ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2016

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.

    Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

    Ἀνάμεσα στίς δύο μεγάλες Δεσποτικές ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων, ἑορτάζουμε καί τήν εἴσοδό μας στό νέο πολιτικό ἔτος.

    Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἑορτασμός αὐτός τά τελευταία χρόνια εἶναι ὑποτονικός διότι πολλά καί βαρειά εἶναι τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε.

    Κυριαρχεῖ ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ ὁποία ἐμποδίζει τήν αἰσιόδοξη θεώρηση τοῦ αὔριο.

    Οἱ ἀγωνίες μας πολλές, οἱ προβληματισμοί μας ἔντονοι. Τό σκοτεινό νέφος πού καλύπτει τήν ἀποστατημένη ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο Εὐρώπη σκιάζει τόν καταγάλανο οὐρανό μας. Στό ὄνομα ἑνός κάλπικου προοδευτισμοῦ ἐγκαταλείψαμε τόν Θεό τῶν πατέρων μας καί τώρα τραγικά βιώνουμε τά ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας ὡς ἀνασφάλεια, ἀβεβαιότητα, ἀπογοήτευση καί ἐγκατάλειψη.   

    Ὑποθηκεύσαμε τήν πνευματική μας ἐλευθερία ἀντί πινακίου φακῆς, θαμπωθήκαμε ἀπό τά ξυλοκέρατα τῆς ψεύτικης προόδου καταπνίγοντας τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, ξεχνώντας αὐτό πού ἔλεγε ὁ σοφός τῆς Ἑλληνικῆς ἀρχαιότητος Περίανδρος ὁ Κορίνθιος  : «Ἐλευθερία ἐστίν ἀγαθή συνείδησις». 

    Ἡ ἐποχή μας κατάφερε ν’ ἀνατρέψει καί νά διαστρέψει τό νόημα τῆς ζωῆς, τήν εὐαγγελική ἀλήθεια, τά ἰδανικά τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς πατρίδος, τῆς οἰκογένειας.  Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι θά κυριαρχήσει αὐτή ἡ διαστροφή. Θά ἀνατραπεῖ καί μάλιστα μέ πάταγο.

    Δυστυχῶς σήμερα μόνη μας ἔγνοια εἶναι τά ὑλικά ἀγαθά. Ὁ πλοῦτος. 

    Ὅμως ὁ πλοῦτος δέν εἶναι πάντοτε πηγή εὐτυχίας καί ἀνέσεως. Πολλές φορές ἀποδεικνύεται πηγή ἀνησυχίας, φόβου καί ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν προορισμό μας.

    Ὁ δρόμος τοῦ πιστοῦ εἶναι πάντοτε ὑψηλόστοχος̇ πορεία πρός τά ἰδανικά. Δρόμος δυσανάβατος πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό, τόν τελικό προορισμό μας. Γιά νά διανύσουμε τόν δρόμο αὐτό μέ ἐπιτυχία πρέπει νά ἔχουμε συνοδοιπόρο τόν Χριστό. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (Ἰω. 15,5).

    Ἡ συνοδοιπορία μέ τόν Χριστό εἶναι χωρίς ἀμφιβολία ζωή εἰρήνης, πνευματικῆς χαρᾶς, γαλήνης καί ἀναπαύσεως. Γι’ αὐτό χρειάζεται ἀπό μᾶς προσοχή ὡς πρός τή διάθεση τοῦ χρόνου μας. Ὁ Κύριος μᾶς προσφέρεται δωρεάν. «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν ... ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (Ἰω. 15,4,5).

    Οἰκοῦντες ὅμως στόν κόσμο, ἔχουμε ὑποχρέωση ἔντιμης ἐργασίας καί φροντίδας γιά τήν ἐπίγεια εὐημερία μας, ὑπό τόν ὅρο τοῦ συνεχοῦς προσανατολισμοῦ μας πρός τόν Θεό. Ἡ καρδιά μας νά κυριαρχεῖται ἀπό τόν πόθο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Νά εἴμαστε ἱεραπόστολοι μέσα στήν οἰκογένειά μας, στό περιβάλλον μας, στήν κοινωνία. Νά καλλιεργήσουμε τή ζωή τῆς πίστεως, τῆς εὐσεβείας, τῆς ἀγάπης. Νά ἁγιάζουμε τήν κάθε μας ἡμέρα μέ τήν προσευχή καί τήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου καί νά ἐφαρμόζουμε τόν Θεῖο Νόμο στή ζωή μας, «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν». (Γαλ. 4,19).

    Ἡ προσπάθεια αὐτή θά εἶναι τό καλύτερο δῶρο πρός τόν ἑαυτό μας. Δῶρο πού θά ἔχει δύναμη καί ἰσχύ στήν παροῦσα ζωή καί στήν μέλλουσα.

