεύθερη ἐκλογή. Γι᾿ αὐτό καί λέει «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Κανέναν δέν ἀναγκάζω νά μέ ἀκολουθεῖ. Ὅποιος θέλει νά εἶναι δικός μου, ἄς τό διαλέξει μόνος του ἐλεύθερα. Ὅσοι, ὅμως, θά μέ ἀκολουθήσουν, αὐτοί ἄς ξέρουν ὅτι πρέπει νά ἀπαρνηθοῦν τόν ἑαυτό τους. Τόν κακό ἑαυτό τους, τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο πού κρύβουν μέσα τους. Νά μήν ἔχουν καμιά σχέση μέ τά θελήματά του, μέ τίς ἐπιθυμίες του, μέ τίς διαθέσεις του. Συγχρόνως δέ νά πάρουν καί ἀπόφαση μεγάλη καί σταθερή νά εἶναι ἕτοιμοι νά ὑποστοῦν γιά μένα καί θάνατο ἀκόμη. Καί μάλιστα τόν χειρότερο τῶν θανάτων, θάνατο σταυρικό, σάν ἐκεῖνον πού ὑπέστην ἐγώ ὁ ἴδιος.

Αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν λόγων πού ἀκούσαμε στό ἱερό Εὐαγγέλιο. «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Μᾶς ὑπενθυμίζει  ἡ Ἐκκλησία μας τούς λόγους αὐτούς τοῦ Κυρίου, διότι εἶναι σήμερα ἡ Κυριακή τῆς προσκυνήσεως τοΰ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ μας. Καί χρειάζεται οἱ πιστοί ἐμπνεόμενοι ἀπό τό Σταυρό νά ἀκοῦμε  τίς προτροπές τοῦ Κυρίου, γιά νά τίς ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας. Δέν πρέπει  νά εἴμαστε διστακτικοί στό νά ἐφαρμόζουμε ὅ,τι μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, διότι, ὅπως πρόσθεσε, βρισκόμαστε πρό κινδύνου. Ἐάν δέν ἀκούσουμε τόν Κύριο καί φοβηθοῦμε νά κάνουμε ὅ,τι εἶπε, θά χάσουμε τήν ψυχή μας. «Ὅς ἄν θέλῃ τήν ψυχή  αὐτοῦ σῶσαι (ὅποιος, δηλαδή, θέλει νά σώσει τή ζωή του), ἀπολέσει αὐτήν (θά χάσει τήν αἰώνια ζωή)». Ὅποιος, ὅμως, θυσιάσει τή ζωή του «ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοΰ εὐαγγελίου», αὐτός θά σώσει τήν ψυχήν του. Πρόσθεσε ἀκόμα τόν κλασικό λόγο Του: «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»

Πράγματι, καί τόν κόσμον ὅλο ἐάν κερδίσουμε, ὅλα  τά πλούτη, ὅλες τίς δόξες, ὅλα τά καλά καί τίς ἀπολαύσεις τῆς γῆς, χάσουμε ὅμως τήν ψυχήν μας, ὄχι μόνο δέν κερδίσαμε κάτι τό οὐσιαστικό, ἄλλα χάσαμε τά πάντα. Διότι ἡ ψυχή μας εἶναι αἰώνια καί ἀθάνατη. Καί τό νά τή χάσουμε σημαίνει νά χωριστεῖ αἰωνίως ἀπό τό Θεό καί νά πάει στήν αἰώνια κόλαση. Νά παραδοθεῖ στήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ἀκόμη ἐπειδή ἡ ψυχή μας εἶναι μία, ἐάν τή χάσουμε, δέν ἔχουμε ἄλλη ψυχή νά δώσουμε ἀντ’ αὐτῆς. Ὡραῖα λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Μή γάρ ἑτέραν ἔχεις ψυχήν ἀντί ψυχῆς δοῦναι;» Ἀλλά καί τί εἶναι ὅλα τά ἀγαθά τοῦ κόσμου; Πράγματα πρόσκαιρα, πού εὔκολα χάνονται ἤ καταστρέφονται καί τά ὁποῖα μιά μέρα θά τά ἀφήσουμε ἐδῶ καί θά χωριστοῦμε ὁριστικά ἀπό αὐτά. Ἐνῶ ἡ ψυχή μας θά μείνει καί θά τήν ἔχουμε πάντοτε, αἰωνίως. Πόσο, λοιπόν, πρέπει νά σκεπτόμαστε σοβαρά τό λόγο αὐτό τοῦ Κυρίου μας καί πόσον πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας! Εἶναι τό πολυτιμότερο πράγμα πού ἔχουμε. Καί μέ κάθε τρόπον πρέπει νά μή τήν χάσουμε. Ἀντίθετα, νά καταβάλουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις, γιά νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία της. Νά εἴμαστε πρόθυμοι σέ κάθε θυσία προκειμένου νά σώσουμε τήν ψυχή μας. Καί ἐκεῖνο πού χρειάζεται γι' αὐτό εἶναι νά ἀκολουθοῦμε τό Χριστό καί νά ἐφαρμόζουμε πιστά τό θέλημα Του πάντοτε. Ὅσο καί ἄν μερικές φορές μᾶς φαίνεται δύσκολο.

