«Λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας» (Ματθ. κα' 42).

            Ἀδελφοί, οἱ καλοί οἰκοδόμοι χρησιμοποιοῦν καλά ὑλικά στήν οἰκοδομή πού χτίζουν. Ἰδίως ὅταν ἔχουν στή διάθεσή τους ἕναν ἐξαίρετο λίθο, τόν χρησιμοποιοῦν ὡς θεμέλιο λίθο, γιά νά συνενώσει τίς δύο πλευρές καί νά στηρίξει τήν ὅλη οἰκοδομή! Εἶναι ἀσυγχώρητο λάθος τόν καλύτερο λίθο νά τόν πετοῦν στήν ἄκρη ὡς τελείως ἄχρηστο. Δυστυχῶς αὐτό τό ἀσυγχώρητο λάθος κάνουν οἱ ἄνθρωποι γιά τό Χριστό, πού τόν διώχνουν ἀπ᾿ τή ζωή τους.

            Θά ἐξετάσουμε σήμερα ποιός εἶναι ὁ ἐξαίρετος λίθος πού τόν ἀποδοκιμάζουν οἱ οἰκοδομοῦντες, πῶς ἀναδεικνύεται ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας καί πῶς θά ἐποικοδομούμαστε κι ἐμεῖς ἐπάνω σ᾿ Αὐτόν.

             «Λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας».

            Ὁ ἐξαίρετος λίθος τῆς  Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Στήν Παλαιά Διαθήκη σέ πολλές προφητεῖες προφητεύεται ὡς λίθος ἀνεκτίμητης ἀξίας καί στερεότητος, πού συγκεντρώνει ἰδιότητες μοναδικές.

            Ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἄκουσε τόν Θεό νά τοῦ λέει ὅτι θά τοποθετήσει στά θεμέλια τῆς Σιών «λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον καί ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ μή καταισχυνθῇ».  Ἑρμηνεύοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος πού ὑποσχέθηκε ὁ Θεός ὅτι θά βάλει στά θεμέλια τῆς Σιών. Καί προσθέτει ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἐπάνω στόν ὁποῖο θεμελιώνεται ἡ πνευματική οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας καί αὐξάνει «εἰς ναόν ἅγιον ἐν Κυρίῳ». Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐπίσης ἀποκαλεῖ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό «λίθον ζῶντα».

            Ἀλλά ποιός τό περίμενε ὅτι αὐτόν τό λίθο τό ζῶντα, τόν πολυτελῆ, τόν ἐκλεκτό, τόν ἔντιμο, τόν ἀκρογωνιαῖο, θά τόν ἀποδοκίμαζαν οἱ οἰκοδομοῦντες; Οἱ θρησκευτικοί ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ τόν συκοφαντοῦσαν ὅτι δέν εἶναι σταλμένος ἀπό τό Θεό. «Οὐκ ἔστιν οὗτος παρά τοῦ Θεοῦ». Ὥσπου στό τέλος τόν σταύρωσαν.

            Ἀλλά καί σέ κάθε ἐποχή παρουσιάζονται ἄνθρωποι κακῆς προαιρέσεως, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἀπό φιλοπρωτεία, εἴτε ἀπό φθόνο,εἴτε ἀπό κακία δέν ἀναγνωρίζουν τό Χριστό ὡς θεμέλιο λίθο τῆς Ἐκκλησίας. Στρατεύονται νά τόν πολεμήσουν. Σηκώνουν βέβηλο χέρι νά τόν ραπίσουν. Ἀνοίγουν τό στόμα τους νά τόν βλασφημήσουν, νά τόν φτύσουν, νά τόν εἰρωνευτοῦν. Ἁρπάζουν τήν πέννα τους καί τή βουτοῦν στή χολή, γιά νά πολεμήσουν τόν Χριστό. Κι ὅπως οἱ κακοί γεωργοί ἀποδοκίμασαν τούς ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ -  τόν προφήτη Ἠλία τόν κυνηγοῦσαν, γιά νά τόν σκοτώσουν, τόν Ἰερεμία τόν ἔριξαν σέ λάκκο βορβόρου, τόν Ἡσαΐα τόν πριόνισαν, τόν Ζαχαρία τόν λιθοβόλησαν, τόν Δανιήλ τόν ἔριξαν στό λάκκο τῶν λεόντων, τούς τρεῖς Παῖδες τούς ἔριξαν στήν κάμινο τοῦ πυρός τήν καιομένη, τόν Πρόδρομο Ἰωάννη τόν ἀποκεφάλισαν καί τόν μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ τόν σταύρωσαν - ἔτσι καί αὐτοί πού πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία ἐπινοοῦν ποικίλα ἐφευρήματα, παρεμβάλλουν ποικίλα προσκόμματα, γιά νά ἐμποδίσουν τήν  ὁλοκλήρωση τῆς θείας οἰκοδομῆς. Χρησιμοποιοῦν τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, τίς ἐφημερίδες, τό διαδίκτυο, γιά νά ρίξουν λάσπη κατά τῆς Ἐκκλησίας.

