Κυριακή 24 Μαΐου 2015 (Πατέρων Α΄ Οἰκ.Συνόδου)

«Ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ, ἵνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰω. ιζ’ 13).

            Ἀδελφοί, ὁ ἀναστάς καί ἐν δόξῃ ἀναληφθείς ἀφ᾿ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς Κύριος θέλει οἱ χριστιανοί νά εἴμαστε χαρούμενοι. Νά ἔχουμε στό ἐσωτερικό μας τελεία καί ἀναφαίρετη χαρά. Νά εἶναι ἀσκίαστη καί ἀγέραστη ἡ χαρά ἡ δική μας. Ἡ θεία διδασκαλία Του ὀνομάζεται «εὐαγγέλιον», διότι εἶναι εὐχάριστη ἀγγελία, πανευφρόσυνο μήνυμα χαρᾶς, σωτηρίας καί λυτρώσεως. Ἀλλά καί ἡ ἀρχιερατική προσευχή Του ἀποθησαυρίζει εἰδικό αἴτημα  πρός τόν οὐράνιο Πατέρα Του, νά ἔχουμε οἱ μαθητές Του τή δική Του χαρά πεπληρωμένη στίς καρδιές μας. Ἐπίσης ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει νά εἴμαστε πάντοτε χαρούμενοι. «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Πάλιν ἐρῶ χαίρετε».

            Ποῦ βρίσκεται τό μυστικό τῆς χαρᾶς τῶν χριστιανῶν; Γιατί οἱ πιστοί χριστιανοί χαίρονται ἐν Κυρίῳ πάντοτε;

            «Ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ, ἵνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς».

            Ἡ πρώτη αἰτία τῆς χαρᾶς τῶν χριστιανῶν εἶναι ὅτι συνδέονται προσωπικά μέ τό Σωτήρα Χριστό πού εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς.  Ὅσοι δέν γνωρίζουν τόν Χριστό, παλεύουν μόνο μέ τίς δικές τους δυνάμεις. Καί εἶναι πολύ φυσικό νά κουράζονται, νά ἀπογοητεύονται ἤ καί νά ἀπελπίζονται. Ἐνῶ οἱ πιστοί χριστιανοί ἐμπιστευόμαστε τή ζωή μας ἅπασα καί τήν ἐλπίδα μας  στόν Κύριο.  Ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στό Θεό σάν ἄγκυρα πού μᾶς ἀσφαλίζει. Διά τῆς μετανοίας καί ἱερᾶς ἐξομολογήσεως εἰρηνεύουμε μέ τό Θεό καί ἀπολαμβάνουμε γαλήνη ψυχῆς, καί ἀνάπαυση. Διά τῆς θείας κοινωνίας παίρνουμε στήν καρδιά μας τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ πνοή μας, ἡ ζωή μας καί τό ἀγαλλίαμά μας! Γινόμαστε χριστοφόροι καί θεοφόροι! Διά τῆς προσευχῆς ἔχουμε τό μέγα προνόμιο νά συνομιλοῦμε μέ τό Θεό! Τόν ἀποκαλοῦμε Πατέρα! Διά τῆς μελέτης τοῦ θείου λόγου ἐντρυφοῦμε στά «ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα λόγια τοῦ Θεοῦ» Ἐπίσης μέσα στήν Ἐκκλησία ἀπολαμβάνουμε οἱ πιστοί χριστιανοί τούς ἀγλαούς καρπούς τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἕνας ἀπό τούς ὁποίους εἶναι ἡ χαρά. «Ὁ δέ καρπός τοῦ πνεύματος ἐστί χαρά»!

            Ἡ δεύτερη αἰτία τῆς χαρᾶς τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀγαθή συνείδηση. Οἱ πιστοί χρστιανοί ἔχουν ἥσυχη τή συνείδησή τους κι αὐτό τούς δίνει πολύ μεγάλη χαρά. Αὐτή τή γλυκειά ἐμπειρία τῆς ἀκατάγνωστης συνειδήσεως δέν τήν ἔχουν οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦν μακριά ἀπό τό Χριστό.  Ὅσοι εἶναι δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ἔχουν τή συνείδησή τους ἀναστατωμένη, τόν οὐρανό τῆς ψυχῆς τους συννεφιασμένο, τό μάτι τους σκοτεινό, τό βλέμμα τους θολό. Βασανίζονται ἀπό τίς τύψεις τῆς συνειδήσεως. Ἔχουν πλούτη καί δέν τά χαίρονται, διότι ἡ καρδιά τους εἶναι φαρμακωμένη ἀπό τήν ἁμαρτία. Ξαπλώνουν νά κοιμηθοῦν καί δέν τούς πιάνει γλυκός ὕπνος, διότι κινοῦνται τά πάθη καί τούς ἀναστατώνουν. Ἀπεναντίας, ὅσοι ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχουν τή συνείδησή τους ἀναπαυμένη, εἶναι μεταξύ τους ἀγαπημένοι, τρῶνε γλυκό ψωμί στό σπίτι τους, χαίρονται τήν οἰκογένειά τους, τά παιδιά τους. Ἡ ἀκατάγνωστη συνείδηση γεμίζει τίς ψυχές τους μέ ἀγαλλίαση καί εὐφροσύνη. Κάνουν ἐλεημοσύνες καί ἡ καρδιά τους γεμίζει ἀπό χαρά! Εὐεργετοῦν τούς συνανθρώπους τους καί αἰσθάνονται πλουσιότεροι! Διότι μοιρασμένη χαρά εἶναι διπλή χαρά καί μοιρασμένη λύπη μισή λύπη!

            Ἡ τρίτη χαρά τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ πρόγευση τοῦ Παραδείσου. Οἱ πιστοί προγεύονται ἀπό τήν παροῦσα ζωή τή γλυκύτητα τοῦ Παραδείσου. Ἀπολαμβάνουν οὐράνιες καί θεῖες ἀπολαύσεις, τό ἄρωμα τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος. Ἡ πρόγευση τῆς μακαριότητος τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πλημμυρίζει τίς καρδιές τους μέ χαρά πνευματική, χαρά ἁγία, χαρά πλήρη καί τελεία, χαρά πού ἀρχίζει ἀπό τή ζωή αὐτή, ἀλλά θά συνεχίζεται στήν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα. Προσδοκοῦμε οἱ πιστοί χριστιανοί νά δοῦμε τόν Κύριο τῆς δόξης πρόσωπο πρός πρόσωπο, γιά νά χορτάσουμε ἀπό εὐφροσύνη. «Χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν σου.

            «Ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ, ἵνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς».

            Ἀδελφοί, οἱ πιστοί ζῶντας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ χαιρόμαστε τή χαρά τοῦ Χριστοῦ, τή χαρά τοῦ Παραδείσου, τή χαρά τῆς ἀναπαυμένης συνειδήσεως, τήν χαρά τήν πεπληρωμένη, τήν ἀνεκλάλητη καί δεδοξασμένη. Κι ὅπως οἱ πρῶτοι μαθητές τοῦ Χριστοῦ μετά τήν ἔνδοξη Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας ἐπέστρεψαν στήν Ἱερουσαλήμ «μετά χαρᾶς μεγάλης», πάρα πολύ χαρούμενοι, «καί ἦσαν διαπαντός ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν», ἔτσι κι ἐμεῖς νά ἐπιστρέψουμε χαρούμενοι στά σπίτια μας! Νά λατρεύουμε τόν ἅγιο Θεό διά τοῦ ἁγιοτάτου μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας! Νά μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἡμέρα καί νύκτα! Νά καλλιεργοῦμε τό χάρισμα τῆς προσευχῆς! Νά βαδίζουμε τήν εὐθεία ὁδό τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀξιωθοῦμε, ὅταν μᾶς καλέσει κοντά του ὁ Κύριος, νά θεωροῦμε τή δόξα Του, νά θεωροῦμε τοῦ θείου προσώπου Του τό κάλλος τό ἄρρητον, καί νά ἀπολαμβάνουμε τά ἀσύγκριτα ἀγαθά τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.