ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2015.

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

            τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

            Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

            Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μοναδική νίκη πού κάνει ὅλη τήν ἀνθρωπότητα νά χαίρεται, ἀπό τόν πρωτόπλαστο ὡς τόν τελευταῖο ἄνθρωπο πού ζεῖ στή γῆ. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στό θάνατο εἶναι σάν τόν ἥλιο πού στέλνει φωτεινές καί λαμπερές ἀκτῖνες σ’ ὅλους ὅσοι βρίσκονται κάτω στή γῆ. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ γεμίζει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ ἀνεκλάλητη χαρά.

            Μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος κατατρόπωσε τούς δυό πιό μανιασμένους ἐχθρούς τοῦ ἀνθρώπου. Τόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία. Οἱ ἐχθροί αὐτοί γεννήθηκαν ὅταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος χωρίστηκε ἀπό τό Θεό, μέ τό νά ποδοπατήσει τήν ἐντολή τῆς ὑπακοῆς στόν Δημιουργό Του. Στόν παράδεισο ὁ ἄνθρωπος δέ γνώριζε οὔτε ἁμαρτία, οὔτε θάνατο, οὔτε φόβο, οὔτε ντροπή.

            Ἀπό τή στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτησε, ἀθετώντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, μπῆκε στή ζωή του ὁ φόβος, ἡ ντροπή, ὁ θάνατος. Ὁ Μέγας Βασίλειος στή θεία λειτουργία του, παραστατικώτατα τό περιγράφει : «Ἐπειδή γάρ δι’ ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον, καί διά τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος» (Εὐχή Ἁγίας Ἀναφορᾶς).

            Ὁ ἄνθρωπος ὑποδουλώθηκε σ’ αὐτά τά δύο κακά. Τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο. Εὐδόκησε ὅμως ὁ Θεός καί ἀπέστειλε τόν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος «ἔδωκεν ἑαυτόν ἀντάλλαγμα τῷ θανάτῳ ... καί ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ... ἐγένετο ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν». Ὁ Κύριος ἔγινε τό καταλληλότερο φάρμακο ἐνάντια στήν ἁμαρτία. Ἄν σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν καί ὁδηγοῦνται στήν καταστροφή, αὐτό δέ σημαίνει πώς ὁ Χριστός δέ νίκησε τήν ἁμαρτία, ἀλλ’ ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν πῆραν τό μοναδικό φάρμακο κατά τῆς ἁμαρτίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μαρτυρεῖ ὅτι ὅσοι χρησιμοποιοῦν τό φάρμακο αὐτό θεραπεύονται, γίνονται ὑγιεῖς.  

            Ὅσοι τρέφουν τήν ἁμαρτία μέ ἁμαρτία, χάνουν σιγά – σιγά τή ζωή τους. Τήν φθείρει ἡ ἁμαρτία. Ὅσοι τρέφονται ἀπό τό σῶμα τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ κερδίζουν τή ζωή. Αὐξάνει μέσα τους, ἐνῶ ὁ θάνατος ἀπομακρύνεται. Καί ὅσο αὐξάνει ἡ ζωή, τόσο μαραίνεται ἡ ἁμαρτία. Μᾶς τό εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος  : «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6,56).

            Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μέγιστος ἰατρός μέσα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, γιατί μᾶς ἔδωσε τό φάρμακο γιά τήν μεγαλύτερη ἀσθένεια πού εἶναι ἡ ἁμαρτία. Αὐτή γεννᾶ ὅλα τ’ ἄλλα πάθη τοῦ ἀνθρώπου, τά σωματικά καί τά ψυχικά. Ὅσοι λαμβάνουν τό φάρμακο τοῦ Χριστοῦ, δέχονται τή νίκη Του, τήν κάνουν δική τους καί γίνονται συγκληρονόμοι τῆς βασιλείας Του.

            Δέν ἐπιβάλει σέ κανέναν τήν νίκη Του. Ἀφήνει ἐλεύθερους τούς ἀνθρώπους νά τήν κάνουν δική τους ἤ νά τήν ἀρνηθοῦν. Ὅπως οἱ πρωτόπλαστοι μέσα στόν παράδεισο μέ τήν παρακοή τους, ἐπέλεξαν τήν ἁμαρτία, τήν πτώση, τόν θάνατο, ἔτσι καί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τή δυνατότητα μέ τήν ὑπακοή τους νά διαλέξουν τήν θεραπεία τῶν δεινῶν τους, τήν ζωή, τήν σωτηρία. Αὐτήν τήν σωτήριο καί φωταυγῆ νύχτα, ἄς συνταχθοῦμε μέ τόν νικητή, τόν ἐλευθερωτή, τόν Σωτῆρα, τόν ἀναστημένο Χριστό. Μόνον Αὐτός μπορεῖ νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου.   

            Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης μᾶς προτρέπει νά ἀπολαύσουμε τήν θέα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου : «τόν ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός ὄντα καί ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχοντα τοῦ Θεοῦ ὄντα Λόγον τοῦτον προσκύνει» (ΕΠΕ Γρ. Νύσσης, «Περί τῆς τριημέρου προθεσμίας τῆς Ἀναστάσεως», τόμος 10, σελ. 484, 15).

            Ἄς προσκυνήσουμε τόν Κύριο σωματικά καί ψυχικά. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός διέρρηξε τό παραπέτασμα πού χώριζε τόν ἀληθινό Θεό ἀπό τόν ἀληθινό ἄνθρωπο.

            Μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός κυριάρχησε πάνω στήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, κατέστρεψε τό βασίλειο τοῦ σατανᾶ, ἐλευθέρωσε τήν ὑποδουλωμένη ἀνθρώπινη φύση ἀποκαθιστώντας την στή θέση πού τήν ἔταξε ὁ Δημιουργός της.

            Ὡς μέλη τοῦ ἀναστημένου σώματος τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νά συμμετέχουμε στή χαρά τῆς νίκης τοῦ Κυρίου, καί μέ τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεώς Του, νά δίνουμε τή μάχη κατά τῆς ἁμαρτίας προγευόμενοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, μέ τήν βεβαιότητα ὅτι  : «ὁ ἐγείρας τόν Κύριον Ἰησοῦν καί ἡμᾶς διά Ἰησοῦ ἐγερεῖ» (Β΄ Κορ. 4,14). Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν

διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