Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου (μετά τήν Ὕψωσιν)

Ἀδελφοί, ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τοῦ Σταυροῦ καί ἡ σημερινή Κυριακή ὀνομάζεται Κυριακή μετά τήν ὕψωση. Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τό μεγάλο λόγο τοῦ θείου Παύλου· «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄ 20).

Τί σημαίνει «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»; Τί σημαίνει «ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» καί ποιά πρακτική ἐφαρμογή ἔχουν στή ζωή μας αὐτά τά δύο σαλπίσματα;

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι» ἀσφαλῶς δέν σημαίνει σταυρώνομαι σέ πραγματικό σταυρό, ὅπως σταυρώθηκε ὁ Χριστός, μολονότι ὑπάρχουν καί μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἀξιώθηκαν αὐτῆς τῆς μεγάλης τιμῆς νά μαρτυρήσουν μέ σταυρικό θάνατο. «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» σημαίνει ὅτι διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, πού εἶναι τό ὁμοίωμα τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς ταφῆς τοῦ Χριστοῦ, συσταυρώνομαι κι ἐγώ μέ τό Χριστό. Γι’ αὐτό γράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος· «ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν». Ὅταν βαπτιζόμαστε «εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», πεθαίνει ὁ παλαιός ἑαυτός μας κι ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος γεννιέται, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στό Θεό.

Ἐπειδή ὅμως καί μετά τό ἅγιο βάπτισμα ξανακυλοῦμε στήν ἁμαρτία, χρειάζεται σ’ ὅλη μας τή ζωή νά κάνουμε προσωπικό ἀγώνα, γιά νά σταυρώνουμε τόν «ἐν ἡμῖν παλαιόν ἄνθρωπον». Ὅσοι τό κάνουν αὐτό, βιώνουν τό «Χριστῷ συνεσταύρωμαι». Σταυρώνουν ὅ,τι παλαιό παρουσιάζεται μέσα τους, εἴτε αὐτό ὀνομάζεται θέλημα, εἴτε ὀνομάζεται πάθος, εἴτε κακή ἐπιθυμία. Ἐφαρμόζουν τό θεῖο λόγο τῆς Γραφῆς «Οἱ τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις».Ἐπίσης «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» σημαίνει σταυρώνομαι ὡς πρός τόν κόσμο. «Ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται, κἀγώ τῷ κόσμῳ». Ὁ κόσμος ἔχει δέλεαρ. Ἄλλοτε γίνεται γόης καί ἀσκεῖ ἕλξη νά μᾶς τραβήξει κοντά του κι ἄλλοτε συνοφρυώνει τό πρόσωπό του κι ἀρχίζει τίς φοβέρες. Πολλοί ἄνθρωποι, γιά νά μήν ξεχωρίζουν, συσχηματίζονται μέ τόν κόσμο, ἐκκοσμικεύονται, γίνονται κι αὐτοί κόσμος.  Ὅσοι ὅμως ἀνθίστανται στίς προκλήσεις τοῦ κόσμου καί δέν ὑποδουλώνονται, βιώνουν τό «Χριστῷ συνεσταύρωμαι».

Τέλος «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» σημαίνει σηκώνω μέ ὑπομονή τό σταυρό τῶν θλίψεων. Ἡ χριστιανική ζωή ἔχει καί δυσκολίες. Εἶναι ἀνηφορικό μονοπάτι. «Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν»! Λέει ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος ὅτι «ἡ ὁδός τοῦ Θεοῦ διά σταυροῦ καί θανάτου περιπατεῖται». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιβεβαιώνει ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».  Ὅσοι βιώνουν τό «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» θά κοπιάσουν, θά πονέσουν, θά κακοπαθήσουν, θά διωχθοῦν γιά τήν ἀγάπη Του. Αὐτός εἶναι ὁ κλῆρος μας.

