«Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ»(Mατθ. ια΄ 11).              

 Κυριακή πρίν ἀπό τά Φῶτα σήμερα καί τό ἱερό Εὐαγγέλιο μᾶς προβάλλει τήν ἁγία μορφή «τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου, Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου».

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι τό πρόσωπο πού ἡ Ἐκκλησία μας τό περιβάλλει μέ μεγίστη τιμή καί δόξα. Τόν μνημονεύει δεύτερο μετά τήν Παναγία μας καί ἐπικαλεῖται τίς ἱκεσίες του κατά τίς ἱερές της ἀκολουθίες. Ἔχει τήν ἡμέρα Τρίτη κάθε ἑβδομάδας ἀφιερωμένη σ’ αὐτόν καί τόν ὑμνεῖ μέ ὕμνους καί ὠδές πνευματικές. Στό ἱερό τέμπλο τοῦ ναοῦ ἔχει τοποθετημένη τήν εἰκόνα του ἀκριβῶς δίπλα στήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας. Στό ὄνομά του ἔχει ἀνεγείρει λαμπρούς ναούς καί πολλές ἑορτές ἔχει ἀφιερώσει  στή μνήμη του.  

Γιά ποιούς λόγους ἡ Ἐκκλησία μας περιβάλλει τόν Τίμιο Πρόδρομο μέ τέτοια τιμή καί δόξα;  Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό δόθηκε ἀπό τό στόμα  τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου μας: «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ». Δέν ἔχει γεννηθεῖ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους μεγαλύτερος  ἀνώτερος, ἀξιότερος  ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Βαπτιστή. Ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Κυρίου ἔχει πολύ μεγάλη βαρύτητα.

Θά προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά δοῦμε σήμερα ποῦ ὀφείλεται τό μεγαλεῖο τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ποιές εἶναι οἱ ἀρετές ἐκεῖνες καί τά γνωρίσματα πού τόν ἀναδεικνύουν  πνευματικό ἀνάστημα πρώτου μεγέθους;

«Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ».              

Ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ εὐαγγελιζόταν τήν γέννηση τοῦ Προδρόμου στόν γηραιό Ζαχαρία, τοῦ εἶπε ὅτι αὐτός, ὁ Ἰωάννης, θά προπορευθεῖ ἐνώπιον τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ «ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιού». Θά ἔχει δηλαδή  πνευματικά χαρίσματα καί δύναμη  ἀνάλογη μέ τό προφητικό χάρισμα καί τή δύναμη τοῦ προφήτη Ἠλία.  Θά εἶναι προφήτης μέγας  καί  ἰσχυρός, μέ ἔνθεο ζῆλο, μέ φλογερό πόθο γιά  τή δόξα τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἐπικράτηση τοῦ θείου θελήματος στή γῆ. Ὁ ἔνθεος αὐτός ζῆλος του θά τόν καταστήσει ἀγγελιοφόρο τοῦ Θεοῦ, Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος θά προετοιμάσει τήν ὁδό τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μέ τήν προφητεία τοῦ προφήτου Μαλαχίου πού λέει: «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν  σου ἔμπροσθέν σου».

