ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2013

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

πρός

τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν παρά τοῦ τεχθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Νέον βρέφος γάρ ἐξ ὄρους τῆς Παρθένου ἐξῆλθε λαῶν εἰς ἀνάπλασιν Λόγος».

    Ἡ ἐπί γῆς παρουσία τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος δέν ἦταν μία θεαματική ἐνέργεια τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ μέ σκοπό νά ἐντυπωσιάσῃ τόν ἄνθρωπο. Ἦταν μία ἄκρως ἀγαπητική καί ἐπώδυνη πορεία μέσα ἀπό τήν ὀδύνη καί τούς πειρασμούς τοῦ κόσμου «ὑπό τόν νόμον» γιά νά μεταστοιχειώσῃ καί νά σώσῃ τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Χριστός εἶναι «σημεῖον εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν» (Λουκ. 2,34).

    Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποκάλυψε τόν Θεό, τόν ἀληθινό Θεό πού δέν εἶναι τό φόβητρο καί ὁ τιμωρός τοῦ ἀδυνάμου ἀνθρώπου, ἀλλά ὁ γεμᾶτος στοργή γιά τό πλάσμα Του Δημιουργός καί Πατέρας πού ἀγάπησε τόσο πολύ τόν ἄνθρωπο, ὥστε «τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3,16).

    Προσέφερε τό φῶς τῆς γνώσεως ὥστε ὁ ἄνθρωπος φωτισμένος ἀπ’ αὐτό νά διακρίνῃ πάνω του τά ἀνεξίτηλα σημάδια τῆς θείας εἰκόνας πού κουβαλᾶ.

    Ἐκφράζοντας τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος παρατηρεῖ  : «Ἔλαβε τό χειρότερο γιά νά μᾶς δώσῃ τό καλύτερο. Ἔγινε πτωχός γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς ἀπό τήν φτώχεια Του. Ἔλαβε μορφή δούλου γιά νά ἀπολαύσουμε ἐμεῖς τήν ἐλευθερία». 

    Ὁ Θεός σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο δέν ἦταν καθόλου ὑποχρεωμένος νά μᾶς σώσῃ. Διότι ποῖος νόμος ὑποχρεώνει ἕνα δωρητή νά προσφέρῃ γιά δεύτερη φορά τό δῶρο του τό ὁποῖο πρόσφερε ἐλεύθερα καί θεληματικά ἀλλά κακόβουλα ἀπορρίφθηκε ;

    Καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος εὔστοχα παρατηρεῖ ὅτι δέν ἦταν καθόλου ἀνάγκη νά γίνῃ ὁ Θεός ἄνθρωπος καί μάλιστα μέσα σέ τόσο δύσκολες ἱστορικές συνθῆκες καί καταστάσεις. Μποροῦσε νά μᾶς σώσῃ μέ ἕνα του λόγο.

    Γιατί λοιπόν ἐνηνθρώπησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ;

    Γιά νά ἀποκαλυφθῇ τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Γιά δική μας ὑπόθεση Ἐκεῖνος σαρκώθηκε καί γιά τή σωτηρία μας ἀπό φιλανθρωπία καταδέχθηκε νά ἐμφανισθῇ μέ ἀνθρώπινο σῶμα.

    Ὁ Θεός, μετά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη ἰδέα, ἀπροσδιόριστη δύναμη, ἀπερίγραπτη ὀντότητα, φιλοσοφική ἀδολεσχία, ἀλλά «κόλπος πατρικός» πού ἀγκαλιάζει ὅλους τούς υἱούς καί τίς θυγατέρες Του, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει : «Καί ἔσομαι αὐτοῖς εἰς πατέρα, καί αὐτοί ἔσονταί μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας» (Β΄ Κορ. 6,18).

    Νά γιατί τήν φωτεινή αὐτή ἡμέρα τό ἀληθινό φῶς τῆς γνώσεως τῆς μεγάλης αὐτῆς ἀλήθειας καταυγάζει τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ὁ σαρκωθείς Χριστός προσφέρει στόν ἄνθρωπο τήν πατρότητα τοῦ Θεοῦ καί τή δυνατότητα τῆς υἱοθεσίας. Ὁ ἄνθρωπος πλέον ἀπό τήν ἀπόγνωση τῆς ἐρημιᾶς μπορεῖ νά φτάσει στήν ἐπίγνωση τῆς θεϊκῆς υἱοθεσίας. Καί αὐτό, γιατί στό ἕνα καί ἀδιαίρετο Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ὁ Θεός «ἐφανερώθη ἐν σαρκί» γενόμενος «κατά πάντα ὅμοιος ἡμῖν, χωρίς ἁμαρτίας» παραμένοντας τέλειος καί ἀναλλοίωτος Θεός, ἐγγυόμενος τήν κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.  

    Ὁ Χριστός ὑψώθηκε ἐφ’ ἅπαξ στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας ὡς ζυγός δικαιοσύνης, γιά νά ἀναπλάση μέ τήν Καινή Του Διαθήκη, τήν τραυματισμένη καί παραμορφωμένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

    Αὐτή ἡ ἔμπονη κατάσταση πού συντελεῖται μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἱερώτατο ἄθλημα γιά ὅσους δέν τό ἀρνήθηκαν. Τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας δέν τά διέπραξαν ὅσοι δέν ἀναγνώρισαν τόν ἐνανθρωπήσαντα Λυτρωτή, ἀλλά οἱ δικοί Του πού Τόν ἀρνήθηκαν ὅπως κατηγορεῖ τούς χριστιανούς ὅλων τῶν ἐποχῶν ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης : «Εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον, ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰωάν. 1,11-12).

    Στά χρόνια πού πέρασαν οἱ ἄνθρωποι προσπάθησαν ἐγωκεντρικά νά διώξουν τό Θεό ἀπό τή ζωή τους καί νά τόν ἀποκόψουν ἀπό τήν δημιουργία Του. Τήν εἰκόνα Του τό μοναδικό ἀνθρώπινο πρόσωπο εὐτελίσθηκε σέ ἄψυχο νούμερο. Τό δικαίωμα στά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ ἀντικαταστάθηκε μέ τό ποιός μπορεῖ ν’ ἁρπάξη περισσότερα. Αὐτοί πού προσκύνησαν καί ἐπέβαλλαν ὅλα αὐτά τά ἀντιανθρώπινα συστήματα καί τήν οἰκολογική καταστροφή τοῦ πλανήτη Εὐρωπαῖοι ἦταν καί Ἀμερικανοί πού ὀνομάζοντο χριστιανοί. 

    Αὐτοί ὀργάνωσαν τούς δύο παγκοσμίους πολέμους, πού μοίρασαν τούς ἀνθρώπους σέ πολῖτες τοῦ πρώτου κόσμου πού ζοῦν ἀποκτηνωμένοι μέσα στήν ἀσωτία, τοῦ δευτέρου πού ὀνειρεύονται νά μποῦν στόν κόσμο τῶν πρώτων καί στά θύματα τοῦ τρίτου κόσμου πού τραγικά βιώνουν τήν πεῖνα, τίς ἀσθένειες τήν ἀδιαφορία τῶν πρώτων καί τῶν δεύτερων.

    Ὅσον ἀφορᾶ τήν Εὐρωπαϊκή ἕνωση πού νομίσαμε ὅτι θά λειτουργήσῃ σάν ἀπό μηχανῆς θεός καί θά περάσουμε ὅλοι στή μακαριότητα τῆς ὑλικῆς εὐδαιμονίας, ὁ μεγάλος θεολόγος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἔγραψε πρίν ἀπό 28 χρόνια τά ἑξῆς : «Ὡς εἶναι σήμερον ἡ τευτονοποιηθεῖσα Εὐρώπη οὐδέποτε θά ἑνωθῇ διότι κυριαρχεῖται ἀπό τό ρατσιστικόν, φυλετικόν, διασπαστικόν, εὐδαιμονιστικόν καί ἐκμεταλλευτικόν πνεῦμα τῶν Τευτόνων τό ὁποῖον ζητεῖ τήν καθυπόταξιν καί ἐκμετάλλευσιν τῶν λαῶν ὑπό μικρῶν ἰδιοτελῶν ὁμάδων».

    Αὐτή τή βγαλμένη μέσα ἀπό τήν ἱστορία διαπίστωση βιώνουμε στά χρόνια πού ζοῦμε.

    Ἀδελφοί μου.

    Καμία ἐποχή δέν εἶχε τόσο πόθο καί δίψα γιά εἰρήνη, ὅση ἡ ἐποχή μας. Θά ἐπιτύχῃ ἄραγε τό ποθούμενο ; Θά καταργήσῃ τούς φρικώδεις ἐξοπλισμούς ; Μέ ποῖο τρόπο, μέ ποῖα βοήθεια ; Μέ τήν φιλοσοφία, τά οἰκονομικά συστήματα ;  Μέ τήν ὑψηλή τεχνολογία ;

    Σαφέστατη, κατηγορηματική, συγκλονιστική, ἀκούγεται ἡ προειδοποίηση τοῦ Κυρίου ἡ ὁποία πικρά ἐπαληθεύεται μέσα στήν ἱστορία  : «Ἐάν θέλετε καί εἰσακούσετέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε. Ἐάν δέ μή θέλετε, μηδέ εἰσακούσετέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται. Τό γάρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα» (Ἡσ. 1,19-20).

Ἄς μήν ἀπελπιζόμαστε ὅμως ἀπό τήν χρεοκοπία τῶν ἠθῶν, τῶν θεσμῶν, τήν τραγῳδία τοῦ κόσμου καί τῆς φιλτάτης Πατρίδος μας. Ἔστω καί τώρα ὑπάρχει ἐλπίδα ̇ εἶναι ὁ τεχθείς Βασιλεύς ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ «θέλων πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. 2,4).

    Ἄς προσευχηθοῦμε μέ μετάνοια, ἄς ἐργασθοῦμε μέ ἀνιδιοτέλεια γιά ἕνα δικαιότερο κόσμο, ἐντιμότερο, φιλανθρωπότερο. 

    Εἴθε τό φῶς τῆς γνώσεως πού ἀνέτειλε μέσα στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ νά καταυγάσῃ τίς καρδιές μας, νά φωτίσῃ τόν κόσμο ὥστε μέ ἕνα στόμα, μιά φωνή νά Τόν δοξολογοῦμε καί νά Τόν προσκυνοῦμε εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ. 

Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ Θεοδέγμονι Σπηλαίῳ

τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