Κυριακή 13 Δεκεμβρίου (ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ)

 «Ἐποίησε δεῖπνον μέγα» (Λουκ. ιδ΄ 16).

Ἀδελφοί, ἀκούσαμε στήν εὐαγγελική περικοπή τήν ἐξαίρετη παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου. Ὀνομάζεται δεῖπνο, διότι καλούμαστε νά δειπνήσουμε, νά εὐφρανθοῦμε καί νά τό ἀπολαύσουμε. Πρόκειται γιά τό οὐράνιο δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί γιά τό εὐχαριστιακό δεῖπνο τῆς Ἐκκλησίας. Στό μέγα δεῖπνο ὁ πλουσιόδωρος Κύριος κάλεσε πρῶτα τόν περιούσιο λαό του, τόν Ἰσραήλ, τούς ἀνθρώπους στούς ὁποίους ἔδωσε τό νόμο Του καί ἔστειλε τούς προφῆτες. Μετά τήν ἄρνησή τους νά προσέλθουν στό δεῖπνο, κάλεσε καί ὅλα τά ἔθνη. Κάλεσε τούς ἁμαρτωλούς, (φτωχούς, ἀνάπηρους, χωλούς, τυφλούς) καί τούς εἰδωλολάτρες (αὐτούς πού ἦταν ἔξω ἀπό τήν πόλη «εἰς τάς ὁδούς καί φραγμούς»). Τώρα εἴμαστε ὅλοι καλεσμένοι στό μέγα δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, στό ὁποῖο γινόμαστε συνδαιτυμόνες, ὅταν μετέχουμε συνειδητά ὡς μέλη τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας στό ἁγιότατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Γι᾿ αὐτό  οἱ Πατέρες ὅρισαν νά διαβάζεται ἡ Παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ὡς προετοιμασία τῶν πιστῶν γιά τή θεία Κοινωνία.

 Γιατί ὅμως εἶναι μέγα τό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί μέ τί αἰσθήματα ὀφείλουμε νά προσερχόμαστε σ᾿ αὐτό;

«Ἐποίησε δεῖπνον μέγα». Εἶναι μέγα τό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας, πρωτίστως διότι Αὐτός πού τό προσφέρει δέν εἶναι κοινός ἄνθρωπος, ἔστω ὁ ἐπισημότερος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου, ἀλλ᾿ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Προσφέρει τό δεῖπνο ὁ Μέγας Ἀρχιερέας μας, πού εἶναι συγχρόνως «ὁ προσφέρων καί ὁ προσφερόμενος». Ἐμεῖς μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς βλέπουμε τόν λειτουργό ἱερέα πού μᾶς μεταδίδει τή θεία Κοινωνία, ἀλλά τό χέρι τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό πού ἁπλώνεται καί μᾶς κοινωνεῖ. Ὡς ἐκ τούτου τό ἁγιότατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας δέν εἶναι κοινό δεῖπνο, ἀλλά «ξενία δεσποτική». Εἶναι πασχάλιο δεῖπνο, ἐπίσημο καί γιορταστικό, μέ τό ὁποῖο κανένα ἄλλο ἐπίγειο δεῖπνο δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ. Τό εὐχαριστιακό δεῖπνο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρόγευση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι ὑψηλότερο μποροῦμε νά ζήσουμε σ᾿ αὐτή τή ζωή!

Ἐπίσης εἶναι μέγα τό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας διότι παρατίθεται γιά ἀπεριόριστο ἀριθμό προσκεκλημένων. Στό θειότατο Μυστήριο ὁ Δεσπότης Χριστός συγκαλεῖ ὅλη τήν κτίση! Συγκροτεῖ κοινή πανήγυρη ἐπουρανίων καί ἐπιγείων!

Κι ἀκόμη εἶναι μέγα τό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας, διότι τά παρατιθέμενα σ᾿ αὐτό εἶναι μοναδικά. Παραθέτει ὁ Κύριος πρός βρῶσιν καί πόσιν τῶν πιστῶν «αὐτό τοῦτο τό ἄχραντον Σῶμα Του καί αὐτό τοῦτο τό τίμιον Αἷμα Του»! Μᾶς προσφέρει μέ τρόπο μυστικό καί ἀνερμήνευτο τό «σῶμα» Του, τό ὁποῖο «ἀληθῶς ἐστι βρῶσις» καί τό «αἷμα» Του, τό ὁποῖο «ἀληθῶς ἐστί πόσις». Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἡ ἀληθινή τροφή, μέ τήν ὁποία τρέφεται, τονώνεται καί ζωογονεῖται ἡ ψυχή μας.  Ἄν εἴχαμε γυμνασμένα τά αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς μας, θά κυριευόμασταν ἀπό ἔκπληξη καί θαυμασμό μπροστά στήν ἄφατη συγκατάβαση τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος καταδέχεται καί εἰσέρχεται ὡς τροφή στό στόμα ἁμαρτωλῶν καί ἀνάξιων ἀνθρώπων! Τό βλέπουν αὐτό οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἀπό τούς οὐρανούς καί μένουν ἔκθαμβοι μπροστά στήν ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἐφόσον λοιπόν εἶναι μοναδικά τά παρατιθέμενα στό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀπεριόριστος ὁ ἀριθμός τῶν προσκεκλημένων κι Αὐτός πού μᾶς προσκαλεῖ νά προσέλθουμε εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὀφείλουμε νά ἀνταποκρινόμαστε στήν τιμητική πρόσκληση. Μήν ἀρχίσουμε, ὅπως οἱ προσκεκλημένοι τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, νά παραιτούμαστε γιά ἀσήμαντες αἰτίες τῆς καθημερινῆς ζωῆς. Ἄν τό κάνουμε αὐτό, θά μοιάζουμε μέ πεινασμένους, πού ἐνῶ ἔχουν μπροστά τους καλοστρωμένο τραπέζι μέ πλούσια φαγητά, δέν ἁπλώνουν τό χέρι τους νά πάρουν, γιά νά χορτάσουν. Θά μοιάζουμε μέ διψασμένους πού βρίσκονται μπροστά στήν κρυστάλλινη πηγή καί δέν σκύβουν νά πιοῦν νερό νά ξεδιψάσουν.