Στήν προφητεία αὐτή ἀναφερόμενος ὁ Κύριος ἔλεγε στούς Ἰουδαίους: -Μή περιμένετε νά ἔλθει πάλι ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ Ἠλίας πού ἐπρόκειτο νά ἔλθει. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ἐκεῖνος πού μέ τόν ἔνθεο ζῆλο του καί τήν ἰσχυρή προσωπικότητά του, σάν ἄλλος προφήτης Ἠλίας, θά ὑψώσει τό ἀνάστημά του, γιά νά πατάξει τήν ἀδικία καί τήν ἀσέβεια. Καί ἐπιβεβαιώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἀπό τήν ἡρωική καί ριψοκίνδυνη στάση τοῦ Προδρόμου ἀπέναντι στό  βασιλιά Ἠρώδη. Δέν δίστασε ὁ Πρόδρομος νά ἀπευθύνει στόν Ἠρώδη δριμύτατο ἔλεγχο γιά τήν παράνομη σχέση του μέ τήν Ἠρωδιάδα: «Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν», τοῦ βροντοφώνησε. Δέν σοῦ ἐπιτρέπεται νά ἔχεις γιά σύζυγο τή γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Ἔκφραση τοῦ ἔνθεου ζήλου τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἶναι καί τό φλογερό, τό πύρινο κήρυγμά του στό λαό «τόν καθήμενον ἐν σκότει, ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», ἀλλά καί τό βάπτισμα μετανοίας  στόν Ἰορδάνη. Μᾶς τό προμήνυσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας αἰῶνες πρίν: «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ». Καί ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος σημειώνει: «Ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ  καί κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Φλογερό, ἅγιο, πειστικό  τό κήρυγμα τοῦ Προδρόμου, χωρίς τίποτε τό ἀνθρωπάρεσκο καί κολακευτικό. Δέν ζητοῦσε νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους. Δέν ἀπέβλεπε στό νά θωπεύει τήν ἀκοή τῶν ἀκροατῶν καί νά κερδίζει ἐντυπώσεις, ἀλλά ἀπέβλεπε στή μετάνοια καί στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στό νά κάνει «εὐθείας τάς τρίβους» τῶν καρδιῶν, νά ἑτοιμάσει τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου. Καί «ἐξεπορεύετο πρός αὐτόν πᾶσα Ἰουδαία χώρα καί Ἱεροσολυμῖται, καί ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν», μᾶς πληροφορεῖ τό ἱερό Εὐαγγέλιο.  Πλῆθος μέγα, συναγερμός σωστός∙ μεγάλοι καί μικροί, ἀριστοκράτες καί φτωχοί, ὅλοι ἔτρεχαν στόν Ἰωάννη. Ὁ τίμιος Πρόδρομος μέ τόν ἔνθεο ζῆλο του καί τό φλογερό κήρυγμά του ἑτοίμαζε τήν ὁδό τοῦ Κυρίου.

  Δέν θά μπορούσαμε, ὅμως, νά παραβλέψουμε καί τήν ἀσκητική καί ἰσάγγελο πολιτεία τοῦ Τιμίου Προδρόμου στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου. «Ἦν δέ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον», μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστής. Ἕνα ἁπλό ροῦχο μέ μία δερμάτινη ζώνη στή μέση του ἦταν ὅλη του ἡ περιβολή. Λίγες ἀκρίδες μέ μέλι ἄγριο  ὅλη του ἡ δίαιτα. Τίποτε τό μαλθακό, τό πολυτελές, τό ἐπιδεικτικό καί μάταιο.

Ἦταν τόση ἡ ἁγιότητα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νόμισαν πώς αὐτός ἦταν ὁ Χριστός. Ἀλλά ὁ Πρόδρομος «ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου, οὗ οὐκ εἰμί ἱκανός κύψας λῦσαι τόν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ». Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δέν εἶμαι ἱκανός νά σκύψω καί νά λύσω τά κορδόνια ἀπό τά ὑποδήματά του. Ἄναγνωρίζει ὁ Ἰωάννης τόν ἰσχυρότερό του, ἀναγνωρίζει τό Θεό του καί δέν σφετερίζεται τή δόξα του. Ἰδού τοῦ Προδρόμου ἡ ἁγιότητα, ἰδού τοῦ Βαπτιστοῦ ἡ ταπείνωση καί ὁσιότητα. Ἰδού καί ὁ ἔνθεος ζῆλος του καί τό φλογερό κήρυγμά του.

 Γιά ὅλα αὐτά δοξάστηκε τόσο πολύ ὁ Πρόδρομος  ἀπό  τό Θεό  καί ἀπό τούς ἀνθρώπους. Γιά ὅλο αὐτό τό ἔργο του τιμήθηκε. Κι ἐμεῖς ἄς τόν δοξάζουμε καί ἄς τόν μιμηθοῦμε. Ἄς πάρουμε τήν ἁγιότητά του, τόν πύρινο  ζῆλο του, τήν ἀφοσίωσή του στό Θεό καί τήν ταπείνωσή του τή μεγάλη. Εἶναι καί γιά ἐμᾶς πολύ χρήσιμα αὐτά. Ἔτσι θά ἔχουμε πλούσια  τή χάρη τοῦ Κυρίου μας ἀλλά καί τήν εὐλογία «τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου». Γένοιτο.