Κυριακή 17 Μαρτίου 2013 (Συγχωρήσεως)

«Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. στ΄, 14)

Αὔριο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εἶναι δέ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προετοιμασία γιά τήν πιό μεγάλη ἑορτή τῆς πίστεώς μας, γιά τό Πάσχα. Καί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί προετοιμαζόμαστε τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, νά δεχθοῦμε τό Χριστό πού ὡς Νυμφίος ἔρχεται νά ἑνωθεῖ μέ κάθε ψυχή πού τόν ἀγαπᾶ καί τόν λατρεύει. «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός...» θά ἀκούσουμε τό βράδυ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων. Ἄς μή μᾶς βρεῖ, λοιπόν, ὁ Χριστός σάν τίς μωρές ἐκεῖνες παρθένους πού ἀδιαφόρησαν, καί δέν εἶχαν μαζί τους ἀρκετό λάδι καί δέν ἦταν παροῦσες στή χαρά τοῦ Νυμφίου τους καί κλείστηκαν ἔξω ἀπό τό νυμφώνα.

Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Πνευματική προετοιμασία γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ. Λαχταρᾶ κάθε ψυχή πού ἀγαπᾶ καί λατρεύει τόν Κύριο, λαχταρᾶ καί περιμένει τό Χριστό πού ἔρχεται γιά τή σωτηρία της. Νύμφη ἡ ψυχή μας. Νυμφίος ὁ Χριστός. Καί ἡ Ἐκκλησία μας φωνάζει πάντοτε, ἀλλά ἰδίως τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες. Ἀγαπῆστε τό Χριστό, γιά νά γιορτάσετε τό Πάσχα.

Ἀλλά ποιά εἶναι αὐτή ἡ πνευματική προετοιμασία; Τί πρέπει νά κάνει κάθε χριστιανός πού θέλει ὄχι τυπικά, ἀλλά πνευματικά νά γιορτάσει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ; Νά νηστέψει; Ναί. Νά πηγαίνει πιό συχνά στήν Ἐκκλησία, γιά νά προσεύχεται μέ τά ὄμορφα καί κατανυκτικά τροπάρια τῆς περιόδου αὐτῆς; Ναί. Νά κάνει ἐλεημοσύνες; Ναί. Νά ρίχνει κάθε βράδυ σέ εἰδικό κουμπαρά χρήματα γιά τούς φτωχούς; Ναί. Νά πάει στόν πνευματικό νά ἐξομολογηθεῖ καί νά πεῖ ὅλες του τίς ἁμαρτίες; Ναί. Νά διαβάζει θρησκευτικά βιβλία καί ἰδίως νά διαβάζει τήν Ἁγία Γραφή καθημερινά; Ναί.

Ὅλα αὐτά πρέπει νά τά κάνει. Ἀλλά κοντά σέ ὅλα αὐτά πού συνιστᾶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥς προετοιμασία, γιά να μπορέσει ὁ Χριστιανός νά πάρει τή θεία Κοινωνία, πρέπει καί κάτι ἄλλο νά κάνει πού εἶναι ἀπαραίτητο καί χωρίς αὐτό κινδυνεύει νά τά χάσει ὅλα καί νά κριθεῖ ἀνάξιος νά κοινωνήσει. Ποιό εἶναι αὐτό τό ἀπαραίτητο ἐφόδιο γιά τή θεία Κοινωνία; Εἶναι ἡ συγχώρηση.

«Συγχωρηθεῖτε», εἶναι ἡ  φωνή τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τό πιό σπουδαῖο, εἶναι τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνουμε τώρα πού μπαίνουμε στή Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τά λόγια τοῦ Χριστοῦ πού ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο δέν ἀφήνουν καμιά ἀμφιβολία. Ἀπευθύνεται  σέ ὅλους μας ὁ Χριστός. Δέν ἐξαιρεῖ κανένα, διότι ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο καί ἄλλος λιγότερο φταίξαμε καί φταῖμε. Πέφτουμε σέ διάφορα ἁμαρτήματα. Παραβαίνουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μικρές καί μεγάλες. Μολύνουμε τήν καρδιά μας μέ ἀκάθαρτες σκέψεις. Λερώνουμε τή γλώσσα μας μέ ἄπρεπα λόγια. Γογγύζουμε, καταριώμαστε καί βλαστημᾶμε τό Θεό. Λέμε ψέματα. Καί ὅλη μας ἡ ζωή εἶναι βουτηγμένη στήν ἁμαρτία. Μπορεῖ κάποιος νά πεῖ ὅτι εἶναι καθαρός ἀπό τήν ἁμαρτία; Κανείς. Καί ὥς ἁμαρτωλοί πού εἴμαστε, θυμόμαστε τίς ἁμαρτίες μας, ἀναστενάζουμε, πέφτουμε στά γόνατα, κλαῖμε, γιατί φταίξαμε καί λυπήσαμε τόν οὐράνιο Πατέρα μας, τό Νυμφίο μας τό Χριστό, καί λέμε στήν προσευχή μας:-Κύριε Ἰησοῡ Χριστέ, συγχώρησέ μας.

