Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014 (Θ΄Λουκᾶ)

            Ἀδελφοί, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς μιλάει γιά τόν ἄφρονα πλούσιο πού εἶχε κτήματα πολλά. Ἀπέραντα ἦταν τά χωράφια του. Κι ἐκείνη τή χρονιά ἡ σοδειά τους ἐπρόκειτο νά ξεπεράσει καί τίς πιό αἰσιόδοξες προβλέψεις.

            Ὅσοι τά ἔβλεπαν αὐτά ἀσφαλῶς θά ἔλεγαν: -Εὐτυχισμένος ἄνθρωπος ὁ πλούσιος. Τί ἄλλο θέλει! Καί ὅμως, ὁ πλούσιος δέν ἔνιωθε εὐτυχισμένος! Ἦταν ἀνήσυχος καί ταραγμένος! Τήν ἡμέρα ἔκανε λογαριασμούς καί μετροῦσε τά χρήματά του νά βρεῖ κάποια λύση καί τή νύχτα στριφογύριζε ἄυπνος στό κρεβάτι του μελετώντας τό ἴδιο πρόβλημα. Τί θά κάνω! Δέν ἔχω ποῦ νά βάλω τά γεννήματά μου! Ἀγωνία, πονοκεφαλιά, στενοχώρια καί θλίψη!

            Ἐπί τέλους!  Ὕστερα ἀπό πολύωρη ἀυπνία καί ἀλληλοσυγκρουόμενες σκέψεις ἀνασηκώθηκε καί εἶπε: -Τό βρῆκα τί πρέπει νά κάνω. Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά χτίσω μεγαλύτερες. Θά συγκεντρώσω ἐκεῖ ὅλα τά γεννήματα καί τά ἀγαθά μου καί θά πῶ στήν ψυχή μου: -Ψυχή μου, ἔχεις πολλά ἀγαθά γιά πολλά χρόνια. Ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.

            Ὦ! τόν ἀξιολύπητο πλούσιο! Ἐμεῖς περιμέναμε νά πλέει σέ πελάγη εὐτυχίας. Κι αὐτός χαροπαλεύει σέ ὠκεανούς δυστυχίας! Ἐμεῖς περιμέναμε νά κοιμᾶται μακάριος. Κι αὐτός δέν μπορεῖ νά κλείσει μάτι! Ἐμεῖς περιμέναμε νά λέει· δόξα σοι ὁ Θεός. Κι αὐτός λέει· ἀλίμονό μου!

            Δυστυχῶς, ἀγωνιώδη μέριμνα ἐξαιτίας τῆς προσκολλήσεως στόν πλοῦτο δέν εἶχε μόνο ὁ ἄφρων πλούσιος. Ἔχουμε κι ἐμεῖς. Ἀνησυχοῦμε πῶς θά ξεπεράσουμε τήν οἰκονομική κρίση καί τήν ὕφεση! Τί θά γίνουν τά προϊόντα μας, οἱ ἔμποροι τά ζητοῦν μέ ἐξευτελιστικές τιμές! Τί θά γίνει τό κατάστημά μας, δέν κινεῖται ἡ ἀγορά! Ἔχουμε τόσο μεγάλη ἀνησυχία γιά τό μέλλον, σάν νά μήν ὑπάρχει Οὐράνιος Πατέρας πού μᾶς φροντίζει! Ἐκδηλώνουμε τέτοια ἀγωνιώδη μέριμνα γιά τό ποῦ θά ἀποθηκεύσουμε τά ἀγαθά μας, σάν νά μήν ὑπάρχουν γύρω μας ὀρφανά, χῆρες, ἀνήμποροι γέροντες πού περιμένουν ἕνα ποτήρι γάλα νά τούς προσφέρουμε, λίγο ζεστό φαγητό νά τούς δώσουμε, ἕναν καλό λόγο νά τούς ποῦμε, ἕνα θέλημα νά τούς κάνουμε!

            Ἐμεῖς τά λησμονοῦμε ὅλα αὐτά, διότι προσκολλώμεθα στόν πλοῦτο μας!  Ὅμως ἡ προσκόλλησή μας στόν πλοῦτο μᾶς κάνει ἀτομιστές, πλεονέκτες, χρηματολάτρες! Μᾶς δένει χειροπόδαρα στήν ὕλη. Μᾶς τυφλώνει πνευματικά, μέ ἀποτέλεσμα νά μή βλέπουμε τή δυστυχία τῶν συνανθρώπων μας, παρά μόνο τήν καλοπέρασή μας.

