Κυριακή 15 Μαρτίου 2015 (Γ΄ Νηστειῶν -Σταυροπροσκυνήσεως)

            «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν... ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. η' 34).

            Ἀδελφοί, στό μέσον τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τόν τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό, γιά νά τόν προσκυνήσουμε οἱ πιστοί καί νά πάρουμε δυνάμεις πολλές νά συνεχίσουμε «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως». Προβάλλει τόν πανσεβάσμιο Σταυρό, γιά νά βαδίσουμε κι ἐμεῖς στά ἴχνη τοῦ Ἐσταυρωμένου. Θά ἐξετάσουμε, λοιπόν,  σήμερα ποιός εἶναι ὁ σταυρός τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ καί πῶς θά σηκώνουμε τόν σταυρό μας.

            «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν... ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι».

            Σταυρός τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ εἶναι τό νά βαδίζουμε μέ συνέπεια τήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ, τήν ὁδό τοῦ Κυρίου. Εἶναι οἱ ποικίλες θλίψεις, πού ἀντιμετωπίζουμε στήν παροῦσα ζωή. «Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», γράφει ὁ Άπόστολος Παῦλος. Κανείς δέν κερδίζει τόν Παράδεισο μέ ἄνεση.  Ὅλοι δοκιμαζόμαστε στό καμίνι τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων. Σταυρός τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ ἐπίσης ὁ ἀγώνας πού κάνουμε νά νεκρώσουμε «τόν ἐν ἡμῖν παλαιόν ἄνθρωπον». Διότι ὁ ἐγωισμός, τά θελήματά μας, οἱ ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματά μας ἔχουν βαθειές ρίζες καί δύσκολα ξεριζώνονται. Σταυρός τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ εἶναι καί ὁ ἀγώνας πού διεξάγουμε, γιά νά νικήσουμε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς βομβαρδίζει συνεχῶς μέ τά ἀγαθά του, τίς ἀπολαύσεις καί τά θέλγητρά του, μέ τήν ἀλαζονική ἐπίδειξη καί τήν ἐφήμερη δόξα του. Μᾶς δελεάζει μέ τήν ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν, τήν ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί τήν ἀλαζονεία τοῦ βίου. Ἀλλά καί ἡ πολεμική τοῦ κόσμου εἰς βάρος τῶν χριστιανῶν εἶναι σταυρός. Τό νά ὑφιστάμεθα παθήματα καί ταπεινώσεις γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Τέλος, σταυρός τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ εἶναι καί διάθεση πού πρέπει νά ἔχουμε ἀκόμη καί γιά μαρτύριο, ἀκόμη καί γιά νά χύσουμε τό αἷμα μας  γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Τόν Χριστόν μου παρακαλῶ νά μέ ἀξιώσῃ νά χύσω τό αἷμα μου διά τήν ἀγάπην Του». Τέτοια μαρτυρική διάθεση νά καλλιεργοῦμε κι ἐμεῖς στούς χαλεπούς καιρούς πού ζοῦμε.

             Πῶς ὅμως θά τόν σηκώνουμε τόν σταυρό μας;

            Ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέ τίς λέξεις «ἀκολουθείτω μοι». «Ἀκολουθείτω μοι» σημαίνει νά ἀκολουθοῦμε τόν Κύριο, μιμούμενοι τό παράδειγμά Του. Ὁ Κύριος σήκωσε τόν σταυρό του δημοσίως καί γενναίως. Μπροστά σέ ὅλα τά πλήθη τῶν Ἰουδαίων πού εἶχαν συρρεύσει στά Ἱεροσόλυμα ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο, γιά νά γιορτάσουν τό Πάσχα, «ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς βαστάζων τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἐπορεύθη εἰς τόν Κρανίου τόπον».

            Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὅτι «ὁ Πρωτομάρτυς καί τῶν ἀθλητῶν ἁπάντων πρωταθλητής ἐναγκαλίζεται τόν σταυρόν αὐτοῦ μέ μεγάλην προθυμίαν καί γενναιότητα. Τόν σφίγγει εἰς τό στῆθος του. Τόν βλέπει ὡσάν ἕνα θυσιαστήριον ἐπάνω εἰς τό ὁποῖον θά θυσιάσῃ ἑκουσίως τήν ζωήν Του. Τόν θεωρεῖ ὡσάν ἕνα θρόνον τῆς ἀγάπης Του».

            Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἀδελφοί! Νά μιμούμαστε τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας καί νά βαστάζουμε τόν σταυρό μας. Ὁ Ἐσταυρωμένος ὑβρίζεται, ὀνειδίζεται. Κι ἐμεῖς νά εἴμαστε μαζί Του. Ὁ Ἐσταυρωμένος ἀντιμετωπίζει τόν φθόνο καί τή μοχθηρία τῶν σταυρωτῶν Του. Κι ἐμεῖς νά εἴμαστε μαζί Του. Ὁ Ἐσταυρωμένος ἵσταται ἐπί τοῦ σταυροῦ μέ πόθο ἰσχυρό καί ἐπιθυμία μεγάλη νά ὑπομείνει μυρίους θανάτους γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Κι ἐμεῖς νά εἴμαστε μαζί Του. Νά μή μικροψυχοῦμε, ὅταν μᾶς ἔρχονται δυσκολίες καί θλίψεις, ἀλλά νά «εὐδοκῶμεν ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις ὑπέρ Χριστοῦ».

            Ἐπίσης ὁ Κύριος σήκωσε τόν σταυρό Του μέ ὑπομονή καί μέ καρτερία, «χωρίς νά παραπονεθῇ ὁλότελα καί χωρίς νά  βγάλῃ κἄν ἕνα μικρόν ἀναστεναγμόν». Ἐτσι κι ἐμεῖς νά σηκώνουμε μέ ὑπομονή τόν σταυρό μας. Νά μήν ἀρχίζουμε μέ τό παραμικρό ἐμπόδιο πού θά συναντήσουμε στόν δρόμο μας τίς γκρίνιες καί τά παράπονα. Στό ἅγιο Βάπτισμα ὑποσχεθήκαμε ὅτι θά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό σ᾿ ὅλη μας τή ζωή. Πῶς τώρα ἀφήνουμε τόν σταυρό τοῦ Κυρίου στή μέση τοῦ δρόμου καί γυρίζουμε πίσω; Συμφωνήσαμε, λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, νά δουλέψουμε στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου ὅλη τήν ἡμέρα. Τότε γιατί προτοῦ νά τελειώσει ἡ ἡμέρα, δηλαδή ἡ ζωή μας, ζητοῦμε ἀνάπαυση; Δέν ἀκοῦμε τόν Κύριο πού μᾶς λέει ὅτι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται»;

            Ἄς ντραποῦμε γιά τήν τόση ἀνυπομονησία πού δείξαμε ἕως τώρα καί ἄς ἀποφασίσουμε στό ἑξῆς νά ὑπομένουμε μέ καρτερία τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις τῆς ζωῆς. Νά παρακαλοῦμε θερμά τόν ἅγιο Θεό νά μᾶς δίνει τή χάρη Του νά μή χάσουμε τήν ὑπομονή μας. Γιατί ἄν χάσουμε τήν ὑπομονή μας, θά χάσουμε καί τή σωτηρία μας.

            «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν... ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι»

            Ἀδελφοί, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα. Ἄς πλησιάσουμε μέ πίστη τόν αἱματόβρεκτο σταυρό τοῦ Κυρίου μας, γιά νά τόν προσκυνήσουμε. Ἄς πλησιάσουμε μέ εὐλάβεια «τόν θρόνο τῆς χάριτος», γιά νά πάρουμε χάρη καί δύναμη. Ἄς ἀνανεώσουμε τήν ἀπόφασή μας νά εἴμαστε κι ἐμεῖς σταυροφόροι μέχρι τήν τελευταία μας ἀναπνοή. Ἄς σηκώνουμε κι ἐμεῖς τόν σταυρό μας μέ χαρά, μέ ὑπομονή καί μέ καρτερία. «Συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν αὐτῷ», γιά νά εἴμαστε συμμέτοχοι καί στήν Άνάστασή Του, νά θεωροῦμε τή δόξα Του καί νά ἀπολαμβάνουμε τά ἄρρητα κάλλη τοῦ Παραδείσου εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.