Κυριακή 17 Μαΐου 2015 (Τυφλοῦ)

Ἀδελφοί, τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ εἶναι πρωτοφανές καί πρωτάκουστο. Διότι μπορεῖ στό παρελθόν καί ἄλλοι τυφλοί νά θεραπεύτηκαν, τυφλός ὅμως γεννημένος κανένας. Τό ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος, γιά νά φανερωθοῦν τά ἔργα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Τότε πού οἱ Ἰουδαῖοι σήκωσαν πέτρες νά τόν λιθοβολήσουν ἀλλά δέν τό πέτυχαν, διότι πέρασε ἀπαρατήρητος ἀνάμεσά τους, τούς ἔστειλε ἀπό μακριά τόν ἄνθρωπο πού θά τόν ἐκπροσωποῦσε θαρραλέα καί ἐπάξια καί θά τούς ἤλεγχε. Κι αὐτός ἦταν ἕνας τυφλός ζητιάνος.

            Ἔφτασε κοντά του ὁ Κύριος, ἔφτυσε χάμω, ἔκανε πηλό, τοῦ ἄλειψε τά μάτια καί τοῦ εἶπε:- Πήγαινε νά πλυθεῖς στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ καί θά γίνεις καλά. Ὁ τυφλός ἔκανε ὑπακοή, πῆγε στή στέρνα, πλύθηκε καί «ἦλθε βλέπων». Ἀλλά δέν πρόλαβε νά χαρεῖ τό φῶς του, γιατί βρέθηκε κατηγορούμενος μπροστά στούς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν μέ κάθε τρόπο νά μειώσουν τήν ἐντύπωση, πού προκάλεσε τό θαῦμα! Αὐτός πού σέ θεράπευσε, τοῦ ἔλεγαν, δέν εἶναι ἀπό τό Θεό, διότι δέν τηρεῖ τό Σάββατο. Μέ σκόπιμη ἀντιστροφή προβάλλουν ὄχι τήν εὐεργεσία, ἀλλά τήν κατ᾿ αὐτούς παράβαση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Τούς ἀντικρούουν, ὅμως, ἄλλοι Φαρισαῖοι λέγοντας:- Πῶς εἶναι δυνατόν ἄνθρωπος ἁμαρτωλός νά ἐπιτελεῖ τέτοια θαύματα; Διχάζονται μεταξύ τους. Ρωτοῦν πάλι τόν ἄλλοτε τυφλό. Ἐσύ τί λές γι᾿ αὐτόν πού σέ θεράπευσε; Κι αὐτός τούς ἀπαντᾶ ἐνθουσιασμένος: -Εἶναι προφήτης!

            Οἱ Φαρισαῖοι χάνουν τήν πρώτη μάχη. Καταφεύγουν στή βία. Καλοῦν καί τούς γονεῖς τοῦ τυφλοῦ σέ ἀνάκριση. Αὐτός εἶναι τό παιδί σας, τούς λένε, γιά τό ὁποῖο ἐσεῖς ἐπιμένετε νά βεβαιώνετε ὅτι γεννήθηκε τυφλός; Πῶς τώρα βλέπει; Οἱ γονεῖς πιστοποιοῦν βεβαίως ὅτι παιδί τους εἶναι, κι ὅτι τυφλός γεννήθηκε, ἀλλά φοβοῦνται νά ὁμολογήσουν ὅτι ὁ Χριστός τόν θεράπευσε, γιά νά μή γίνουν ἀποσυνάγωγοι. Ὡστόσο οἱ Φαρισαῖοι χάνουν κι αὐτή τή φορά ἔδαφος. Καλοῦν τόν πρώην τυφλό σέ δεύτερη ἀνάκριση. Ὑποκρίνονται τούς θεοσεβεῖς. -Δόξασε, τοῦ λένε, τό Θεό. Ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἁμαρτωλός. Κι ὁ τυφλός τούς ἀπαντᾶ ἀμερόληπτα: -Ἐάν εἶναι ἁμαρτωλός, δέν τό ξέρω.  Ἕνα πράγμα γνωρίζω.  Ὅτι ἐνῶ ἤμουν τυφλός, τώρα βλέπω. Βρίσκονται σέ ἀμηχανία. Ρωτοῦν πάλι πῶς ἔγινε τό θαῦμα. Ἀντιλαμβάνεται τίς προθέσεις τους καί τούς ἐλέγχει μέ παρρησία:- Σᾶς εἶπα καί δέν μέ προσέξατε. Γιατί μέ ξαναρωτᾶτε; Μήπως θέλετε νά γίνετε κι ἐσεῖς μαθητές Του; Ἀφοπλίζονται καί τόν βρίζουν λέγοντας:  -Ἐμεῖς εἴμαστε μαθητές τοῦ Μωυσῆ, ἐνῶ γιά τόν Ἰησοῦ δέν γνωρίζουμε ἀπό ποῦ εἶναι.

            Ὁ τυφλός ἐπωφελεῖται τήν κατάλληλη στιγμή κι ἀπολογεῖται: -Αὐτό εἶναι τό ἐκπληκτικό ὅτι ἐσεῖς δέν γνωρίζετε ἀπό ποῦ εἶναι. Κι ὅμως, μοῦ ἄνοιξε τά μάτια. Καί ξέρουμε ὅτι ὁ Θεός δέν ἀκούει ἁμαρτωλούς, ἀλλά ἄν κάποιος εἶναι θεοσεβής, αὐτοῦ τίς προσευχές ἀκούει ὁ Θεός. Μέχρι τώρα ποτέ δέν ἀκούστηκε ὅτι ἄνοιξε κάποιος τά μάτια τυφλοῦ γεννημένου. Ἆρα ὁ Χριστός εἶναι ἀπό τό Θεό. Διότι, ἄν δέν ἦταν ἀπό τό Θεό, δέν θά μποροῦσε τίποτε νά κάνει.

            Ο Φαρισαῖοι αἰσθάνονται ἐξουθενωμένοι. Πετοῦν  τῆς ὑποκρισίας τό προσωπεῖο καί ἐκδηλώνοντας τόν πραγματικό ἑαυτό τους, τόν διώχνουν μέ θυμό ἀπό τήν αἴθουσα τοῦ Συνεδρίου. Ἡ ἦττα τους εἶναι πλέον ὁριστική. Καί ἡ νίκη τοῦ ἡρωικοῦ τυφλοῦ μεγαλειώδης!

            Θαυμάζουμε τόν κήρυκα τῆς ἀληθείας, τόν θαρραλέο καί σοφό ἀπολογητή. Τολμᾶ νά ἀναμετρηθεῖ ἕνας αὐτός μέ πολλούς! Ἀγράμματος μέ διδασκάλους τοῦ νόμου! Πτωχός καί ἄσημος μέ ἐπισήμους καί ἄρχοντες! Καί ἀντιμετωπίζει ὅλο τό φθόνο καί τή μοχθηρία τους μέ ἀφοβία ψυχῆς καί ἀκατάβλητη γενναιότητα! Οἱ πιέσεις καί οἱ φοβέρες τους δέν τόν κλονίζουν! Δίνει μέ θάρρος καί παρρησία τή μαρτυρία του, καθαρή καί κρυστάλλινη, πειστική καί ἀκαταμάχητη. Τό παράδειγμά του μπορεῖ νά ἐμπνεύσει τόν καθένα μας.

            Οἱ καιροί εἶναι παράλληλοι. Καί σήμερα πολεμεῖται ἡ πίστη μας. Οἱ πολέμιοι προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν συντρίμμια καί χαλάσματα. Ἀλλά ὁ ἅγιος Θεός βοηθᾶ νά φυτρώνουν λουλούδια στά χαλάσματα. Στό σωτήριο ἔργο Του καλότυχοι ὅσοι τοῦ γίνονται συνεργάτες! Σάν τόν τυφλό! Τούς χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανα δεξιά Του καί τούς ἀποστέλλει γιά νά δώσουν ἕνα γερό μάθημα στούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ πού πολεμοῦν τήν πίστη.  Οἱ ἐχθροί θά μᾶς διώχνουν, ἀλλά ὁ Χριστός θά μᾶς εὐλογεῖ. Παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὅπως ὁ προπονητής σπεύδει νά ἐνισχύσει τόν ἀθλητή πού πολύ κοπιάζει καί τραυματίζεται, ἔτσι κι ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος σπεύδει νά ἐνισχύσει τό θαρραλέο ὁμολογητή Του. Καί τί τοῦ λέει; «Ἐσύ πιστεύεις στόν υἱό τοῦ Θεοῦ;».  «Τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;» ρωτάει ὁ πρώην τυφλός. Κι ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾶ: -Τόν ἔχεις δεῖ. Εἶναι αὐτός πού σοῦ μιλάει. Ὁ τυφλός, ἐκδηλώνοντας αἰσθήματα βαθύτατης εὐγνωμοσύνης, ἀναφωνεῖ «Πιστεύω, Κύριε». « Καί προσεκύνησεν αὐτῷ».

            Μᾶς ἐντυπωσιάζει τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος γιά δεύτερη φορά ἀναζητεῖ καί βρίσκει τόν τυφλό. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅσοι ὁμολογοῦν τήν πίστη τους στό Θεό, εὐαρεστοῦν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὅσοι διώκονται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί φέρουν τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ, λαμβάνουν πολύ μεγάλη ἀνταπόδοση!Ἔτσι θά γίνεται πάντα. Διῶκτες ὑπάρχουν καί θά διώκουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά τούς πιστούς χριστιανούς δέν μποροῦν οὐσιαστικά νά τούς βλάψουν. Τή φλόγα καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό δέν μποροῦν μέ τίποτε νά τή σβήσουν. Ἀρκεῖ νά εἴμαστε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ! Νά ἔχουμε ἀγωνιστικό φρόνημα, ὅπως εἶχε ὁ τυφλός! Νά μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη τῶν Πατέρων μας!Ὁ Κύριος πού παρακολουθεῖ μέ ξεχωριστό ἐνδιαφέρον τήν πάλη κάθε ψυχῆς, θά μᾶς ἐπισκέπτεται μέ τή θεία χάρη Του καί θά βγαίνουμε ἀπό τό καμίνι τῶν θλίψεων περισσότερο ἐνισχυμένοι καί νικητές. Ἀμήν.