            Ἀλλά δέν πρέπει νά τούς φοβόμαστε,  διότι «ἐπί τήν πέτραν ἑστήκαμεν». «Ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός!» Ἄς μαίνεται ἡ θάλασσα τῶν διωγμῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστός εἶναι τό ἀγκωνάρι τῆς θείας οἰκοδομῆς. «Ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας». Εἶναι ὁ ἀσάλευτος θεμέλιος λίθος της, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος πού συνενώνει τίς δύο πλευρές τῆς οἰκοδομῆς. Καί εἶναι τόσο σταθερός καί ἀπαρασάλευτος, πού δέν μπορεῖ κανείς νά τόν μετακινήσει ἀπ᾿ τή θέση Του. Ἀκόμη καί οἱ πύλες τοῦ Ἅδου νά πέσουν ἐπάνω στήν Ἐκκλησία, δέν θά μπορέσουν νά τήν νικήσουν. Διότι «οὐδέν Ἐκκλησίας ἰσχυρότερον».

            Ἐμᾶς ἐκεῖνο πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ εἶναι πῶς θά ἐποικοδομούμαστε ἐπάνω στόν θεμέλιο λίθο τῆς Ἐκκλησίας, τό Χριστό. Διότι εἴμαστε κι ἐμεῖς λίθοι ζῶντες. Κατέχουμε ὀργανική θέση μέσα στήν Ἐκκλησία καί χρειάζεται νά λειτουργοῦμε σωστά ὡς μέλη της.       

            Τούς λίθους τῶν οἰκοδομῶν, ὅταν ἔχουν προεξοχές, τούς λαξεύουν οἱ οἰκοδόμοι, γιά νά κάθονται καλά στήν οἰκοδομή. Τό ἴδιο χρειάζεται νά γίνεται καί σ'ἐμᾶς. Νά μήν εἴμαστε πέτρες ἀπελέκητες, ἀλλά νά καλλιεργούμαστε πνευματικά, γιά νά συναρμολογούμαστε ὁμαλά στήν πνευματική οἰκοδομή. Τά πάθη μας, οἱ ἐγωισμοί μας, τά θελήματά μας, οἱ κακές ἐπιθυμίες μας εἶναι ἀνάγκη νά πελεκηθοῦν, γιά νά εἴμαστε «εὔχρηστοι εἰς διακονίαν».

            Ἐπίσης, γιά τήν πνευματική οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουμε νά προσφέρουμε τά ἐκλεκτότερα ὑλικά. Ἐκλεκτό ὑλικό εἶναι ὁ ἑαυτός μας. Καλούμαστε «νά ἁγνίζωμεν ἑαυτούς, καθώς Ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι», γιά νά μᾶς συναρμολογεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στόν θεμέλιο λίθο τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ὁ ἅγιος ναός τοῦ Θεοῦ θά αὐξάνεται ἐν Κυρίῳ! Καί ἡ πνευματική οἰκοδομή θά ὑψώνεται ὅλο καί πιό λαμπρή.

            Ἀδελφοί, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παραγγέλλει «ἕκαστος βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ». Διότι «ἑκάστου τό ἔργον ὁποῖόν ἐστι τό πῦρ δοκιμάσει». Νά μήν ἀντιγράφουμε τούς κακούς γεωργούς τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, διότι ὅποιος πολεμάει τήν Ἐκκλησία, θά πάθει μεγάλη ζημιά. «Ὁ πεσώνἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ᾿ ὅν δ᾿ ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν». Ἀλλά τί νά κάνουμε; Νά ἐποικοδομούμαστε σωστά στή θεία οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά πάρουμε τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, τήν ἐπιφανῆ καί μεγάλη, «σφραγίδα ποιότητος», δηλαδή τόν ἔπαινο τοῦ Θεοῦ. Γένοιτο.