    Ἀδελφοί μου.

    Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, σύν τοῖς ἄλλοις, δίδει ἰδιαιτέρα βαρύτητα στήν ἱστορία τοῦ τόπου μας, γιατί ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά πολεμήσει μέ τά πνευματικά της ὅπλα τήν ἱστορική ἀγνωσία καί τήν ἠθελημένη διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας πού ἐπιχειρεῖται στήν πατρίδα μας. 

    Γι’ αὐτό τό ἐφετεινό ἡμερολόγιο τῆς Μητροπόλεώς μας τό ἀφιερώσαμε στά θύματα τῆς δεύτερης Βουλγαρικῆς κατοχῆς τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας 1916-1918, ἀφοῦ συμπληρώνονται ἑκατό χρόνια ἀπό τήν ἔναρξή της.

    Ἡ Ἀνατολική Μακεδονία ὑπέστη τά πάνδεινα τήν περίοδο αὐτή, δεκάδες χιλιάδες εἶναι τά θύματα καί δυστυχῶς ἡ περίοδος αὐτή εἶναι ἄγνωστη στούς περισσότερους  Ἕλληνες.

    Οὔτε μία ἐκδήλωση γίνεται ἀπό τήν πολιτεία, οὔτε ἕνα  μνημεῖο στίς πρωτεύουσες τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας ὑπάρχει πρός τιμή τῶν θυμάτων. Αὐτό κι’ ἄν εἶναι ντροπή καί ἀχαριστία.

    Ἡ ἀπάνθρωπη αὐτή περίοδος χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀνεπανόρθωτη πολιτιστική καταστροφή πού ὑπέστη ἡ περιοχή μας, ἀπό τήν σύληση τῶν ἀμυθήτου ἀξίας κειμηλίων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης, ἀπό τίς χιλιάδες τῶν θανάτων ὡς συνέπεια προσχεδιασμένης λιμοκτονίας καί τῆς ἐκτοπίσεως χιλιάδων ἀνατολικομακεδόνων σέ καταναγκαστικά ἔργα στή Βουλγαρία. Οἱ ἐκτοπισθέντες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως γιά τήν κατασκευή τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς Γκόστιβαρ – Κίτσεβου – Ὀχρίδας. «Γραμμή αἵματος» ὀνομάστηκε ἀπό τούς ὁμήρους καί ἡ θνησιμότητα λόγῳ τῶν κακουχιῶν ξεπέρασε τό 90 %. Δυστυχῶς σέ καμία ἱστορία τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ δέν ἀναφέρονται τό Κάρνομπατ, τό Σεβλίεβο, τό Γκόστιβαρ καί τό Κίτσεβο ὡς τόποι μαρτυρίου τῶν Ἑλλήνων ὁμήρων. Μόνο ἀπό τήν Χωριστή, ἀπό τούς 525 ἐκτοπισθέντες, πέθαναν ἀπό τίς κακουχίες οἱ 299. Ποιός τούς θυμᾶται ἄραγε ;

    Ἀνάμεσα στούς ἐκτοπισθέντες συγκαταλέγονται καί ὅλοι σχεδόν οἱ κληρικοί τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας.

    Ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας ἐπιθυμεῖ κατά τή διετία 2016-2018 νά καταστεῖ γνωστή ἡ θυσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, γι’ αὐτό καί θά διοργανώσει ἐκδηλώσεις καί διαλέξεις ὥστε νά τιμηθεῖ ἡ μνήμη τῶν ἑβδομήντα χιλιάδων περίπου θυμάτων καί ὡς ποιμενάρχης τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας Δράμας παρακαλῶ καί προτρέπω τούς τοπικούς ἄρχοντες νά ἀνεγείρουν μνημεῖο στήν πόλη μας πού νά ὑπενθυμίζει τή θυσία καί τόν ἡρωισμό τους. Εἶναι ὑποχρέωση.

    Ἀγαπητοί μου.

    Ὁ χρόνος φεύγει χωρίς νά μπορεῖ νά τόν δαμάσει κανείς. Ἡ ζωή κυλᾶ πρός τά ἐμπρός. Ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τόν χρόνο πού ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ μᾶς προσφέρει ὥστε νά ἐπανορθώσουμε τά λάθη μας καί νά κατακτήσουμε τό μέλλον. «Ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ̇ ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα». (Α΄ Ἰω. 2,17).

    Σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα τό νέον ἔτος νά εἶναι εὐλογημένο, σωτήριο καί κατά Χριστόν εἰρηνικό καί καρποφόρο. ΑΜΗΝ. 

Διάπυρος εὐχέτης πάντων ὑμῶν πρός Κύριον.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