Κυριακή 28 Ἀπριλίου 2013 (τῶν Βαΐων)

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»     (Ἰωάν. ιβ΄, 13)

Κυριακή τῶν  Βαΐων σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μιά ἑβδομάδα πρίν ἀπό τό ἅγιο Πάσχα. Τό Πάσχα ὡς γιορτή προϋπῆρχε καί πρίν ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Ἦταν καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῶν Ἑβραίων. Γιορτή ἐθνική καί θρησκευτική. Ἡ λέξη Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Κατά τή γιορτή τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πάσχα οἱ Ἑβραῖοι γιόρταζαν τό πέρασμά τους ἀπό τή σκλαβιά στήν ἐλευθερία. Ἀπό τήν ἐξορία στή γλυκειά πατρίδα. Θυμοῦνταν, δηλαδή, τήν ἱστορία τους. Θυμοῦνταν ὅτι γιά τετρακόσια, περίπου, χρόνια οἱ πρόγονοί τους ἦταν δοῦλοι στούς βασιλεῖς τῆς Αἰγύπτου καί ἔκαναν γι’αὐτούς τίς πιό βαριές καί τίς πιό σκληρές ἐργασίες. Τούς λυπήθηκε, ὅμως, ὁ Θεός καί τούς ἔστειλε τό Μωυσῆ. Μέ ἀρχηγό τό Μωυσῆ καί μέ μιά σειρά ἀπό θαύματα, οἱ Αἰγύπτιοι ἄφησαν ἐλεύθερους τούς Ἑβραίους, νά ἐπιστρέψουν στήν πατρίδα τους. Εὐγνώμονες, λοιπόν, στό Θεό οἱ Ἑβραῖοι γιόρταζαν ἀπό τότε καί γιορτάζουν κάθε χρόνο τή μεγάλη αὐτή ἐθνική καί θρησκευτική τους γιορτή, τό Πάσχα.

Ὅταν πλησίαζε ἡ γιορτή αὐτή, ξεκινοῦσαν ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς γῆς οἱ Ἑβραῖοι, γιά νά πᾶνε στά Ἱεροσόλυμα. Ἦταν γι’ αὐτούς μεγάλη χαρά νά βρεθοῦν τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα στά Ἱεροσόλυμα. Γι’ αὐτό, μαζευόταν ἐκεῖ τό Πάσχα πολύς κόσμος. Τόσο πολύς, ὥστε δέν ὑπῆρχαν σπίτια γιά νά μείνουν ὅλοι στήν πόλη, καί ἔμεναν σέ σκηνές στήν ὕπαιθρο.

Τό Πάσχα γιά τό ὁποῖο κάνει λόγο τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ὁ κόσμος πού πῆγε στά Ἱεροσόλυμα ἦταν πολύ περισσότερος ἀπό κάθε ἄλλη φορά. Γιατί δέν πῆγε μόνο, γιά νά γιορτάσει τό Πάσχα. Πῆγε καί γιά ἄλλο λόγο. Ἤθελε νά δεῖ τό Χριστό! Εἶχε διαδοθεῖ ὅτι ὁ Χριστός σαγήνευε τό λαό μέ τίς ὑπέροχες διδασκαλίες του καί μέ τά μεγάλα θαύματα πού ἔκανε. Ὅτι σκορποῦσε εὐλογία καί χαρά ὅπου πήγαινε.

Ὁ Χριστός τό Πάσχα ἐκεῖνο βρισκόταν στή Βηθανία - ἕνα μικρό χωριό ἔξω ἀπό τά Ἱεροσόλυμα,. Ἐκεῖ ἔκανε τό μεγαλύτερο ἀπό ὅλα τά θαύματα πού εἶχε κάνει ὡς τότε. Ἀνέστησε τό φίλο του τό Λάζαρο, πού τόν εἶχαν θάψει πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες! Στάθηκε ἔξω ἀπό τόν τάφο του καί τοῦ φώναξε: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Λάζαρε, βγές ἔξω ἀπό τόν τάφο. Ποιός θα μποροῦσε νά πεῖ ἕναν τέτοιο λόγο μπροστά σέ ἕναν τάφο; Ποιός μποροῦσε νά ἀναστήσει νεκρό τήν τέταρτη ἡμέρα ἀπό τήν ταφή του;