Καί ὁ Κύριος βλέπει τά δάκρυά μας, ἀκούει τήν προσευχή μας καί μᾶς ἀπαντᾶ: -Παιδί μου, θέλεις νά συγχωρήσω τίς ἁμαρτίες σου; Πρέπει κι ἐσύ νά συγχωρήσεις τούς ἄλλους ἀνθρώπους, πού ἔφταιξαν σέ σένα. Πρέπει νά συγχωρήσεις τούς ἐχθρούς σου.

-Τούς ἐχθρούς μου νά συγχωρήσω, Κύριε; Πῶς νά τούς συγχωρήσω; Αὐτοί μοῡ ἔκαναν τόσα κακά. Μέ ἀδίκησαν. Μοῦ ἔφαγαν τόν κόπο μου. Πῆραν τό ψωμί τῶν παιδιῶν μου. Ἔβαλαν φωτιά κι ἔκαψαν τό σπίτι μου. Εἶπαν λόγια ἐναντίον μου, μέ συκοφάντησαν, μέ πῆγαν στά δικαστήρια. Μοῦ σκότωσαν τόν ἀδελφό μου, τή μάνα μου, τόν πατέρα μου. Μοῦ ἔκαναν τή ζωή μαρτύριο. Θεέ μου, τί μοῦ ζητᾶς; Πῶς νά τούς συγχωρήσω;

-Παιδί μου, λέει ὁ  Χριστός. Νιώθω τόν πόνο σου, γιατί κι ἐγώ ἐδῶ στή γῆ πού ἦρθα, γιά νά σώσω τόν κόσμο, ὑπέφερα ὅσο δέν ὑπέφερε κανένας ἄνθρωπος. Ἤμουν ἀθῶος καί μέ κατηγόρησαν μέ τίς πιό φριχτές κατηγορίες. Θεράπευσα τούς ἀνθρώπους, τούς εὐεργέτησα μέ πολλούς τρόπους, τούς ἀγάπησα, καί στό τέλος μέ ἔφτυσαν, μέ πότισαν ξύδι καί χολή, πῆραν τά καρφιά καί μέ κάρφωσαν πάνω στό Σταυρό. Καί ἀπό τό Σταυρό προσευχήθηκα καί εἶπα γιά ὅλους αὐτούς: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους. Δέν ξέρουν τί κάνουν.» Αὐτό ἔκανα ἐγώ, αὐτό πρέπει  νά κάνεις καί ἐσύ, ἄν θέλεις νά λέγεσαι μαθητής μου. Συγχώρεσε καί ἐσύ τούς ἐχθρούς σου. Προσευχήσου γι΄ αὐτούς, μίλησέ τους μέ ἀγάπη, δεῖξε τους τήν ἀγάπη σου.

Ἀγαπητοί μου, χίλιες μετάνοιες νά κάνουμε κάθε μέρα, χίλια κεριά ν’ ἀνάψουμε, χίλιες εὐχές νά μᾶς διαβάσουν οἱ ἱερεῖς μας, δέν κάνουν τίποτε, ἐάν ἐμεῖς δέν συγχωρέσουμε τούς ἐχθρούς μας. Τό λέει καθαρά ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Συγχωρεῖς; Θά συγχωρεθεῖς; Δέν συγχωρεῖς; Δέν θά συγχωρεθεῖς.

Ἄς παρακαλέσουμε, λοιπόν τό Χριστό μας καί ἄς τοῦ ποῦμε:                Ὦ Χριστέ μας, πονεμένη εἶναι ἡ καρδιά μας, πληγωμένη ἀπό τίς ἀδικίες. Ἐσύ πού συγχώρεσες τούς ἐχθρούς σου, δός μας σέ παρακαλοῦμε τή δύναμη νά συγχωροῦμε καί ἐμεῖς τούς ἐχθρούς μας. Κι ἔτσι μέ καθαρή τήν καρδιά μας νά γιορτάσουμε τά σεπτά Πάθη σου καί τήν ἔνδοξό σου Ἀνάσταση.