Κυριακή 6 Δεκεμβρίου (Ι' ΛΟΥΚΑ)

Ἀδελφοί, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς μιλάει γιά μιά πονεμένη γυναίκα, τή συγκύπτουσα, ἡ ὁποία ἦταν διαρκῶς σκυμμένη πρός τά κάτω καί δέν μποροῦσε νά σηκώσει καθόλου τό κεφάλι της. Σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση τῆς κυρτώσεως βασανιζόταν 18 ὁλόκληρα χρόνια. Ἀλλά δέν ἔλειπε ποτέ ἀπό τή συναγωγή. Πήγαινε ἀπ᾿ τίς πρῶτες νά προσευχηθεῖ καί νά ἀκούσει λόγο Θεοῦ. Ἡ ψυχή της διψοῦσε νά λατρεύει τόν ἅγιο Θεό καί δέν λογάριαζε κανένα ἐμπόδιο. Ἕνα Σάββατο συνάντησε στή συναγωγή τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος τήν σπλαχνίστηκε καί τήν προσφώνησε λέγοντας: «Γύναι ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Ἔχεις ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν ἀσθένειά σου. «Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας». Τήν εὐλόγησε καί τό ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε ἐκπληκτικό. «Παραχρῆμα ἀνωρθώθη ἡ γυνή». Τό σῶμα της ἐπανέκτησε τήν ὄρθια στάση του καί δόξαζε τόν ἅγιο Θεό γιά τή θεραπεία της.

Μᾶς ἐντυπωσιάζει ὁ διακαής πόθος πού εἶχε αὐτή ἡ γυναίκα νά λατρεύει τόν ἅγιο Θεό. Ὅπως οἱ ἅγιοι ἄγγελοι δέν ἀπουσιάζουν ποτέ ἀπό τή λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ἡ συγκύπτουσα δέν ἀπουσίαζε ποτέ ἀπό τή θεία λατρεία. Ἐμεῖς ἔχουμε παρόμοιο ζῆλο; Τρέχουμε κάθε Κυριακή καί μεγάλη γιορτή νά λατρεύσουμε τόν ἅγιο Θεό ἤ μήπως ἀπουσιάζουμε γιά ἀσήμαντες αἰτίες; Ἡ πικρή ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπουσιάζουν πολλοί χριστιανοί ἀπό τόν ἐκκλησιασμό.

 Ὅμως ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ὅτι ἡ Κυριακή εἶναι ἡμέρα ἁγία. Ἡμέρα λαμπρή καί φωτεινή ὅσο καμιά ἄλλη. Ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο. Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε ὀνομάζεται Κυριακή.

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός γράφει πολλά γιά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Μᾶς λέει μέ τήν ἁπλότητα πού τόν διακρίνει: «Τές Κυριακές νά μή δουλεύετε ὁλότελα, μήτε νά πωλῆτε, μήτε νά ἀγοράζετε, οὔτε ἀμπέλι, οὔτε χωράφι νά κοιτάζετε».Ἀλλά τί νά κάμνωμεν; «Τήν ἁγίαν Κυριακήν νά ἀπέχωμεν ἀπό τά κοσμικά καί γήϊνα πράγματα καί νά ἐργαζώμεθα τά οὐράνια. Ἤγουν ἀπό ὅλον τό ταχύ, δηλαδή ἀπό πολύ πρωΐ, νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν, νά ἀκούωμεν τά βιβλία τῶν ἁγίων καί τό ἅγιον εὐαγγέλιον, τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός νά κάνωμεν».

Κάθε Κυριακή γιορτάζουμε Ἀνάσταση. Τελεῖται τό ἁγιότατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, πού εἶναι τό κορυφαῖο μυστήριο τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό θαῦμα τῶν θαυμάτων! Κοινή πανήγυρις οὐρανίων καί ἐπιγείων. Στή θεία Λειτουργία βρίσκεται ἀοράτως συνών ὁ Τριαδικός Θεός. Βρίσκονται ἡ Κυρία Θεοτόκος, τά τάγματα τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων καί σύμπασα ἡ θριαμβεύουσα καί ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία! Πόσο θεάρεστο εἶναι νά ἁγιάζουμε τήν Κυριακή μας, συμμετέχοντας μέ πίστη καί πόθο στή θεία λατρεία! Πόσο ἐνισχυτικό εἶναι νά προσερχόμαστε ἀκατακρίτως στό Ποτήριο τῆς ζωῆς.

