Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016 (ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις»(Μτθ. ιε' 28).

            Βαθύ τό τραῦμα, πολύς ὁ πόνος, μεγάλη ἡ θλίψη τῆς Χαναναίας. Σπαράσσεται ἡ μητρική καρδιά της κάθε φορά πού βλέπει τό σπλάχνο της νά βασανίζεται. Γι᾿ αὐτό καταφεύγει στό Χριστό καί τοῦ ζητᾶ βοήθεια. «Ἐλέησόν με, Κύριε, Υἱέ Δαβίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Περίεργο ὅμως. Ὁ Θεός τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀγάπης φαίνεται ὅτι ἀδιαφορεῖ. Σιωπᾶ στόν πόνο καί τήν κραυγή της. Δέν ἱκανοποιεῖ ἀμέσως τό αἴτημά της. Ἀλλά καί ἡ Χαναναία δέν παραιτεῖται.

            Τότε οἱ μαθηταί ἀναλαμβάνουν νά τήν ὑποστηρίξουν. "Κύριε, τοῦ λένε, ἀπόλυσον αὐτήν ὅτι κράζει ἔμπροσθεν ἡμῶν". Ὁ Κύριος τούς δίνει μία κατά τά φαινόμενα παγερή ἀπάντηση. "Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ". Μολονότι, ὅμως, εἶναι ἀποκαρδιωτική ἡ ἀπάντησή Του, ἡ Χαναναία δέν ἀπελπίζεται. Πέφτει στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί τόν προσκυνεῖ λέγοντας: Βοήθησέ με, Κύριε, καί σῶσε τό παιδί μου.Ὁ Κύριος οὔτε κι αὐτήν τή φορά ἱκανοποιεῖ τό αἴτημά της. Ἐξακολουθεῖ νά τή δοκιμάζει λέγοντας: "Οὐκ ἔστι καλόν λαβεῖν τόν ἄρτον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυναρίοις". Ἡ Χαναναία δέχεται κι αὐτήν τήν ταπείνωση καί τόν θερμοπαρακαλεῖ λέγοντας: Ναί, Κύριε, εἶμαι σκυλάκι, ἀλλά καί τά σκυλάκια τρῶνε ἀπό τά ψίχουλα, πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι τῶν κυρίων τους. Δῶσε μου τό ψίχουλο πού σοῦ ζητῶ.

Ἡ πίστη της δοκιμάζεται μέ ἀλλεπάληλες ταπεινώσεις καί ἀποδεικνύεται καθαρό χρυσάφι. Γι' αὐτό ἀποσπᾶ τόν δίκαιο ἔπαινο τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος τῆς λέει: "ὧ γύναι μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καί ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης". Τέτοια λαμπρά παραδείγματα πίστεως ἔβλεπε ὁ Χριστός καί ἔλεγε: "Οὐδέ ἐν τῷ Ἰσραήλ, τοσαύτην πίστιν εὗρον".

            Γιατί, λοιπόν, εἶναι μεγάλη ἡ πίστη τῆς Χαναναίας;

            Πρωτίστως εἶναι μεγάλη ἡ πίστη τῆς Χαναναίας, διότι εἶναι ξεκάθαρη πίστη. Πιστεύει στόν ἀληθινό Θεό. Πιστεύει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Μεσσίας, "ὁ υἱός Δαβίδ". Πιστεύει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ παντοδύναμος, πού μπορεῖ νά θεραπεύσει τήν κόρη της. Πιστεύει ὅτι εἶναι ὁ πολυεύπλαχνος, πού δέν θά ἀπορρίψει τό αἴτημά της.

            Ἔτσι μᾶς διδάσκει ὅτι δέν φτάνει νά πιστεύουμε σέ μία ἀνώτερη δύναμη, ὅπως ὑποστηρίζουν μερικοί. Οὔτε νά τά μπερδεύουμε τά ζητήματα καί νά λέμε τί Ὀρθόδοξοι, τί Προτεστάντες, τί Ρωμαιοκαθολικοί, ὅλοι στόν ἴδιο Θεό πιστεύουν! Ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἄν τούς ὀνομάσεις ἄπιστους, διαμαρτύρονται, ἀλλά δέν ἐκκλησιάζονται σχεδόν ποτέ! Ὑπάρχουν ἄλλοι πού ζοῦν ἀστεφάνωτοι, καί ἄν τούς πεῖς ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ἔτσι νά κάνουν, ἀπαντοῦν ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ καλύτεροι χριστιανοί!

