Κυριακή 12 Ὀκτωβρίου 2014 (Δ΄Λουκᾶ)

                    Ἀδελφοί, ὅλοι γνωρίζουμε τή φυσική εἰκόνα τοῦ καλοῦ γεωργοῦ, πού μέ τό δισάκι στόν ὦμο ἤ μέ τίς μηχανές σήμερα σπέρνει μ' ἁπλοχεριά τό διαλεχτό σπόρο στό ὀργωμένο χωράφι. Μέ προσδοκία καί μέ τήν κρυφή ἐλπίδα τοῦ θερισμοῦ περιτρέχει ἀκούραστος τούς ἀγρούς καί σκορπίζει τόν σπόρο στή δουλεμένη γῆ. Αὐτή τήν ἐκφραστική εἰκόνα ζωντανεύει ὁ Κύριος στήν παραβολή τοῦ Σπορέως, πού ἀκούσαμε σήμερα, γιά νά μᾶς ἀποκαλύψει τή δύναμη πού ἔχει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί τά ἀποτελέσματα πού φέρνει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

"Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ". Βγῆκε ὁ γεωργός νά σπείρει τό σπόρο του στό χωράφι.     Καθώς ἔσπερνε, ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε στό δρόμο καί καταπατήθηκε ἀπό τούς διαβάτες. Κατέβηκαν ἔπειτα τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ καί τό ἔφαγαν. Ἕνα ἄλλο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σέ τόπο πετρώδη. Ἐνῶ φύτρωσε στήν ἀρχή, μετά ξεράθηκε, γιατί δέν εἶχε κατάλληλη ὑγρασία. Τό τρίτο μέρος ἔπεσε σέ ἔδαφος πού εἶχε καί σπόρους ἀπό ἀγκάθια. Βλάστησε μέ εὐκολία, ἀλλά μαζί του φούντωσαν καί τ' ἀγκάθια καί τό ἔπνιξαν τελείως. Τό τέταρτο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε "εἰς τήν γῆν τήν ἀγαθήν". Ἐκεῖ βρῆκε ὅλες τίς κατάλληλες συνθῆκες νά αὐξηθεῖ φυσιολογικά καί νά ἀποδώσει μέ τόν καιρό "καρπόν ἑκατονταπλασίονα".

            Ἐνῶ τά ἔλεγε αὐτά ὁ Κύριος, γιά νά διεγείρει περισσότερο τήν προσοχή τῶν ἀκροατῶν Του, φώναξε δυνατά: "Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω". Οἱ περισσότεροι ἀκροατές δέν ἔδωσαν συνέχεια στούς λόγους Του. Οἱ μαθητές Του, ὅμως, τόν ρώτησαν νά τούς πεῖ ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῆς παραβολῆς. Ὁ Κύριος τούς ἐπαίνεσε γιά τά πνευματικά ἐνδιαφέροντα πού εἶχαν καί ἄρχισε νά τούς ἐξηγεῖ:    " Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ".

            Ἀλλά τί εἶναι ὁ σπόρος; Ἕνας μικρός καί ἀσήμαντος κόκκος. Ποιός τόν ὑπολογίζει; Κι ὅταν τόν δεῖ στό δρόμο, ποιός σκύβει νά τόν μαζέψει; Ὅμως ἀπό ἕνα σπόρο μπορεῖ νά φυτρώσει ἕνα λυγερό στάχυ, πού νἄχει ἐπάνω του ἑκατό σπυριά· νά φουντώσει ἕνα θαλερό φυτό γεμάτο χάρι καί ὀμορφιά· νά ἀναπτυχθεῖ ἕνα καρποφόρο δένδρο μέ γλυκόχυμους καρπούς. Ἄς φαίνεται ἐξωτερικά μικρός καί ἀσήμαντος ὁ σπόρος. Ἐσωτερικά κρύβει δυνάμεις ἀνυπολόγιστες. Ἔχει ζωή καί μεταδίδει ζωή. Διαιωνίζει τό θαῦμα τῆς δημιουργίας. Φτάνει νά βρεῖ ἀγαθή γῆ κι ἀμέσως βλαστάνει. Ἀνασηκώνει ἀκόμη καί πέτρες καί ξεπροβάλλει τό φύτρο του.

            Τό ἴδιο καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐξωτερικά φαίνεται ἁπλός καί ἀπέριττος. Δέν κάνει θόρυβο. Πέφτει σάν ἁπαλή βροχή. Μέσα του, ὅμως, κρύβει ὅλη τή θεία παντοδυναμία.  Ἔχει τή δημιουργική δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν εἶναι ἀνθρώπινος λόγος. Εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Λόγου· προσφορά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Γι' αὐτό ἔχει τή δύναμη νά θαυματουργεῖ, νά ξυπνᾶ συνειδήσεις, νά ἀνασταίνει πνευματικά νεκρούς, νά μεταμορφώνει κατά Χριστόν καί νά ἐντάσσει τόν ἄνθρωπο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ, σάν τό σπόρο, νά βρεῖ "ἀγαθή γῆ", ψυχή καλοδιάθετη, πού θά τόν δεχθεῖ στήν καρδιά της. Ἀρχίζει τότε νά δουλεύει διακριτικά καί ἀκατάπαυστα. Ἀναμοχλεύει τούς λογισμούς καί τίς ἀποφάσεις. Διαλύει τούς κακοήθεις ὄγκους. Δίνει μορφή καί ποιότητα στόν ψυχικό μας κόσμο. Φωτίζει τό νοῦ, θερμαίνει τήν καρδιά, ἐνισχύει τή θέληση, ἀναγεννᾶ τήν ὅλη μας ὕπαρξη. Ἡ γῆ πού τόν δέχεται καρποφορεῖ. Συντρίβεται ὁ ἄνθρωπος, μετανοεῖ, καταλάμπεται ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί καρποφορεῖ τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

