Κυριακή 11 Ὀκτωβρίου (Δ’ ΛΟΥΚΑ)

«Ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. η’ 11)

Ἀδελφοί, ὁ σποριᾶς τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού βγῆκε νά σπείρει τό σπόρο του στό χωράφι εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Κι ὁ σπόρος πού σπέρνει ἁπλόχερα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τό εὐλογημένο ἔργο τῆς θείας σπορᾶς ὁ μοναδικός καί ἀνυπέρβλητος Διδάσκαλος τῆς Ἀνθρωπότητος τό ἐργάστηκε ὡς πρωταρχικό μέλημά του στά τρία χρόνια τῆς δημοσίας δράσεώς Του καί συνεχίζει διά τῆς Ἐκκλησίας Του νά τό ἐργάζεται μέχρι σήμερα. Σπέρνει τό θεῖο λόγο Του στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ ποικίλους τρόπους. Μέ τό θεῖο κήρυγμα στούς ἱερούς ναούς, μέ τά κατηχητικά σχολεῖα, μέ τούς κύκλους συμμελέτης ἁγίας Γραφῆς, μέ τίς θρησκευτικές ἐκπομπές στούς ραδιοφωνικούς καί τηλεοπτικούς σταθμούς. Ἀλλά καί μέ τό γραπτό θεῖο λόγο Του, πού εἶναι ἀποθησαυρισμένος στήν ἁγία Γραφή, στά χριστιανικά βιβλία καί περιοδικά, ἀκόμη καί  σέ σιντί καί στίς ἱστοσελίδες τοῦ διαδικτύου.

Ἐμεῖς τί σύνδεσμο ἔχουμε μέ τόν θεῖο Διδάσκαλο καί τή διδασκαλία Του; Κι ἄν ἔχουμε οὐσιαστικό σύνδεσμο, γινόμαστε σποριάδες τοῦ θείου λόγου;

             Πρωτίστως ἄς ρωτήσουμε τόν ἑαυτό μας: Ἀναγνωρίζουμε τόν Κύριο ὡς μοναδικό Διδάσκαλο τῆς Ἀνθρωπότητος ἤ προτιμοῦμε ἄλλους διδασκάλους; Ποθοῦμε ν’ ἀκούσουμε λόγο Θεοῦ ἤ μήπως τόν ἔχουμε συνηθίσει; Τρέχουμε σάν διψασμένα ἐλάφια «ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων» ἤ πηγαίνουμε νά ξεδιψάσουμε σέ λασπόνερα; Μελετοῦμε τό ἱερό εὐαγγέλιο ἡμέρα καί νύχτα ἤ μᾶς ἔπνιξαν οἱ δουλειές καί δέν τό πιάνουμε οὔτε στά χέρια μας; Ἀναγνωρίζουμε τό ἱερό Εὐαγγέλιο ὡς λόγο Θεοῦ ἤ μήπως τόν θεωροῦμε ἀνθρώπινο λόγο.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι προσφορά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Εἶναι πνευματικός ἄρτος πού μᾶς χορταίνει· ζῶν ὕδωρ πού μᾶς εὐφραίνει.  Εἶναι «ρήματα ζωῆς αἰωνίου», πού μᾶς χαρίζουν «ζωήν καί περισσόν ζωῆς». Νά ἔχουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ φῶς στήν πορεία τῆς ζωῆς μας· νά τόν ἀποδεχόμαστε ὁλοψύχως καί νά τόν ἐφαρμόζουμε. Νά εἴμαστε ὄχι μόνο ἀκροατές, ἀλλά καί ποιητές τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Γιά νά ἰσχύει καί γιά μᾶς ὁ θεῖος λόγος τοῦ Κυρίου μας «Πᾶς ὅστις ἀκούει μου τούς λόγους τούτους καί ποιεῖ αὐτούς, ὁμοιώσω αὐτόν ἀνδρί φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησε τήν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπί τήν πέτραν καί κατέβη ἡ βροχή καί ἦλθον οἱ ποταμοί καί ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καί προσέπεσαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ». Ἀλλά δέν ἔπεσε ἡ οἰκία. Διότι ἦταν θεμελιωμένη ἐπάνω στήν πέτρα πού εἶναι ὁ Χριστός.