Ἀλλά μέ ποιά αἰσθήματα θά προσερχόμαστε στό μέγα δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας;  Ὁ οἰκοδεσπότης Χριστός διά τοῦ λειτουργοῦ ἱερέως μᾶς προτρέπει νά προσερχόμαστε «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».«Μετά φόβου Θεοῦ» σημαίνει μέ εὐλάβεια καί σεβασμό. Μέ τί συνοχή καρδίας προσῆλθαν καί κοινώνησαν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ στό πρῶτο πασχάλιο δεῖπνο τοῦ ὑπερώου τῆς Ἱερουσαλήμ! Μέ παρόμοια αἰσθήματα νά κοινωνοῦμε κι ἐμεῖς τῶν ἀχράντων μυστηρίων, γιά νά γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ, χριστοφόροι καί θεοφόροι! «Μετά πίστεως» σημαίνει νά πιστεύουμε βαθιά ὅτι κοινωνοῦμε «αὐτό τοῦτο τό ἄχραντον Σῶμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» και «αὐτό τοῦτο τό τίμιον Αἷμα Του»! Συνεπῶς ὀφείλουμε νά προσερχόμαστε στή θεία Κοινωνία μέ καθαρή καρδιά καί μέ ἁγνά χείλη, διώχνοντας μακριά κάθε τι γήινο καί ἁμαρτωλό. Τέλος ὀφείλουμε νά προσερχόμαστε στήν ψυχοτρόφο τράπεζα μέ καρδιά πού θά πάλλει ἀπό ἀγάπη πρός τό Χριστό. Στή χωρίς τέλος ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού δέν παίρνει ἄλλο, νά ἀπαντοῦμε κι ἐμεῖς μέ ἀγάπη. «Νά μεταλαμβάνωμεν μέ ἀγάπην Ἐκεῖνον τόν ἠγαπημένον Κύριον Ἰησοῦν, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ἄκραν ἀγάπην Του ὥρισε τοιοῦτον ἀγαπητόν μυστήριον δι᾿ ἡμᾶς», προτρέπει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης! Κι ἀκόμη νά προσερχόμαστε στή θεία Κοινωνία μέ καρδιά πού θά ἐναγκαλίζεται τούς πάντες! Χωρίς μίση καί ἐχθρότητες, χωρίς ἀποστάσεις καί ἀντιπαλότητες! Ἡ τράπεζα τῆς θείας Εὐχαριστίας δέν δέχεται ὅσους μισοῦνται μεταξύ τους. Ἀγαπημένοι, ἀδελφωμένοι, ἀλληλοσυγχωρημένοι νά προσεγγίζουμε τήν ἁγία τράπεζα!

«Ἐποίησε δεῖπνον μέγα». Ἀδελφοί, στήν παροῦσα ζωή τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν αὐθεντικότερη μορφή τή ζοῦμε στή θεία Λειτουργία. Καί τό δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν αὐθεντικότερη μορφή τό ζοῦμε στό ἁγιότατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Σέ κάθε θεία Λειτουργία μᾶς καλεῖ ὁ Δεσπότης Χριστός νά προσέλθουμε στό μέγα δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Νά ἑτοιμαζόμαστε λοιπόν,γιά νά προσερχόμαστε μέ πίστη καί πόθο στήν ψυχοτρόφο τράπεζα. Ὁ Χριστός δεν θέλει νά εἴμαστε ἁπλῶς οἱ «κλητοί», πού δέν θά προσερχόμαστε στά ἄχραντα μυστήρια, ἀλλά οἱ «ἐκλεκτοί» πού θά μετέχουμε τῆς τραπέζης τοῦ μυστικοῦ Δείπνου τῆς θείας Εὐχαριστίας, γιά νά παρακαθήσουμε κάποια μέρα καί στή δεσποτική ξενία τοῦ Μεγάλου Δείπνου τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἄμήν.