Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014 ( Πρό τῆς Ὑψώσεως )

            «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰω. γ' 16).

            Ἀδελφοί, τήν ἄλλη Κυριακή θά γιορτάσουμε τή γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί θά προσκυνήσουμε τόν πανσεβάσμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τό αἰώνιο σύμβολο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Μέ ἀφορμή τή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἄς προσπαθήσουμε νά δοῦμε πῶς ἐκδηλώθηκε ἐπάνω στό Σταυρό ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί ποιά εἶναι τά ἀνεκτίμητα ἀγαθά πού ἀπορρέουν ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας.

             «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν», δηλαδή παρέδωσε σέ θάνατο.

            Γνώρισμα τῆς γνήσιας ἀγάπης εἶναι ἡ θυσία. Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει πιό ἀδιαφιλονίκητη ἀπόδειξη εἰλικρινοῦς ἀγάπης ἀπό τό νά θυσιάζεται αὐτός πού ἀγαπᾶ χάριν τῶν φίλων του. Ἐμεῖς, βέβαια, δέν ἤμασταν κἄν φίλοι τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ἐχθροί Του. Διότι διαπράττοντας τήν ἁμαρτία πέσαμε πολύ χαμηλά καί γίναμε "κόσμος", ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας.

            Τό πολύ συγκινητικό ὅμως εἶναι ὅτι ὁ Θεός «ἠγάπησε τόν κόσμον», τόν ἁμαρτωλό, τόν ἔνοχο, τόν ἀνάξιο οἴκτου καί συμπαθείας. Ἀγάπησε τόν τελώνη, τόν ἄσωτο, τόν ληστή, τήν ἁμαρτωλή γυναίκα. Ἀγάπησε ὄχι μόνο μεμονωμένα πρόσωπα, ἀλλά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ὄχι μόνο τούς δικαίους, ἀλλά καί τούς ἁμαρτωλούς. Ὄχι μόνο τούς ἄνδρες, ἀλλά καί τίς γυναῖκες. Ὄχι μόνο τούς Ἰουδαίους, ἀλλά καί τούς Ἐθνικούς. Στήν πατρική ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ εἶναι δεκτός κάθε ἄνθρωπος. Κι ὄχι μόνο δεκτός, ἀλλά καί ἀγαπητός. Διότι γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο, δέν ἔστειλε οὔτε ἄγγελο οὔτε κάποιον ἄλλον ἀντιπρόσωπο, ἀλλά τόν μονογενῆ Υἱό Του, τόν Υἱό τῆς εὐδοκίας Του.Ἆραγε τό ἔχουμε σκεφθεῖ αὐτό;

            Ποιός πατέρας θά παρέδιδε τό παιδί του στόν πιό ἐπώδυνο καί ἐπονείδιστο θάνατο; Ποιός θά δεχόταν νά γίνει τό παιδί τῆς εὐδοκίας του κατάρα; Ὁ Οὐράνιος Πατέρας δέχθηκε νά δεῖ τόν μονογενῆ Υἱό Του νά γίνεται γιά χάρη μας κατάρα. Νά δοκιμάζει ἐπάνω στό Σταυρό τοῦ μαρτυρίου ἀπερίγραπτο πόνο. Ὅλα αὐτά ἀποδεικνύουν τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. «Ἔτσι ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο...».

             Τά ἀνεκτίμητα ἀγαθά πού ἀπορρέουν ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας ὁ στίχος πού ἀναλύουμε τά συνοψίζει σέ δύο φράσεις: «Ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Τό πρῶτο ἀνεκτίμητο ἀγαθό εἶναι ὅτι μᾶς σώζει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό δεύτερο ὅτι μᾶς χαρίζει «ζωήν αἰώνιον».

Ὁ Θεός Πατέρας μᾶς ἀσφάλισε στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, γιά νά ἀπολαμβάνουμε τά ἀσύγκριτα ἀγαθά Του. Ἐμεῖς δέν ἀνταποκριθήκαμε στήν ἀγάπη Του. Παρακούσαμε στό ἅγιο θέλημά Του καί βρεθήκαμε ἐκτός Παραδείσου, στήν ἔρημη καί ἄνυδρη γῆ μας, ὑποκείμενοι στόν πικρό θάνατο, αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν, ἀνυπεράσπιστοι στό ἀνοικτό στόμα τοῦ διαβόλου. Ἀλλά ὁ Θεός δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Δέν μᾶς ἐγκατέλειψε στήν ὀδυνηρή πτώση μας, ἀλλά «τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν (ἔστειλε δηλαδή γιά νά σταυρωθεῖ), ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται».

            Γιά νά ἐννοήσουμε τί σημαίνει τό «μή ἀπόληται», νά φέρουμε στή μνήμη μας τήν παραβολή τοῦ ἀπολωλότος προβάτου. Ὁ καλός βοσκός μέ τά ἑκατό πρόβατα, ὅταν τό ἕνα ἀπό αὐτά ξεστράτισε καί χάθηκε στούς γκρεμούς, δέν ἐπαναπαύθηκε, ἀλλ᾿ ἔψαχνε νά τό βρεῖ. Καί ποῦ δέν πῆγε; Στίς ἐρημιές, στά φαράγγια, στίς λαγκαδιές. Κι ὅταν τό βρῆκε, τό ἀγκάλιασε μέ περισσή ἀγάπη, τό φορτώθηκε στούς ὤμους του καί τό ἔφερε πίσω στό κοπάδι. Ἀκριβῶς τό ἴδιο ἔκανε γιά μᾶς ὁ Κύριος καί Θεός μας. Μᾶς ἀναζήτησε στά πιό ἀπρόσιτα μέρη, μᾶς σπλαχνίστηκε πού εἴμασταν πεσμένοι στούς γκρεμούς, μᾶς ἔβγαλε στό ξέφωτο, μᾶς φορτώθηκε στούς ὤμους Του καί μᾶς ἔφερε στό σπίτι τοῦ Πατέρα.

            Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος θεολόγος χρησιμοποιεῖ τήν παραπλήσια παραστατική εἰκόνα τοῦ μισοπνιγμένου ναυαγοῦ. Κοντεύαμε, λέει, νά ταφοῦμε στόν ὑγρό τάφο τῆς θάλασσας καί ὁ Θεός ἔσκυψε στά ἀφρισμένα κύματα, μᾶς ἔπιασε ἀπό τά μαλλιά, μᾶς σήκωσε ψηλά, καί μᾶς ἔβαλε στήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του. Τώρα ὅσοι πιστεύουν στόν Θεό δέν χάνονται, ἀλλά σώζονται.

            Τό δεύτερο ἀνεκτίμητο ἀγαθό πού ἀπορρέει ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή. Ὁ Θεός Πατέρας δέν θέλει ἁπλῶς νά ζοῦμε βιολογικά, ἀλλά νά γίνουμε μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου. Δέν θέλει νά εἴμαστε πτωχοί, ἀλλά νά γίνουμε «κληρονόμοι Θεοῦ καί συγκληρονόμοι Χριστοῦ». Γι᾿ αὐτό παρέδωσε τόν μονογενῆ Υἱό Του σέ θάνατο, γιά νά κληρονομοῦν ὅσοι πιστεύουν σ᾿ Αὐτόν τήν αἰώνιον ζωήν. Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας ἔφερε αὐτό τό μεγάλο καλό. Ἄνοιξε τίς πόρτες τοῦ Παραδείσου. Κάθε φορά πού προσερχόμαστε στό ἁγιότατο ποτήριο τῆς θείας Κοινωνίας, κοινωνοῦμε «Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον». Μετέχουμε στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί κοινωνοῦμε τή θεία φύση του. Πόσο εὐγνώμονες ὀφείλουμε νά εἴμαστε πρός τόν Ἐσταυρωμένο! Νά ἀναλογιζόμαστε πόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε! Καί νά παίρνουμε μεγάλες ἀποφάσεις. Νά μή γερνᾶμε μέσα στήν ἁμαρτία, ἀλλά νά ζοῦμε ζωή ἀφοσιώσεως καί ἀγάπης πρός Αὐτόν.

            Καί νά μή λησμονοῦμε ποτέ ὅτι "ἔτσι ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε τόν Υἱό του τόν μονογενῆ παρέδωσε σέ σταυρικό θάνατο, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ' αὐτόν, ἀλλά νά ἔχει αἰώνια ζωή" .

            Αὐτό τό μήνυμα νά κρατήσουμε σήμερα,  ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο. Νά ἀτενίζουμε τό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας καί νά εἴμαστε πάντοτε εὐγνώμονες ἀκόλουθοι τοῦ Ἐσταυρωμένου, γιά νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνιο ζωή.