Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013 (ΙΣΤ΄ Ματθαίου)

«Εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ!... εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου σου»               (Ματθ. κα΄ 21)

Τήν παραβολή τῶν  ταλάντων ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ἕνας ἄνθρωπος πού ἐπρόκειτο νά ταξιδέψει κάλεσε τούς δούλους του καί τούς παρέδωσε τά ὑπάρχοντά του, γιά νά ἐργασθοῦν μέ αὐτά καί νά κερδίσουν. Ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητα πού εἶχε ὁ καθένας μοίρασε καί τά ὑπάρχοντά του. Σέ ἄλλον ἔδωσε πέντε τάλαντα, σέ ἄλλον δύο καί σέ ἄλλον ἕνα. Καί ἀμέσως ἔφυγε γιά ταξίδι. Ἐκεῖνος πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, ἐργάστηκε μ’ αὐτά καί κέρδισε ἄλλα πέντε. Τό ἴδιο καί ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα, κέρδισε ἄλλα δύο. Ἐκεῖνος, ὅμως, πού πῆρε τό ἕνα τάλαντο, πῆγε καί ἔσκαψε στή γῆ κι ἔκρυψε ἐκεῖ τό τάλαντο. Ἔδειξε, δηλαδή, ἀμέλεια καί δέν ἐργάστηκε, γιά νά αὐξήσει τά χρήματα τοῦ κυρίου του. Ὕστερα ἀπό πολύ χρόνο ἦρθε ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων κι ἔκανε λογιαριασμό μαζί τους. Καί ἀφοῦ προσῆλθε ὁ δοῦλος πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πρόσφερε στον κύριό του ἄλλα πέντε καί εἶπε: -Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ ἔδωσες. Νά, ἄλλα πέντε κέρδισα μ’ αὐτά. Εὐχαριστήθηκε τότε ὁ κύριoς καί τοῦ εἶπε: -Μπράβο, δοῦλε πιστέ καί ἀγαθέ, σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ καταστήσω. Ἔλα νά ἀπολαύσεις τή χαρά τοῦ κυρίου σου. Ὑστερα πλησίασε καί ἐκεῖνος πoύ πῆρε τά δύο τάλαντα καί εἶπε:-Κύριε,δύο τάλαντα μοῦ ἔδωσες καί ἄλλα δύο κέρδισα μέ αὐτά. Χαρούμενος ὁ Κύριος τοῦ εἶπε:- Ἔλα καί ἐσύ νά ἀπολαύσεις τή χαρά τοῦ κυρίου σου. Τέλος πλησίασε καί ὁ δοῦλος πού εἶχε πάρει τό ἕνα τάλαντο καί εἶπε: -Κύριε, σέ κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρός καί φοβήθηκα. Γι’ αὐτό ἔκρυψα τό τάλαντό σου μέσα στή γῆ καί τώρα σοῦ τό ἐπιστρέφω. Ὁρίστε, ἔχεις τά χρήματά σου. Τότε ἀποκρίθηκε ὁ κύριος.-Δοῦλε κακέ καί τεμπέλη! Γνωρίζεις ὅτι θερίζω ἐκεῖ πού δέ σπέρνω καί μαζεύω ἐκεῖ πού δέ σκόρπισα. Ἔπρεπε νά καταθέσεις τά χρήματά μου στούς τραπεζίτες καί, ὅταν θά ἐρχόμουν, θά τά ἔπαιρνα μέ τόν τόκο πού μοῦ ἀνήκει. Πάρτε του τό τάλαντο καί δῶστε το σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τά δέκα. Διότι σ’ ἐκεῖνον πού ἐργάστηκε μέ ἐπιμέλεια θά τοῦ δοθοῦν κι ἄλλα. Καί ἀπό ἐκεῖνον πού δέν ἐργάσθηκε, κι αὐτό πού ἔχει θά τοῦ ἀφαιρεθεῖ. Καί τόν ἄχρηστο δοῦλο ρίξτε τον στό σκοτάδι, ἐκεῖ ὅπου θα ὑπάρχει θρῆνος καί θά τρίζουν οἱ ἄνθρωποι τά δόντια τους.

