Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ (09.06.2024)

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ (09.06.2024)

Κατά Ἰωάννην θ΄ 1-38

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀποτελεῖ ἕνα τέλειο λογοτεχνικό κείμενο! Ὁ Ἰησοῦς προσέχει τόν τυφλό, ὅπως πρόσεξε καί τή Σαμαρείτιδα. Καί παίρνει  τήν πρωτοβουλία.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ γίνονται φερέφωνα τῆς σκέψης τοῦ κόσμου: «ποιός, ἀναρωτιοῦνται, ἁμάρτησε καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός γεννήθηκε τυφλός; Ὁ ἴδιος ἤ οἱ γονεῖς του;».

Ἡ πίστη πολλές φορές ἀναμειγνύεται μέ δεισιδαιμονίες, προλήψεις, φῆμες καί λαϊκές προκαταλήψεις. Ὁ Ἰησοῦς, ὅμως, ἀρνεῖται τίς ἀντιλήψεις τοῦ κόσμου καί φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἀναμετριοῦνται, λοιπόν, δύο διαφορετικοί κόσμοι! Ἀπό τή μιά ὁ κόσμος τῶν μαθητῶν, ὁ ὁποῖος ἀναζητᾶ τήν αἰτία καί δημιουργεῖ ἐνοχές. Κι ἀπό τήν ἄλλη ὁ κόσμος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δείχνει συμπάθεια πρός τόν πληγωμένο ἄνθρωπο.

Παίρνει πηλό καί ἀλείφει τά μάτια τοῦ τυφλοῦ. Στή συνέχεια τόν στέλνει στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, τοῦ ἀπεσταλμένου δηλαδή, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία καί Σωτήρα.

Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ προκαλεῖ ρῆγμα μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τή μιά πλευρά εἶναι οἱ ὑποκριτές Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι δέν στοχεύουν νά γνωρίσουν τόν Χριστό ἀλλά νά Τόν κατηγορήσουν. Κι ἀπό τήν ἄλλη εἶναι οἱ φοβισμένοι γονεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπερασπίζονται οὔτε τό παιδί τους.

Οἱ Ἰουδαῖοι καταδικάζουν τόν Χριστό λέγοντας «εἶναι ἁμαρτωλός». Προφανῶς ἐπειδή θεραπεύει τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ὁ τυφλός ὅμως ὁμολογεῖ τόν Χριστό ὡς προφήτη και θεοσεβή, Τόν ὁποῖο ὁ Θεός ἀκούει.

Οἱ κρίνοντες τόν Ἰησοῦ Ἰουδαῖοι κρίθηκαν οἱ ἴδιοι ἀπό αὐτά πού τούς λέει: «Ἄν ἤσασταν τυφλοί, δέν θά εἴχατε ἁμαρτία γιά τήν ἀπιστία σας. Τώρα ὅμως λέγετε ὅτι βλέπετε καί γνωρίζετε, καί ἑπομένως ἡ ἁμαρτία σας εἶναι σέ γνώση σας καί δέν συγχωρεῖται».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ἡ ἁμαρτία συνίσταται στήν ἀλαζονία ὅτι κατέχουμε τήν ἀλήθεια. Αὐτό πίστευαν οἱ Ἰουδαῖοι. Ὁ τυφλός τρεῖς φορές ὁμολογεῖ ὅτι δέν γνωρίζει. Οἱ Φαρισαῖοι δηλώνουν ὅτι γνωρίζουν! Κι αὐτή εἶναι ἡ καταδίκη τους.

Ἡ πίστη εἶναι ἕνα ἁπλωμένο χέρι πού ζητᾶ φῶς! Ἄς τό ἁπλώσουμε στόν Κύριο ὁ ὁποῖος μᾶς χάρισε τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!