Σάν ἀστραπή διαδόθηκε ἀπό στόμα σέ στόμα τό μήνυμα γιά τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου . Ὅλοι μιλοῦσαν γιά τό Χριστό. Ὅλοι ἐπιθυμοῦσαν νά τόν δοῦν. Ἤθελαν νά τόν σηκώσουν στά χέρια  καί νά τόν ἀνακηρύξουν βασιλιά. Γιατί ποιός ἄλλος θά μποροῦσε νά κάνει τέτοια θαύματα;

Τήν ἄλλη ἡμέρα, ὅταν ὁ Χριστός μαζί μέ τούς μαθητές του πῆγαν στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά γιορτάσουν τό Πάσχα, ὁ κόσμος ξεσηκώθηκε. Μιά φωνή ἀντηχοῦσε παντοῦ: - Ἔρχεται ὁ Χριστός! Καί αὐθόρμητα ἔγινε τότε μιά ὑποδοχή πρωτοφανής, πού δέν ξανάγινε ποτέ σέ βασιλιά. Ὅλος ὁ κόσμος ἔλαβε μέρος σ΄αὐτήν τήν ὑποδοχή, ἀκόμη καί τά μικρά παιδιά. Κάποιοι ἔκοβαν κλαδιά ἀπό φοινικόδενδρα καί κουνώντας τα φώναζαν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!» Δόξα καί τιμή σ’αὐτόν πού ὑποδεχόμαστε. Εὐλογημένος καί δοξασμένος νά εἶναι αὐτός πού ἔρχεται ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Κύριο.

Καί ὁ Χριστός; Ὁ Χριστός δέν παρουσίαζε κανένα ἀπό τά ἐξωτερικά χαρακτηριστικά πού ἔχουν οἱ βασιλεῖς, τίποτε ἀπό τά κοσμικά μεγαλεῖα τους. Ὁ Χριστός, ταπεινός ὅπως πάντα, ἔμπαινε στήν Ἱερουσαλήμ καθισμένος σέ ἕνα ταπεινό γαϊδουράκι. Ψαράδες τόν συνόδευαν. Παιδιά ἀθῶα ἔτρεχαν μπροστά του καί τραγουδοῦσαν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!» Ἔτσι, ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία  τήν ὁποία πεντακόσια χρόνια, πρίν γεννηθεῖ ὁ Χριστός, εἶχε πεῖ ὁ προφήτης Ζαχαρίας: «Μή φοβᾶσαι Ἱερουσαλήμ, νά ὁ βασιλιάς σου, ἔρχεται καθισμένος πάνω σέ ἕνα γαϊδουράκι».

Βασιλιάς ὁ Χριστός! Βασιλιάς, πού τό θρόνο του δέν τόν στηρίζει πάνω στή βία καί στά ὅπλα. Βασιλιάς, πού καλεῖ τούς ἀνθρώπους ἐλεύθερα νά τόν ἀναγνωρίσουν, νά τόν διαλέξουν καί νά τόν ἀκολουθήσουν. Νά ὑπακούουν ἐλεύθερα στό θέλημά του. Βασιλιάς πού θυσιάζεται, γιά νά σώσει τού ὑπηκόους του. Αἰώνιος βασιλιάς! Τό μαρτυροῦν ἑκατομμύρια πιστοί μαθητές του. Ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, πού προτίμησαν νά ὑποστοῦν τά πιό φριχτά μαρτύρια, παρά νά τόν ἀρνηθοῦν καί νά τόν προδώσουν. Γι’ αὐτόν τόν αἰώνιο βασιλιά θά ψάλλουν πάντοτε οἱ καρδιές τῶν πιστῶν καί ἀφοσιωμένων δούλων του: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!»

Ἀδελφοί μου, πλησιάζει ἡ Μεγάλη Παρασκευή, κι ὁ βασιλιάς μας ὑψωμένος ἐπάνω στό θρόνο του, ἐπάνω στόν Τίμιο Σταυρό, θά μᾶς προσμένει. Ἄς γονατίσουμε μ΄εὐλάβεια μπροστά του καί μέ ταπείνωση. Καί ἀπό τά βάθη τῆς εὐγνώμονης καρδιᾶς μας ἄς τοῦ ψάλουμε ὅλοι μας, μαζί μέ τά ἀθῶα ἐκεῖνα παιδιά, τό δικό μας «Ὡσαννά».

«Ὡσαννά, εὐλογημένος  ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!»