Κυριακή 11 Ἰανουαρίου 2015 (Μετά τά Φῶτα)

«Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. δ' 14).

            Ἀδελφοί, ὁ Κύριος μετά τή θεία βάπτισή Του στόν Ἰορδάνη ποταμό καί μετά τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία στήν ἔρημο, ἄρχισε νά κηρύττει στά πλήθη τῶν ἀνθρώπων λέγοντας: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Τούς κήρυττε κήρυγμα μετανοίας. Διότι αὐτό τό κήρυγμα χρειαζόταν ἀπ᾿ ὅλα πιό πολύ «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Ὁ λαός πού δέν βάδιζε ἁπλῶς στό σκοτάδι, ἀλλά καθόταν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» πνευματικοῦ.

Ἐάν τό ἀφυπνιστικό κήρυγμα τῆς μετανοίας ἦταν ἀπόλυτη ἀνάγκη νά ἀκουσθεῖ ἀμέσως μόλις ἄρχισε τή δημοσία δράση Του ὁ Κύριος, παρόμοιες ἀνάγκες ἐπιβάλλουν νά ἀκούεται καί σήμερα.

Πρωτίστως, εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νά ἀκούεται καί σήμερα τό κήρυγμα τῆς μετανοίας, διότι καί ὡς πρόσωπα καί ὡς λαός ἔχουμε παρεκκλίνει ἀπό τήν εὐθεῖα ὁδό τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἔχουμε ἀνάγκη μετανοίας. Ὅλοι τό λέμε ὅτι ζοῦμε σέ χρόνους μεγάλης ἀποστασίας. Ἡ ἁμαρτία γυμνῇ τῇ κεφαλῇ προβάλλει παντοῦ καί σαρώνει τά πάντα. Καθημερινά τί βλέπουν τά μάτια μας καί τί ἀκοῦνε τά αὐτιά μας! Νοθεῖες, ἀπάτες, κλοπές! Ληστεῖες, φόνους, ἐγκλήματα! Ἀνηθικότητες, ἐκτρώσεις, διαζύγια! Τρομοκρατικές ἐνέργειες, πράξεις βίας καί καταστροφικῆς μανίας! Ναρκωτικά καί ἔκλυση ἠθῶν!

            Ἀλλά καί ὡς πρόσωπα «πολλά πταίομεν ἅπαντες». Διαπράττουμε σωρεία λαθῶν. Δέν εἴμαστε ἀπαλλαγμένοι ἀπό τό ψέμα, ἀπό τή φιλαργυρία, ἀπό τό κοσμικό φρόνημα, ἀπό τούς θυμούς, ἀπό τούς ἐγωϊσμούς, ἀπό τίς ἐχθρότητες! Οὔτε στά θετικά δίνουμε πάντοτε καλές ἐξετάσεις. Ἐμπιστευόμαστε στήν ἀγαθή Πρόνοια τοῦ Θεοῦ; Προσευχόμαστε; Ἐκκλησιαζόμαστε; Μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Ἐξομολογούμαστε μέ εἰλικρίνεια τίς ἁμαρτίες μας στόν Πνευματικό; Κοινωνοῦμε ἀκατακρίτως τῶν ἀχράντων μυστηρίων; Δείχνουμε ἀγάπη στόν ἐμπερίστατο ἀδελφό;  Ἔχουμε πνεῦμα διακονίας; Γινόμαστε θυσία γιά τούς ἄλλους;

            Δυστυχῶς, σέ πάρα πολλά ὑπολειπόμαστε, καί λυποῦμε τόν ἅγιο Θεό! Γι᾿ αὐτό ἐπιβάλλεται καί ὡς πρόσωπα εἰλικρινῶς νά μετανοοῦμε. Νά ἀναγνωρίζουμε τά σφάλματά μας, νά συναισθανόμαστε τήν ἁμαρτωλότητά μας, νά ὁμολογοῦμε τήν ἀναξιότητά μας, νά ρίχνουμε στά πόδια τοῦ Θεοῦ τήν ἀδυναμία μας, νά δείχνουμε στόν Πνευματικό τίς πληγές καί τά τραύματά μας, νά παίρνουμε ἐπάνω μας τήν εὐθύνη τῶν πράξεών μας καί νά λέμε: Δικό μου, πάτερ, εἶναι τό τραῦμα, δική μου ἡ πληγή, ἡ δική μου ραθυμία τό προξένησε καί ὄχι κάτι ἄλλο. Πέφτω στά πόδια τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ζητῶ συγχώρηση. Τό καλύτερο δῶρο μας γιά τήν καινούργια χρονιά, πού θά μποροῦσε νά τό πάρει ὁ ἄγγελός μας καί νά τό φέρει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, εἶναι νά τοῦ προσφέρουμε δάκρυα εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Νά ἀφήσουμε τίς παλιές κακές συνήθειές μας καί νά γίνουμε καινούργιοι ἄνθρωποι· καινούργιοι στίς σκέψεις, στίς ἀποφάσεις καί στή ζωή! Αὐτό σημαίνει μετάνοια. Νά ἀλλάξουμε νοῦ, σκέψεις, ἀποφάσεις, αἰσθήματα, τρόπο ζωῆς. Νά ἀποστραφοῦμε τή δυσώδη ἁμαρτία καί νά ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Κύριος! Ζωή ἀφοσιώσεως καί ἀγάπης πρός Αὐτόν πού τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε!

             Ἀλλά καί γιά ἕνα δεύτερο λόγο εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νά μετανοήσουμε. Διότι, ὅπως τό αἰτιολογεῖ ὁ Κύριος, «ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».  Κάθε μέρα πού κυλάει μᾶς φέρνει πιό κοντά στόν βιολογικό θάνατο, πιό κοντά στή συντέλεια τοῦ κόσμου, πιό κοντά στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Δέν γνωρίζουμε πόσα ἀκριβῶς χρόνια θά ζήσουμε. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι σ᾿ αὐτή τή ζωή εἴμαστε πρόσκαιροι καί παρεπίδημοι. Κάποια στιγμή θά ἀναχωρήσουμε γιά τήν ἄλλη ζωή, καί πρέπει νά προετοιμαζόμαστε. Νά μᾶς ἀπασχολεῖ τί λόγο θά δώσουμε ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος! Πῶς θά ὑποδεχθοῦμε τόν Νυμφίο Χριστό! Τί ψυχή θά παραδώσουμε! Αὐτά μερικοί δέν θέλουν οὔτε νά τά ἀκούσουν, οὔτε νά τά σκεφθοῦν! Τά μεταθέτουν στά βάθη τῶν χρόνων! Ἀλλά ὅσο πιό πίσω τά μεταθέτουν, τόσο πιό γρήγορα ἔρχονται.  Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους ὀφείλουμε νά γρηγοροῦμε καί διά τῆς μετανοίας νά προετοιμαζόμαστε!             Μόνο ἄν μετανοοῦμε, θά βροῦμε ἔλεος κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως! Μόνο ἄν μετανοοῦμε, θά ἀκούσουμε τή γλυκυτάτη φωνή τοῦ Κυρίου μας: «Εὖ, δοῦλε, ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω· εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου». Μόνο ἄν μετανοοῦμε, θά εἴμαστε μαζί μέ τόν Κύριο τῆς δόξης, μαζί μέ τήν Κυρία Θεοτόκο, μαζί μέ τόν τίμιο Πρόδρομο, μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί θά ἀπολαμβάνουμε τά ἀσύγκριτα ἀγαθά τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων.