Κυριακή 20 Δεκεμβρίου (Πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως)

Χριστούγεννα θά γιορτάσουμε σέ λίγες μέρες, ἀδελφοί!  Τή μεγάλη αὐτή γιορτή καί πανήγυρη τῶν πιστῶν, τήν ἁγία καί χαρμόσυνη. Τή γέννηση τοῦ Σωτῆρος μας, τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Ἄς γεννήθηκε  στό Σπήλαιο, ἄς ἀνακλίθηκε στή Φάτνη, ἄς ἔχει προγόνους ἀνθρώπους, ἄς σπαργανώθηκε ὡς ἄνθρωπος θνητός μέ ράκη. Δέν παύει  νά εἶναι Θεάνθρωπος, ὁ Θεός πού γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο,  νά τόν καταστήσει κατά χάριν Θεό.  Θεάνθρωπος, λοιπόν, ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννώμενος. Γι᾿ αὐτό καί Παρθένος ἡ μητέρα  του. Γι᾿ αὐτό καί Ἄγγελος οὐρανοῦ μηνύει τό μέγα γεγονός, καί στρατιά ἀγγέλων ὑμνεῖ τό Θεό μέ τό "Δόξα ἐν ὑψίστοις", καί Ἀστέρι θεϊκό ὁδηγεῖ τούς Μάγους, καί Μάγοι προσκυνοῦν, καί ποιμένες θαυμάζουν, καί ἡ κτίση ἀγάλλεται, καί οἱ δίκαιοι εὐφραίνονται, καί οἱ ἁμαρτωλοί πανηγυρίζουν. Χριστούγεννα! Καί ὅλα θεῖα, ὅλα θαυμαστά, ὅλα θεοπρεπῆ, ὅλα ὑπερφυῆ τά τῆς θείας Γεννήσεως.

Θεάνθρωπος ὁ γεννηθείς. Καί ὡς ἄνθρωπος ἀπό ἄνθρωπο γεννιέται, ἀπό τήν πάναγνη Κόρη τῆς Ναζαρέτ, τήν ἀειπάρθενο Μαρία. Ἀπό αὐτήν δανείζεται σάρκα καί ὀστᾶ καί πνοή καί ζωή ὁ χορηγός τῆς ζωῆς τῶν ἁπάντων. Ἀλλ᾿ ὡς Θεός ὑπερούσιος καί ὑπερφυής ὑπερφυῆ καί θεοπρεπῆ, μυστηριώδη καί ἀκατάληπτη ἔχει καί τήν κατά σάρκα γέννησή του, ἀκατάληπτο τόν τρόπο τῆς γεννήσεως, ἀνερμήνευτο το μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεώς του. Μήν ἐντείνεις, λοιπόν, τή σκέψη σου, ἄνθρωπε. Μήν ἐρευνᾶς τό ἀνεξερεύνητο. Μήν ἀπορεῖς γιά τό μυστήριο. Εἴπαμε, Θεοῦ συγκατάβαση καί Θεοῦ οἰκονομία. Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπενέργεια, τοῦ  Ἁγίου Πνεύματος ἐπιστασία. Ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία δέχτηκε τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της τό μήνυμα τοῦ  Ἀρχαγγέλου, βρέθηκε σέ μεγάλη  ἀπορία  καί ρώτησε τόν οὐράνιο ἐπισκέπτη της. "Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;" Φυσική ἦταν ἡ ἐρώτηση. Ὑπερφυής τῆς δόθηκε ἡ ἀπάντηση. "Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ".

Σέ ἀπορία πολλή καί συλλογή μεγάλη βρίσκεται καί ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ τή στιγμή πού βλέπει ἀνύποπτος τήν ἐγκυμοσύνη τῆς Παρθένου. Ποῦ νά φανταστεῖ τό θαῦμα; Πῶς νά ἐξηγήσει τό μυστήριο; Σκανδαλίζεται, λοιπόν, καί παρεξηγεῖ. Ἀλλά σάν δίκαιος καί ἅγιος πού εἶναι καί "μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν", ὅπως ἀκοῦμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Σκέφτηκε κρυφά νά τήν ἀπομακρύνει, χωρίς νά τήν ἐκθέσει. Ἀλλ᾿ ἰδού καί πάλι ἡ διαφώτιση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.  "Ταῦτα δέ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος, συνεχίζει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ἰδού ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη τῷ Ἰωσήφ λέγων· Ἰωσήφ υἱός Δαυΐδ, μή φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριάμ τήν γυναῖκα σου· τό γάρ ἐν αὐτῇ γεννηθέν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου". Καί ὁ Ἰωσήφ πίστεψε. Πίστεψε καί συμμορφώθηκε. Πίστεψε καί προσκύνησε. Κι ἐσύ, Χριστανέ, πίστευε. Πίστευε καί δόξαζε τό Θεό σου.  Προσκύνα καί λάτρευε τό μυστήριο τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος σου. Διότι ὑπερφυής ἡ γέννηση καί "οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν".

Βεβαίως ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι  προφητευμένη. Ἀτελείωτη σειρά προφητῶν χιλιάδες τώρα χρόνια προεῖδαν τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί προφήτευσαν τή θαυμαστή γέννησή του. Νά ἀναφέρουμε τόν Ἀβραάμ, τόν Ἰακώβ, τό Δαβίδ τό βασιλέα, τῶν ὁποίων καί ἀπόγονος κατά σάρκα ὑπῆρξε ὁ Χριστός, γιά νά ὀνομάζεται καί υἱός Δαβίδ, καί υἱός Ἀβραάμ.  Νά προσθέσουμε τόν Ἱερεμία, τόν Ἀββακούμ, τό Δανιήλ, τό Μιχαία, πού προεῖπαν καί τόν τόπον καί τό χρόνο καί τόν μυστηριώδη τρόπο τῆς γεννήσεώς του.  Ἄς μείνουμε στόν Ἡσαΐα, τόν ὁποῖο καί εἰδικότερα ἀναφέρει τό σημερινό μας Εὐαγγέλιο. Τήν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα ὑπενθυμίζει ὁ Ἄγγελος στόν Ἰωσήφ, γιά νά τοῦ βεβαιώσει τήν ὑπερφυσική σύλληψη τῆς Παρθένου  καί τή μυστηριώδη γέννηση τοῦ Κυρίου. "Τοῦτο δέ ὅλον γέγονεν, λέει στόν Ἰωσήφ ὁ Ἄγγελος, ἵνα πληρωθῆ τό ῥηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν, καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός". Ἰδού ἡ προφητεία. Μᾶς προλέγει ὅτι θεῖος ὁ τόκος καί θεῖος ὁ τρόπος, καί Παρθένος ἡ μήτηρ, καί ὑπερφυής ἡ γέννηση καί "ἀκατάληπτος ἐστίν ὁ τρόπος τῆς κυήσεως". Προφητεῖες, ἀλλεπάλληλες προφητεῖες, "ῥήσεις προφητῶν καί αἰνίγματα τήν σάρκωσιν ὑπέφηναν (σκιωδῶς δηλαδή τήν ὑπέδειξαν) τήν ἐκ Παρθένου", ὅπως ἅρμοζε σέ «Θεόν ἐνανθρωπήσαντα», καί ὅπως χρειαζόταν, γιά νά προετοιμαστοῦν οἱ ἄνθρωποι νά δεχτοῦν τό μέγα θαῦμα, νά πιστέψουν, νά προσκυνήσουν τό ἀνερμήνευτο μυστήριο.

Ἀλλά ἡ προφητευμένη γέννηση  εἶναι καί ἐκ τοῦ Θεοῦ προστατευμένη. Διέτρεχε κίνδυνο ἡ Παναγία Παρθένος ἀπό τίς ἄδικες ὑποψίες τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀδύνατο νά φανταστοῦν τό θαῦμα. Τήν προστατεύει, λοιπόν, ὁ Θεός μέ τήν ἔγκαιρη μνηστεία της μέ τόν Ἰωσήφ. Ὡς φύλακα τῆς ζωῆς της, ὡς προστάτη καί βοηθό  στή λοχεία της πρόλαβε ὁ Θεός καί ἔθεσε κοντά στήν Παρθένο τό δίκαιο αὐτόν ἄνδρα, τόν ἅγιο Ἰωσήφ. Διέτρεξε ἀκόμα ἡ Παρθένος καί κίνδυνο ἐγκαταλείψεως ἀπό τίς ἄδικες μέν ἀλλά δικαιολογημένες ὑπόνοιες τοῦ Ἰωσήφ, ὅταν ὁ δίκαιος εἶδε καί δέν ἤξερε τό ἐν αὐτῇ μυστήριο. Στέλνει ὅμως ὁ Θεός τόν Ἄγγελό του, διαφωτίζει τόν Ἰωσήφ καί προστατεύει τήν Παρθένο. Μέγα κίνδυνο, τέλος, διέτρεξε ἡ Παρθένος μέ τόν γεννηθέντα υἱό της ἀπό τίς κακοῦργες διαθέσεις τοῦ θηριώδους  Ἡρώδη. Ἀλλά καί τότε ὁ Θεός δείχνει τήν προστασία του. Ἰδού πάλι ὁ Ἰωσήφ, ὁ ἔμπιστος τοῦ Θεοῦ, τό ἅγιο ὄργανο τῆς θείας βουλῆς τοῦ Ὑψίστου Πατρός. Αὐτός στέκει ἄγρυπνος βοηθός, πιστός φύλακας καί προστάτης τῆς Παναγίας Παρθένου καί τοῦ θείου Βρέφους. Αὐτός μαζί στή Βηθλεέμ, αὐτός στήν Αἴγυπτο, αὐτός ἀπό τήν Αἴγυπτο στή Ναζαρέτ προστάτης τῆς Παρθένου καί πατέρας- ὅπως νομιζόταν- τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Θεία, λοιπόν, ἡ γέννηση, θεία ἡ προαναγγελία, θεία ἡ προστασία.

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμπνεόμενη καί κατευθυνόμενη ἄς εἶναι καί ἡ δική μας  ἑορτή καί δοξολογία. Ὁλόψυχος ἡ προσκύνηση, ἐγκάρδιος ἡ λατρεία. Διότι στόν Χριστό μας ἀνήκει κάθε δόξα, κάθε προσκύνηση καί λατρεία στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.