            Φοβερό πράγμα ἡ πνευματική τύφλωση! Νά ἔχουμε μάτια καί νά μή βλέπουμε τόν πόνο τοῦ πλησίον μας! Νά ἔχουμε αὐτιά καί νά μήν ἀκοῦμε τούς στεναγμούς τῶν συνανθρώπων μας! Ὁ ἀδελφός νά ἀνοίγει τήν παλάμη του ζητώντας βοήθεια κι ἐμεῖς νά σφίγγουμε τό νόμισμα στή δική μας παλάμη! Ὁ ἀδελφός νά παρακαλεῖ νά τόν κατανοήσουμε κι ἐμεῖς νά τοῦ κλείνουμε ἀνάλγητοι τά σπλάχνα! Ὁ ἀδελφός νά ζητᾶ τίς προσευχές μας, τή συμπαράστασή μας, τήν πνευματική ἐλεημοσύνη μας κι ἐμεῖς νά μήν ἀνταποκρινόμαστε στίς ποικίλες ἀνάγκες του! Νά μή μᾶς ἀπασχολεῖ κανένα ἀπό τά σοβαρά αὐτά θέματα παρά μόνο ὁ ἑαυτός μας! Πρόκειται ὄντως γιά νοσηρή κατάσταση, ἄν προσκολλώμεθα στά ὑλικά ἀγαθά, ἄν ζοῦμε ὑλιστικά, ἄν κοιτάζουμε μόνο τόν ἑαυτό μας καί τήν καλοπέρασή μας. Τή νοσηρή αὐτή κατάσταση ὁ Κύριος τήν ἀποκαλεῖ ἀφροσύνη, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

            Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τό βράδυ ἐκεῖνο ὁ πλούσιος δέν ξημερώθηκε. Ἄκουσε μέσα στή νύχτα τή φωνή τοῦ Θεοῦ νά τοῦ λέει: -Ἀνόητε ἄνθρωπε, αὐτή τή νύκτα ἀπαιτοῦν νά πάρουν τήν ψυχή σου οἱ πονηροί δαίμονες. Ὅλα ὅσα ἑτοίμασες σέ ποιόν θά μείνουν τώρα;  Τέτοιο ἄδοξο τέλος θά ἔχει, κατέληξε συμπερασματικά ὁ Κύριος, ὅποιος θησαυρίζει θησαυρούς ἐπιγείους καί δέν φροντίζει μέ ἔργα ἀγάπης νά θησαυρίζει θησαυρούς οὐρανίους.

            Ὁ πλούσιος μέσα σέ μιά νύχτα τά ἔχασε ὅλα. Ἔχασε τά πλούτη του, ἔχασε τήν ψυχή του καί παραδόθηκε ἀνυπεράσπιστος στούς πονηρούς δαίμονες.

            Γιατί ἔπαθε τόσο μεγάλη ζημιά; Πρῶτον, γιατί νόμιζε ὅτι θά ζεῖ παντοτεινά. Δέν ἔβαλε στό μυαλό του πώς θά πεθάνει. Δέν καλλιεργοῦσε τή μνήμη τοῦ θανάτου. Ἐμεῖς νά ὑπενθυμίζουμε στόν ἑαυτό μας ὅτι σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο ἐρχόμαστε καί φεύγουμε σάν πουλιά ἀποδημητικά. Εἴμαστε περαστικοί! Εἴμαστε πάροικοι καί παρεπίδημοι! Ἀλλοῦ εἶναι ἡ μόνιμη πατρίδα μας, ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ χώρα τῶν δικαίων καί τῶν ἁγίων.

            Δεύτερον, ὁ ἄφρων πλούσιος ἔφυγε γιά τό αἰώνιο ταξίδι του τελείως ἀνέτοιμος! Χωρίς νά κάνει καμιά ἀπολύτως προετοιμασία! Ἐμεῖς νά θέλουμε νά εἶναι «χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν» καί νά προετοιμαζόμαστε! Νά μᾶς ἀπασχολεῖ τί ψυχή θά παραδώσουμε στόν ἅγιο Θεό! Πῶς θά παρασταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος! Πῶς θά ζήσουμε στήν παροῦσα ζωή, γιά νά βροῦμε ἔλεος κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως!

            Τρίτον, ὁ ἄφρων πλούσιος ἀποταμίευε ὑλικά ἀγαθά, τά ὁποῖα φεύγοντας γιά τήν ἄλλη ζωή δέν τά παίρνουμε μαζί μας. Δέν φιλοσόφησε ὁ πλούσιος στήν ἀ-διαμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι εἶναι «πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετά θάνατον. Οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα. Ἐπελθών γάρ ὁ θάνατος ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». Ἐμεῖς νά ἀποταμιεύουμε τούς θησαυρούς πού θά μᾶς ἀκολουθήσουν καί στήν ἄλλη ζωή. Τέτοιοι θησαυροί εἶναι τά ἔργα τῆς ἀγάπης.

            Ἀδελφοί, ἡ αἰώνια εὐτυχία μας δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν προσκόλλησή μας στά φθαρτά ἀγαθά τῆς πρόσκαιρης ζωῆς, ἀλλά ἀπό τήν καλή καί συνετή διαχείρισή τους σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι,  ὅταν θά ἔλθει ἡ τελευταία νύχτα τῆς παρούσας ζωῆς μας, νά μήν ἀπαιτοῦν νά πάρουν τήν ψυχή μας οἱ δαίμονες, ἀλλά νά τήν παραλάβουν ἅγιοι ἄγγελοι καί νά τήν ὁδηγήσουν στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο εἴθε ὅλοι οἱ πιστοί Χριστιανοί νά καταλήξουμε.