 Καί τό θέλημα τοῦ Κυρίου περιλαμβάνει κάτι ἀκόμη πολύ σπουδαῖο, τόσο σπουδαῖο, ὥστε ὁ Κύριος ἔκρινε ὅτι ἔπρεπε ἰδιαιτέρως νά τό τονίσει. Καί τό εἶπε στή συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου. Μίλησε γιά ἐκείνους πού ντρέπονται νά ὁμολογήσουν ὅτι εἶναι Χριστιανοί, ὅτι ἀκολουθοῦν τό Χριστό καί πιστεύουν σ’ Αὐτόν. Καί ὑπογράμμισε ὅτι αὐτοί θά ἔχουν πολύ κακό κατάντημα. «Ὅς ἐάν ἐπαισχυνθεῖ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ», εἶπε, ὅποιος δηλαδή ντραπεῖ ἐμένα καί τούς λόγους μου, λόγῳ τῶν περιφρονήσεων καί τῶν εἰρωνειῶν τῶν ἀνθρώπων τῆς γενεᾶς αὐτῆς πού ἐγκατέλειψε τό Χριστό καί εἶναι βουτηγμένη στήν ἁμαρτία, αὐτόν τόν ἄνθρωπον θά τόν ντραπεῖ καί «ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων», κατά τήν ἔνδοξη καί φοβερή ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας. Θά τόν ἀποκηρύξει δηλαδή ὁ Χριστός καί θά διακηρύξει ὅτι δέν εἶναι δικός Του ἄνθρωπος. Πρόσθεσε άκόμα ὁ Κύριος: «Σᾶς λέω ἀληθινά ὅτι ὑπάρχουν μερικοί ἐδῶ οἱ ὁποῖοι δέν θά πεθάνουν προτοῦ νά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν Ἐκκλησία νά θεμελιώνεται καί νά κυριαρχεῖ μέ δύναμη,  καί τήν  παλαιά ἰουδαϊκή τάξη νά καταστρέφεται καί νά καταλύεται».

Εἶναι ἑπομένως φοβερό κακό καί μεγάλη ἁμαρτία νά ντρεπόμαστε πού εἴμαστε Χριστιανοί. Πού ἀκολουθοῦμε τό Χριστό καί πιστεύουμε σ’ Αὐτόν. Πού ἀγωνιζόμαστε νά ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Θεός καί ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή μας ἀπαιτεῖται νά προσέξουμε πολύ τό λόγο τοῦ Κυρίου. Διότι ζοῦμε σήμερα σέ γενεά «μοιχαλίδα καί ἁμαρτωλόν», μεταξύ ἀνθρώπων πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Χριστό καί ἐργάζονται ποικίλα ἔργα ἁμαρτίας. Σέ γενεά πού χρησιμοποιεῖ πάρα πολύ τήν εἰρωνεία, τό χλευασμό, τό διωγμό ἀκόμη κατά τῶν πιστῶν. Στήν κοινωνία, στό ἐπάγγελμα, στά σχολεῖα καί τά πανεπιστήμια, μέσα σ’ αὐτήν πολλές φορές τήν οἰκογένεια παρουσιάζονται ἄνθρωποι τῆς γενεᾶς αὐτῆς καί περιφρονοῦν τούς Χριστιανούς.

Καί, δυστυχῶς, εἶναι ἀλήθεια ὅτι μερικοί Χριστιανοί ντρέπονται καί δέν μιλοῦν γιά τήν πίστη τους στό Χριστό. Δέν λένε ὅτι εἶναι πιστοί. Ἀλλάζουν ἀκόμη τόν τρόπο τῆς ζωῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς τους, διότι ντρέπονται πού ἀνήκουν στό Χριστό. Καί δέν Τόν ὁμολογοῦν Κύριο καί Θεό τους.  Τοῦτο, ὅμως, εἶναι ἄρνηση καί προδοσία τοΰ Χριστοῦ. Εἶναι ἁμαρτία, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριος θά μᾶς ἀποκήρυξει, ἐάν δέν διορθωθοῦμε. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά προσέξουμε. Νά διώξουμε καί νά διώχνουμε πάντοτε τήν ντροπή αὐτή ἀπό τήν ψυχή μας. Καί μέ χαρά, μέ καύχηση ἁγία, μέ θάρρος πολύ καί τό κεφάλι ψηλά μπροστά στούς ἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας νά ἐκδηλώνουμε τή χριστιανική μας ἰδιότητα καί νά ὁμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Τότε θά ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔπαινό Του κατά τήν δευτέρα του Παρουσία.