             Γιατί ὅμως, ἀφοῦ εἶναι τόσο δραστική ἡ δύναμη τοῦ θείου λόγου, δέν καρποφορεῖ μέ τά ἴδια θαυμαστά ἀποτελέσματα σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους; Ὅπως σχολιάζει ἀρχαῖος ἑρμηνευτής, αὐτό συμβαίνει ὄχι ἐξαιτίας τῆς ποιότητας τοῦ σπόρου, ἀλλά ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτωλῶν διαθέσεων τῶν ἀνθρώπων. Ἐνῶ δηλαδή ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου εἶναι ὁ ἴδιος πάντοτε καί σέ ὅλους, οἱ ἀνθρώπινες ψυχές δέν ἔχουν ὅλες τήν ἴδια ποιότητα. Ὑπάρχουν ὁρισμένες ψυχές πού εἶναι σκληρές, ὅπως ὁ πατημένος δρόμος. Ἄλλες ψυχές ζοῦν ἐπιφανειακή χριστιανική ζωή, ὅπως ὁ πετρώδης τόπος. Ἄλλες ψυχές πνίγονται ἀπό τά ἀγκάθια τοῦ πλούτου καί τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου. Κι ἄλλες ψυχές δέχονται σάν ἀγαθή γῆ τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί "καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ καρπόν ἑκατονταπλασίονα".

            Νά σταθοῦμε στήν προϋπόθεση τῆς τέταρτης κατηγορίας, πού εἶναι ἡ μακαρία ὑπομονή. Οἱ καλοδιάθετες ψυχές, πού μέ λαχτάρα ἀκοῦνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού μέ εὐλάβεια τόν μελετοῦν ἡμέρα καί νύκτα, πού σάν θησαυρό τόν κρύβουν βαθειά στήν καρδιά τους καί τόν ἔχουν ὁδηγό στή ζωή τους, ἄν θέλουν νά δοῦν καρπούς, πρέπει νά ἔχουν πολλή ὑπομονή. Χωρίς ὑπομονή δέν γίνεται τίποτε.  Ὅπως ὁ σπόρος δέν καρποφορεῖ ἀπό τή μία ἡμέρα στήν ἄλλη, ἀλλά χρειάζεται μία διαδικασία ἀρκετῶν μηνῶν μέχρι νά ἀποδώσει καρπό, ἔτσι καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σιγά - σιγά παρουσιάζει τίς δυνάμεις του, ἐκδηλώνει τά εὐεργετικά ἀποτελέσματά του, ὡριμάζει τούς εὔχυμους καρπούς του.  Κι ὅπως ὁ βιολογικός ἄνθρωπος χρειάζεται εἴκοσι περίπου χρόνια, γιά νά αὐξηθεῖ σωματικά, ἔτσι καί ὁ πνευματικός ἄνθρωπος χρειάζεται ἕνα διάστημα χρόνου, μικρό ἤ μεγάλο, γιά νά τελειωθεῖ πνευματικά. Στό διάστημα αὐτό πόσοι ἀγῶνες, πόσες θυσίες, πόσες προσευχές - θερμές ἱκεσίες - τί πάλη καθημερινή "πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας καί τούς κοσμοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου"! Ἀλλά καί πόσες θλίψεις, ἀσθένειες, θάνατοι!  Ὀνειδισμοί, κατατρεγμοί, συκοφαντίες! Οἰκογενειακά βάρη, ἀνατροφή καί ἀποκατάσταση παιδιῶν! Πόσες πτώσεις, πόσες δύσκολες καταστάσεις, πού θέλουν ἡρωϊσμό, πού θέλουν μετάνοια καί γονάτισμα, γιά νά ξεπερασθοῦν!   Ὅλα αὐτά εἶναι πειρασμοί πού θά φέρουν καλό, ἀλλά γιά νά τούς ἀντέξει κανείς πρέπει νά κάνει ὑπομονή.

            Ὅποιος ἔμαθε νά ὑπομένει τούς πειρασμούς, θά καρποφορήσει "καρπόν ἑκατονταπλασίονα". Ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος θά τόν ἀμείψει μέ τούς καρπούς τῆς ὑπομονῆς, πού εἶναι οἱ πιό μεστωμένοι, οἱ πιό ἐκλεκτοί, οἱ πιό γλυκόχυμοι καρποί. Γένοιτο.