Ἀλλά ὅσοι γνωρίζουν συνειδητά τό Χριστό καί μελετοῦν τό ἱερό Εὐαγγέλιο, γίνονται καί σποριάδες τοῦ θείου λόγου. « Ἅμα χριστιανός, ἅμα ἱεραπόστολος». Ὁ Κύριος μᾶς ἀποστέλλει «ἵνα ὑπάγωμεν καί καρπόν πολύν φέρωμεν». «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη». Θέλει νά κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο σέ ὅλη τήν κτίση· νά φτάσει τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Χαρά στούς πιστούς πού δέχονται νά γίνονται συνεργοί Του. Χαρά στούς πιστούς πού γίνονται σποριάδες τοῦ θείου λόγου!

Τό εὐλογημένο ἔργο τῆς θείας σπορᾶς τό ἐργάζονται πρωτίστως οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά κατά τό μέτρο τοῦ δυνατοῦ μποροῦμε νά τό ἐργαζόμαστε κι ἐμεῖς. Νά προτρέπουμε τούς συνανθρώπους μας στή μετάνοια, στόν ἐκκλησιασμό, στή μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς, στή μελέτη χριστιανικῶν βιβλίων καί περιοδικῶν, «ἵνα πιστεύσαντες σωθῶσι». Νά μιμούμαστε τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη καί ὅταν διώκονταν ἀπαντοῦσαν «Οὐ δυνάμεθα ἡμεῖς, ἅ εἴδομεν καί ἠκούσαμεν μή λαλεῖν». Νά μιμούμαστε τό παράδειγμα τῶν πρώτων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὅταν ξέσπασε διωγμός στά Ἱεροσόλυμα, κήρυξαν τό Εὐαγγέλιο καί στήν ὕπαιθρο. «Διῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τόν λόγον».

Ἔτσι κι ἐμεῖς νά δίνουμε καθαρή καί κρυστάλλινη τή μαρτυρία μας. Νά μήν κλείνουμε τό στόμα μας ἐκεῖ πού χρειάζεται νά μιλήσουμε, ἀλλά νά ὁμολογοῦμε μέ θάρρος καί παρρησία τήν πίστη μας. Νά κηρύσσουμε «Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον». Εἶναι ἥττημά μας νά λέμε ὅτι μέ τόν κατήφορο πού πήραμε δέν γίνεται τίποτε. Διότι τά γεγονότα βεβαιώνουν ὅτι ὅπου κηρύσσεται τό εὐαγγέλιο, βρίσκει ἀπήχηση στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Κατανύσσονται οἱ ψυχές.  Ἔτσι ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι «ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καί θερίσει».  Ὅποιος σπέρνει μέ ἀφθονία τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ ἀφθονία καί θερίζει.

 «Ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».

Ἀδελφοί, Κυριακή τοῦ σπορέως σήμερα! Ἡ Ἐκκλησία μας δίνει τό σύνθημα τῆς σπορᾶς τοῦ θείου λόγου. Εὐλογημένο τό ἔργο τῆς θείας σπορᾶς!  Ὅπως ἐπίσης μακάριοι καί εὐλογημένοι εἶναι «οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί οἱ φυλάσσοντες αὐτόν». Ὁ διάβολος πολεμάει καί τήν ἀκρόαση καί τή διάδοση τοῦ θείου λόγου. Τό μεγαλύτερο κατόρθωμά του εἶναι νά μᾶς κρατάει μακριά ἀπό τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὁ διάβολος φοβᾶται τόν πιστό πού μελετᾶ τά θεῖα λόγια, καί τοῦ παρεμβάλλει ἐμπόδια. Προσπαθεῖ νά τόν πείσει ὅτι ἔχει δουλειές, ὅτι δέν ξέρει γράμματα, ὅτι δέν βλέπουν καλά τά μάτια του, ὅτι πρέπει νά βγάλει τά ἐγγονάκια του περίπατο καί τά ὅμοια.

Ἐμεῖς, ὅμως, νά μή τοῦ δίνουμε τέτοια χαρά, ἀλλά νά ἀδολεσχοῦμε στό λόγο τοῦ Θεοῦ, να μαθητεύουμε παρά τούς πόδας τοῦ θείου Διδασκάλου σ’ ὅλη μας τή ζωή. Τόν θεῖο λόγο Του νά ἔχουμε πυξίδα στή ζωή μας και αὐτόν να διαδίδουμε μέ κάθε δυνατό τρόπο, ὥστε και ἐμεῖς καί οἱ ἀδελφοί μας νά  φτάσουμε μέ ἀσφάλεια στό  λιμάνι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Γένοιτο.