Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου (πρό τῆς Ὑψώσεως )

«Οὐκ ἀπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον ἵνα κρίνῃ τόν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ» (Ἰω. γ' 17).

Ἀδελφοί, ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στή γῆ, γιά νά κρίνει τόν κόσμο, μᾶς λέει ἡ εὐαγγελική περικοπή, ἀλλά γιά νά σώσει τόν κόσμο. Ὁ Θεῖος Λυτρωτής δέν θέλει νά μᾶς ἐξαφανίσει ἀπό προσώπου τῆς γῆς, ἀλλά νά μᾶς σώσει. 

Προσεκτική μελέτη τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου μας ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦρθε ἀνάμεσά μας πολύ διαφορετικά ἀπ' ὅ,τι τόν περίμεναν οἱ πολλοί. Συγκατέβη ἀπό τό ὕψος τῆς δόξας Του καί γεννήθηκε ὡς πτωχό καί ἀδύναμο βρέφος στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ὀνομάστηκε Ἰησοῦς, πού ἑρμηνεύεται Σωτήρας, γιά νά μᾶς θυμίζει ἀκόμη καί μέ τό  Ὄνομά Του πόσο πολύ ποθεῖ τή σωτηρία μας. Ἀπό τίς πρῶτες στιγμές τῆς γεννήσεώς Του προτίμησε τήν ἀφάνεια, τήν ἑκούσια πτωχεία, τήν ἐξορία, τή χειρωνακτική ἐργασία, τό λιτό φαγητό. Δέν εἶχε τίποτε δικό του, καθώς λέει ἡ Γραφή: "Αἱ ἀλώπεκες φωλεούς ἔχουσι καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δέ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ".

Ὅταν κατόπιν ἄρχισε τή δημόσια δράση Του, φανέρωσε ἀκόμη καθαρότερα τήν ἀποστολή Του. Ἔδειξε ὅτι δέν ἔρχεται ὡς Θεός ἰσχυρός, γιά νά ἀποδώσει δικαιοσύνη, ἀλλ' ἔρχεται πλήρης ἀγάπης καί στοργῆς, γιά νά σώσει τά πλάσματά Του ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς ἀγαποῦσε. Κανέναν δέν ἀποστρεφόταν, μέ ὅλους ἀναστρεφόταν καί τούς πρόσφερε ἀπ' τόν ἀκένωτο πλοῦτο τῆς καρδιᾶς Του τά δῶρα τῆς θείας ἀγάπης Του. Δέν περιφρόνησε τή γυναίκα, ἀλλά τήν ἐξύψωσε, καί ἐγκαινίασε νέα ἐποχή ἰσοτιμίας μεταξύ τῶν δύο φύλων. Πόσο πολύ ἀγαποῦσε τά μικρά παιδιά! "Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με καί μή κωλύετε αὐτά". Τά ἀγκάλιαζε καί τά εὐλογοῦσε.

Ἰδιαιτέρως ἀγαποῦσε τούς ἁμαρτωλούς. Δέν τούς ἀπωθοῦσε, ἀλλά τούς εἵλκυε σάν μαγνήτης κοντά Του καί τούς βοηθοῦσε διακριτικά νά μετανοήσουν. Δέν ἀποστρεφόταν τούς ἐχθρούς Του. Ἀντιμετώπιζε τούς σκληροτράχηλους Γραμματεῖς καί Φαρισαίους μέ πολλή ἀνοχή καί μακροθυμία. Ὅσο γιά τόν προδότη μαθητή Του, τόν Ἰούδα, ποτέ δέν τόν πρόσβαλε δημοσίως, ἀλλά μέχρι τήν τελευταία στιγμή τοῦ φερόταν μέ λεπτότητα καί εὐγένεια, γιά νά τόν βοηθήσει νά μετανοήσει. Τέλος, ὅταν ἀντίκρυσε γιά τελευταία φορά τήν Ἱερουσαλήμ γιά τήν ὁποία ἔκανε τόσο πολλά, χωρίς ὅμως νά βρεῖ ἀνταπόκριση, ἀναλύθηκε σέ δάκρυα καί μάλιστα μέ λυγμούς, ὅπως σχολιάζουν οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές.

Ἀλλά κυρίως ὁ Σωτήρας τοῦ Κόσμου φανέρωσε ἐμπράκτως τήν ἀποστολή Του μέ τή σταυρική θυσία Του. Τά σεπτά πάθη Του ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι προτίμησε ἀντί νά τιμωρήσει τούς ἀνθρώπους, νά τιμωρηθεῖ ὁ  ἴδιος γιά χάρη μας· ἀντί νά κατακρίνει τούς ἐνόχους, νά κατακριθεῖ ὁ ἴδιος· ἀντί νά καταδικάσει τούς ἁμαρτωλούς, νά καταδικαστεῖ ὁ ἴδιος. Σταυρώθηκε γιά χάρη ὅλων, γιά νά ζήσουμε ὅλοι χάρη σ' Αὐτόν.

Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, «ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν (ἐννοεῖται εἰς θάνατον), ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον». Ἐμεῖς, ἀδελφοί, τουλάχιστον ἄς ἐκδηλώνουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στό Σωτήρα Χριστό. Νά δεχόμαστε τή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει. Νά μᾶς ἀπασχολεῖ τό μέγα ἐρώτημα τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τή σωτηρία μου! Νά μᾶς συγκινεῖ τό γεγονός ὅτι ἕνας Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ταπεινώνεται καί θυσιάζεται γιά τόν ἄνθρωπο, καί νά φιλοτιμούμαστε νά εὐαρεστοῦμε ἐνώπιον Του.

Δέν φτάνει μό­νο ὁ Θε­ός νά θέ­λει τή σωτηρία μας. Χρειάζεται ἀπαραιτήτως νά θέ­λου­με κι ἐ­μεῖς. Δέν φτάνει μόνο ὁ Θεός νά ἐργάζεται γιά τή σωτηρία μας, ἀλλά νά ἐργαζόμαστε κι ἐμεῖς. Αὐτό πού ἐμεῖς μποροῦμε νά συνεισφέρουμε εἶναι κάτι μηδαμινό, ἀλλά νά μήν τό παραλείπουμε ποτέ. Δικό μας καθῆκον εἶναι νά ἐπικαλούμαστε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. «Ἡ­μῶν ἐ­στι τό βο­ᾷν ἀ­δι­α­λεί­πτως, «σῶ­σον με, Κύ­ρι­ε», καί σώ­ζει σε», λέει ὁ ὅ­σι­ος Βαρ­σα­νού­φι­ος. Νά τηροῦμε μέ προθυμία καί συνέπεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ! Νά ὑπομένουμε κόπους καί παθήματα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Νά πολεμοῦμε τά πάθη μας! Ὅσοι βαδίζουν μέ συνέπεια τήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ, βρίσκουν τή σωτηρία τους. Σ’ αὐτούς νά ἀνήκουμε κι ἐμεῖς.

Κι ἀκόμη νά γινόμαστε συνεργοί Θεοῦ, γιά νά σώζονται καί ἄλλες ψυχές. Βλέπετε τί θολό ποτάμι ἔχει ἐξαπολύσει ὁ διάβολος, γιά νά μᾶς πνίξει ὅλους στήν ἁμαρτία. Ἀλλά παρ’ ὅλο πού κατακλυζόμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία, ὅσοι ἔχουν καλή διάθεση καί θέλουν νά σωθοῦν, σώζονται. Ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν ναυαγοσῶστες πού θά σπεύδουν, ὅσο τούς εἶναι δυνατόν, κάποια μικρή βοήθεια νά προσφέρουν. Γι’ αὐτό  κι ἐμεῖς ὅσο μποροῦμε νά γινόμαστε ὄργανα σωτηρίας τοῦ κόσμου. Νά στηρίζουμε τούς ἀδελφούς μας στόν ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ. Νά τούς παρακαλοῦμε νά συμφιλιωθοῦν μέ τό Θεό Πατέρα.

"Οὐκ ἀπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον ἵνα κρίνῃ τόν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ".

Ἀδελφοί, μή λησμονοῦμε ὅτι ὁ Κύριος ἐκτός ἀπό τήν πρώτη παρουσία Του πού ἦλθε στή γῆ, γιά νά σώσει τόν κόσμο, θά ἔλθει καί δεύτερη φορά ὡς Κριτής, γιά νά κρίνει τόν κόσμο. Ἄραγε θά βρεῖ ἀνθρώπους πού τόν ποθοῦν καί τόν περιμένουν;  Ἤ θά βρεῖ ἕναν κόσμο πού δέν προσδοκᾶ, ἕναν κόσμο πού δέν περιμένει; Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως σήμερα! Νά μαλακώσουν οἱ καρδιές μας ἀπό τό ἀκατάληπτο μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Ὁ Ἐσταυρωμένος μέ τή θεία ἕλξη Του νά μᾶς ἑλκύσει ὅλους κοντά Του! Νά λευκάνει τίς στολές μας καί νά ἁγιάσει τό ἐσωτερικό μας, γιά νά ἀπολαμβάνουμε τό θεῖο δῶρο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως. Γένοιτο.