Τί θέλει νά μᾶς διδάξει  μ’ αὐτήν τήν παραβολή ὁ Χριστός; Ποιό εἶναι τό νόημά της; Ὁ μεγάλος ἐργοδότης ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῑος ἔχει καλέσει τόν καθένα μας σέ κάποιο ἔργο. Μᾶς ἐφοδίασε μέ ἕνα πνευματικό κεφάλαιο καί περιμένει νά τό ἀξιοποιήσουμε καί νά τό πολλαπλασιάσουμε. Στό τέλος ὑπόσχεται τήν ἀμοιβή.   Κεφάλαιο εἶναι τά διάφορα χαρίσματα, οἱ δυνάμεις, τά σωματικά καί πνευματικά προσόντα, πού δίνει ὁ Θεός στόν καθένα. Ἄλλα ἀπ’ αὐτά τά παίρνει ὁ ἄνθρωπος μέ τή φυσική του γέννηση κι ἄλλα μέ τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἰδιαίτερα μέ τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, ὁ Θεός, μᾶς ἐφοδιάζει στήν ἐπίγεια ζωή μας μέ ὅ,τι μᾶς χρειάζεται, ὥστε μέ τά ἐφόδια αὐτά νά ἑτοιμαστοῦμε γιά τήν αἰωνιότητα. Μᾶς μοιράζει τά χαρίσματα μέ δίκαιο τρόπο, καί δέ δίνει σέ ὅλους τά  ἴδια. Ἄλλα δίνει στόν ἕνα καί ἄλλα στόν ἄλλο. Γιατί; Γιά νά ἔχει ἀνάγκη ὁ ἕνας τό χάρισμα τοῦ ἄλλου, καί ἔτσι νά πλησιάζουν καί νά ἑνώνονται μεταξύ τους οἱ ἄνθρωποι. Μοιράζει, ἑπομένως, ὁ Θεός τά χαρίσματα μέ σκοπό τήν ἑνότητα. Καί δίνει στόν καθένα ὅσα τάλαντα μπορεῖ νά βαστάσει. Τό βέβαιο εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς τάλαντα.

Σέ ὅλη τή ζωή του ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται μέ αὐτά τά τάλαντα. Ἐργάζεται γιά νά αὐξήσει τά χαρίσματά του. Ἐργάζεται γιά τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἄσκηση στήν ἀγάπη, στό ἀγαθό, στήν καλοσύνη, γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς, για τήν πρόοδο στή γνώση τοῦ Θεοῦ καί τοῦ θελήματός Του,γιά τήν προκοπή στίς ἀρετές. Ἔτσι ἀξιοποιοῦνται τά χαρίσματα.

Τέλος, μετά τήν ἐργασία  πού θά κάνει σέ αὐτήν τή ζωή, ἔρχεται ἡ ἀμοιβή. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι «ἐργάζεσθε». Καί ἄν ἐργασθεῖτε καί καλλιεργήσετε ὅλα τά χαρίσμσατά σας, ὅλα τά τάλαντά σας, θά πάρετε τήν ἀμοιβή σας. Καί ἡ ἀμοιβή εἶναι νά εἰσέλθετε στή χαρά τοῦ Κυρίου. Νά ἀπολαύσετε τή θεία μακαριότητα, τήν αἰώνια εὐτυχία κοντά Του.

Ὁ Θεός περιμένει καί  τή δική μας προσπάθεια.Περιμένει νά ἀξιοποιήσουμε τά χαρίσματά μας μέ πίστη στή μέλλουσα ἀνταπόδοση.  Ἡ ἀπόδοση τῆς δικαιοσύνης τήν ἡμέρα ἐκείνη εἶναι καί μιά ἀπόδειξη τῆς κοινῆς ἀναστάσεως τήν ὁποία πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε.

Γι’ αὐτό, ὅταν ὁ πειρασμός ἔρχεται καί μᾶς λέει ὅτι τό νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγωνιζόμαστε εἶναι χαμένος κόπος καί πώς ὅσο κι ἄν κοπιάσουμε, ὅλα θά πᾶνε χαμένα, ἐμεῖς νά ἀπαντοῦμε μέ τά θεόπνευστα λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου:  Ὁ κόπος μας δέν εἶναι χωρίς καρπό καί ὠφέλεια. Ὁ Κύριός μας ποτέ δέν μᾶς ἀδικεῖ.