Μόνο θά προσέχουμε ὁ ἐκκλησιασμός μας νά μήν εἶναι τυπικός. Γιατί κι ὁ ἀρχισυνάγωγος δέν ἔλειπε ποτέ ἀπ᾿ τή συναγωγή. Δέν πήγαινε ὅμως ἀπό ἀγάπη πρός τό Θεό, ἀλλά γιά νά ἐκτελέσει καθῆκον τυπικό. Ἀπόδειξη ἡ συμπεριφορά του. Μόλις εἶδε τό ἐξαίρετο θαῦμα, ἀντί νά χαρεῖ γιά τή θεραπεία τῆς γυναικός, στενοχωρήθηκε βαθύτατα καί δημιούργησε ὀξύτατο θέμα, διότι φθονοῦσε τόν θεῖο Διδάσκαλο.

Ὁ Κύριος τόν ξεσκέπασε, λέγοντας: Ὑποκριτή! Ὁ καθένας ἀπό σᾶς δέν λύνει τό ζῶο του τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, γιά νά τό πάει στή βρύση νά πιεῖ νερό; Κι αὐτή ἡ πονεμένη γυναίκα, πού τήν ἔδεσε ὁ σατανάς 18 ὁλόκληρα χρόνια, δέν ἔπρεπε νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά δεσμά της τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου; Τί νά ἀπαντήσει ὁ ἀρχισυνάγωγος; Ὅλοι ὅσοι κατηγοροῦσαν τό Χριστό, ντροπιάστηκαν. Ἐνῶ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ «ἔχαιρεν ἐπί πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ».

Κανονικά πρέπει νά χαιρόμαστε στή χαρά τῶν ἄλλων. Ἀλλά ὁρισμένοι ἀντί νά χαίρονται, λυποῦνται, γιατί φθονοῦν. Πόσο σατανοκίνητο εἶναι τό πάθος τοῦ φθόνου! Αὐτός πού φθονεῖ μοιάζει σάν τήν ὀχιά πού χύνει τό δηλητήριό της! Μοιάζει σάν ὕπουλος σκορπιός πού παραμονεύει νά δηλητηριάσει ἀνύποπτα θύματα. Ἐξομοιώνεται μέ τό διάβολο, ὁ ὁποῖος θέλει τήν καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου! Ἔτσι κι ὁ φθονερός θέλει νά βλάψει τόν συνάνθρωπό του, νά τόν ταπεινώσει, νά τόν ἐξουθενώσει, γιά νά ἐπικρατήσει αὐτός.

Ἀπό φθόνο ἔβγαλε ὁ διάβολος τούς πρωτοπλάστους ἀπ᾿ τόν Παράδεισο. Ἀπό φθόνο σκότωσε ὁ Κάιν τόν Ἄβελ! Ἀπό φθόνο πούλησαν τά παιδιά τοῦ Ἰακώβ τόν ἀδελφό τους Ἰωσήφ στούς Ἰσμαηλίτες ἐμπόρους! Ἀπό φθόνο σταύρωσαν οἱ ἀρχιερεῖς τό Χριστό! Ἔτσι καί ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀπό φθόνο πρός τό Διδάσκαλο παραπονέθηκε γιά τή θεραπεία τῆς συγκυπτούσης γυναικός! Ὅμως τά βέλη πού ἑτοίμαζε σέ βάρος τοῦ θείου Διδασκάλου στράφηκαν ἐναντίον του.

Ἔτσι γίνεται πάντα.  Λέει ὁ Μέγας Βασίλειος ὅτι ὅπως ἡ σκουριά γεννιέται ἀπό τό σίδηρο, ἀλλά τόν τρώει σιγά - σιγά, ἔτσι καί ὁ φθόνος γεννιέται στήν ψυχή τοῦ φθονεροῦ, ἀλλά γυρίζει κατόπιν καί τόν ἐκδικεῖται. Δηλητηριάζει τή ζωή του, φθείρει τήν ὑγεία του, πλημμυρίζει τήν καρδιά του μέ χολή, τόν καθιστᾶ μ᾿ ἕνα λόγο δυστυχῆ, ἀφοῦ ὅλες οἱ χαρές καί ἐπιτυχίες τῶν ἄλλων ἀποτελοῦν γι᾿ αὐτόν ἰσάριθμες αἰτίες πικρίας καί λύπης.

Ἀδελφοί, τό πάθος τοῦ φθόνου εἶναι ὀλέθριο πάθος! Νά μήν ἀφήνουμε κεντήματα φθόνου νά δηλητηριάζουν τίς καρδιές μας.  Οὔτε κακία νά κρατοῦμε στήν καρδιά μας πρός τούς συνανθρώπους μας, ἰδιαιτέρως τώρα πού πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιά νά γιορτάσουμε ἀγαπημένοι, ἀδελφωμένοι καί ἑνωμένοι, χαρούμενα Χριστούγεννα, πνευματικά, μέ τόν Χριστό στήν καρδιά μας. Ἀμήν.