Ἀλλά ὁ ἐσταυρωμένος βίος εἶναι ἡ βάση καί τό θεμέλιο τῆς μακαρίας ζωῆς. Ὅσοι βιώνουν τό «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» ἀπολαμβάνουν καί τό «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός».  Τί σημαίνει «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός»; Σημαίνει ὅτι ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός· ὅτι ἔχουμε «τόν Χριστόν ἐν τοῖς στέρνοις ἡμῶν».  Ὑπάρχει γλυκύτερη ἐμπειρία ἀπό τό νά ἔρχεται καί νά σκηνώνει στήν καρδιά μας ἡ Ἁγία καί Βασιλική Τριάδα; Ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά ἀπό τό νά ἔχουμε ἔνοικο στήν καρδιά μας τόν Κύριο; «Τοῦ τόν Χριστόν ἔχοντος ἔνοικον τί γένοιτο ἄν μακαριώτερον πώποτε;» θα πεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος.Αὐτή εἶναι ἡ πιό μεγάλη χαρά τοῦ χριστιανοῦ.

Εἰδικότερα «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» σημαίνει ἔχουμε «νοῦν Χριστοῦ». Οἱ σκέψεις μας εἶναι σκέψεις Χριστοῦ, τά αἰσθήματά μας αἰσθήματα Χριστοῦ, οἱ πόθοι μας πόθοι Χριστοῦ, ἡ ζωή μας ζωή «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

«Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» σημαίνει ὅτι ἡ θέλησή μας ταυτίζεται μέ τή θέληση τοῦ Θεοῦ. Νεκρώνεται τό δικό μας θέλημα, «τό δέ Ἐκείνου ζῇ καί κυβερνᾷ τήν ζωήν ἡμῶν». «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» σημαίνει ἁγιάζουμε τό  Ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ποθοῦμε νά ἁπλωθεῖ ἡ βασιλεία Του σ’ ὅλη τήν κτίση, νά φτάσει τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, νά γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, «ἵνα πιστεύσαντες σωθῶσι».

 «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» σημαίνει δίνουμε τήν καρδιά μας στόν Κύριο. Τόν ἀγαποῦμε «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας». Τέλος «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» σημαίνει ἐφαρμόζουμε στήν πράξη τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ποιοῦμε τά ἀρεστά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. «Ἁγνίζομεν ἑαυτούς, καθώς Ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι». Δείχνουμε σέ ὅλους ἀγάπη καί καλοσύνη. Εἴμαστε εὐεργετικοί, σπλαχνικοί, φιλόστοργοι, συγχωροῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

 «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Ἀδελφοί, θαυμάζουμε τό φωτοστέφανο τῶν ἁγίων, ἀλλά δέν θέλουμε νά κάνουμε τόν ἀγώνα πού ἔκαναν οἱ ἅγιοι. Θέλουμε χαρά, ἀλλά χωρίς διακονία. Οὔτε κἄν ὑποπτευόμαστε ὅτι ἡ χαρά βρίσκεται στή διακονία, τήν προσφορά καί τή θυσία. Ἐπίσης μᾶς ἀρέσουν ἡ ἄνεση, καί οἱ ἀπολαύσεις, ἀλλά λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἀναύπαυση καί ἡ μακαριότητα βρίσκονται πίσω ἀπό τόν κόπο. Θέλουμε ἀνάσταση, ἀλλά χωρίς νά σηκώσουμε σταυρό. Λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἀνάσταση ἀκολουθεῖ μετά ἀπό τό σταυρό καί τή θυσία.  Ὅσοι συσταυρώνονται μέ τό Χριστό, αὐτοί χαίρονται τήν ἀνάσταση. Εἴθε νά γευτοῦμε τή γλυκύτητα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, γιά νά θεωροῦμε τά τοῦ κόσμου σκύβαλα. «Πάντα ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι, ἵνα Χριστόν κερδήσω»!  Εἴθε νά γλυκαθοῦμε ἀπό τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά νά μήν ἐπιθυμοῦμε πλέον τά ξυλοκέρατα τῆς ἁμαρτίας. Τά μάτια μας νά εἶναι στραμμένα στόν Κύριο καί Θεό μας. Νά ἀγωνιζόμαστε μέ φιλότιμο «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως», μέχρι νά παραδώσουμε τήν ψυχή μας στόν Κύριο καί νά ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί Του «εἰς αἰῶνας αἰώνων».  Ἀμήν.