           Τό σωστό εἶναι νά ἔχουμε ξεκαθαρισμένη καί τήν Ὀρθοδοξία μας καί τήν ὀρθοπραξία μας.            Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὅσοι βλέπουν τό Χριστό μέ τίς αἰσθήσεις τῆς πίστεως, τόν βλέπουν καλύτερα ἀπό ἐκείνους πού τόν εἶδαν κατά σάρκα, ἀλλά χωρίς τήν πίστη. Ἡ Χαναναία διέθετε τίς αἰσθήσεις τῆς πίστεως. Γι' αὐτό ἡ πίστη της ἦταν τόσο ξεκάθαρη καί τόσο μεγάλη.

           Δεύτερον, εἶναι μεγάλη ἡ πίστη τῆς Χαναναίας, διότι ἔχει τό στοιχεῖο τῆς σταθερότητος. Βλέπουμε ὅτι πορόλο πού ἀντιμετωπίζει ποικίλα ἐμπόδια, δέν προσβάλλεται, οὔτε κλονίζεται, οὔτε ὀλιγοψυχεῖ, οὔτε ἀπογοητεύεται, οὔτε ἐγκαταλείπει τήν προσπάθεια.  Ἄν ἦταν ἄλλη γυναίκα στή θέση της, ἴσως νά ἐθίγετο, πού τήν ὀνόμασε σκυλάκι ὁ Χριστός ἤ νά Τοῦ ἀντιμιλοῦσε ἤ νά ἔλεγε ἀπό μέσα της· δέν βγαίνει τίποτε, καί νά ἐγκατέλειπε τήν προσπάθεια. Ἡ Χαναναία, ὅμως, κατορθώνει μέ τήν ἀκλόνητη πίστη της νά τά ξεπεράσει ὅλα τά ἐμπόδια.

            Ἔτσι δείχνει καί σέ μᾶς ὅτι ἡ πίστη μας πρός τό Θεό, πρέπει νά εἶναι σταθερή πίστη. Νά μή λυγίζουμε ἀπό τό παραμικρό ἐμπόδιο πού θά συναντήσουμε στό δρόμο μας, οὔτε νά εἴμαστε "κάλαμοι ὑπό ἀνέμου σαλευόμενοι".  Ἰδίως στήν ἐποχή μας πού θολώνουν ὅλο καί πιό πολύ τά σύννεφα στόν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητος μέ πολέμους καί ἀκοές πολέμων, μέ οἰκονομικούς ἀποκλεισμούς καί τρομοκρατικά κτυπήματα, μέ μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος καί ἀνάπτυξη ἀσθενειῶν, μερικοί λιποψυχοῦν, ἀποθαρρύνονται. Ἐδῶ χρειάζεται νά θυμόμαστε τό ἐρώτημα τοῦ Κυρίου μας: "Ποῦ ἐστίν ἡ πίστις ἡμῶν;" Ὀλιγόπιστοι, γιατί δειλιάζετε;

           Τέλος, εἶναι μεγάλη ἡ πίστη τῆς Χαναναίας, διότι εἶναι θερμή. Δέν εἶναι ψυχρή ἀποδοχή ὀρθῶν συλλογισμῶν, ἀλλ' εἶναι θερμή, ζῶσα πίστη. Δέν πιστεύει ἡ Χαναναία μόνο θεωρητικά, ἀπό ὑπολογισμό ἤ ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά πιστεύει μέ τήν ψυχή της! Βλέπουμε μέ πόση θερμότητα ὑποβάλλει τό αἴτημά της! "Ἐλέησόν με, Κύριε· Κύριε, βοήθει μοι"!

            Ἔτσι δείχνει καί σέ μᾶς νά ἔχουμε θερμή πίστη, πού θά βγαίνει ἀπό «καιομένην καρδίαν». Νά Τοῦ ἐμπιστευόμαστε ἐξ ὁλοκλήρου τή ζωή μας. Ἀναθέτω ὅλη μου τή ζωή καί τήν ἐλπίδα στήν προστασία Σου, Κύριε. Πουθενά ἀλλοῦ δέν στηρίζομαι. Οὔτε στούς ἀνθρώπους, οὔτε στά χρήματα, οὔτε στά ἀξιώματα. Γνωρίζεις πόσο ἀδύνατος εἶμαι. Πόσο μεγάλη ἀνάγκη βοηθείας ἔχω. Ἡ ζωή μου, τό μέλλον μου, τά ὄνειρά μου, τά σχέδιά μου, τά προγράμματά μου εἶναι στά χέρια σου.

            "Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις."

            Ἀδελφοί, ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Γραφῆς μᾶς βεβαιώνει ὅτι "χωρίς πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι". Ἀλλά μέ ποιά πίστη θά εὐαρεστήσουμε στό Θεό; Ἀσφαλῶς ὄχι μέ τήν τυχαία, ἀλλά μέ τήν ξεκάθαρη, τή σταθερή, τή θερμότατη,  τή ζῶσα πίστη. Αὐτήν τή μεγάλη πίστη νά καλλιεργοῦμε καί νά παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο Θεό νά τήν χαρίζει σέ ὅλους μας.