Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013 (IΕ΄ Ματθαίου)

«Ἐν ταύταις ταῖς δυσίν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται»     (Ματθ. κβ΄ 40)

Πλησίασε κάποιος νομικός τό Χριστό θέλοντας νά τόν δοκιμάσει -μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή- καί τόν ρώτησε: -Διδάσκαλε ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐντολή στό νόμο; Ποιά εἶναι ἡ σπουδαιότερη ἐντολή; Καί ὁ Ἰησοῦς ἀπάντησε: -Νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη σου τήν καρδιά, ὥστε αὐτόν ὁλοκληρωτικά νά ποθεῖς.Καί μέ  ὅλη σου τήν ψυχή, ὥστε ὁλόκληρη ἡ θέλησή σου νά εἶναι παραδομένη σ’ αὐτόν.Καί μέ τόν νοῦ σου ὁλόκληρο, ὥστε αὐτόν πάντοτε νά σκέφτεσαι. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί ἡ πιό μεγάλη ἐντολή. Καί δεύτερη ἐντολή ὅμοια μέ αὐτήν καί ἐξ ἴσου σπουδαία εἶναι νά ἀγαπᾶς τόν συνάνθρωπό σου, ὅπως ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου. Μέ τά λόγια αὐτά ὁ Χριστός ἔδειξε ὅτι στήν κορυφή ὅλων τῶν ἐντολῶν βρίσκεται ἡ ἀγάπη.Ἡ διπλή ἀγάπη· ἡ ἀγάπη πρός τό Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπο. Καί μετά ἀπ’ αὐτά πρόσθεσε. Σ’ αὐτές τίς δύο ἐντολές στηρίζεται ὅλος ὁ νόμος καί ἡ διδασκαλία τῶν προφητῶν. Δηλαδή, ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή καί ὅλος ὁ νόμος καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ συνοψίζονται καί συμπεριλαμβάνονται στίς δύο αὐτές ἐντολές.

Πράγματι, ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά καί ἀληθινά τό Θεό, ἀγαπᾶ καί τούς συνανθρώπους του. Τό εἶπε ἀργότερα καί ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος. Ἕνα ἀπό τά οὐσιαστικότερα γνωρίσματα τῆς καθαρῆς καί ἀμόλυντης θρησκείας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, εἶπε, εἶναι νά ἐπισκέπτεται ὁ ἄνθρωπος τά ὀρφανά καί τίς χῆρες, γιά νά τούς παρηγορεῖ καί νά τούς προστατεύει στή θλίψη τους. Καί συγχρόνως νά διατηρεῖ τόν ἑαυτό του ἐλεύθερο ἀπό κάθε μολυσμό πού προέρχεται ἀπό τόν κόσμο πού ζεῖ μακριά ἀπό τό Θεό. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅποιος ἀγαπᾶ τό Θεό καί εἶναι δοσμένος σ’ αὐτόν, κρατᾶ τόν ἑαυτό του μακριά ἀπό κάθε ἁμαρτία πού μολύνει τήν ψυχή καί τό σῶμα του. Ταυτόχρονα δίνει θερμή καί ὁλοζώντανη τήν ἀγάπη του σ’ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη. Τό ἴδιο καί ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης, στήν Α΄ Καθολική ἐπιστολή του γράφει: -Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του μένει στό πνευματικό φῶς. Ἀντίθετα, ἐάν κάποιος πού ἔχει τά ἀναγκαῖα, δεῖ τόν ἀδελφό του σέ κατάσταση ἀνάγκης καί κλείσει τήν καρδιά καί τά σπλάχνα του ἀπέναντι στόν ἀδελφό του, καί δέν αἰσθανθεῖ καμία συμπάθεια γιά τή δυστυχία του, πῶς εἶναι δυνατόν νά μένει μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ;

Οἱ δύο μεγάλες ἐντολές, λοιπόν, εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν πλησίον. Αὐτές εἶναι ὅλος ὁ νόμος, ὅλη ἡ πίστη μας. Καλές εἶναι οἱ ψαλμωδίες καί τά διαβάσματα. Καλές οἱ νηστεῖες καί οἱ ἀγρυπνίες καί ὅλες οἱ ἀκολουθίες τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Καλές καί ἀπαραίτητες καί ἐπιβεβλημένες γιά τή σωτηρία μας καί τόν ἐξαγιασμό τῶν ψυχῶν μας. Ἀλλά ἡ οὐσία, τό βάθος, τό θεμέλιο καί τό ἐπιστέγασμα, ἡ ἀρχή καί τό τέλος εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη στό Θεό καί στούς ἀδελφούς μας. Ἡ ἀγάπη ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται πρός τό Θεό μέ τέλεια ὑποταγή στό ἅγιο θέλημά του, καί πρός τούς ἀδελφούς μας  ὡς θυσία. Ὡς κάθε εἴδους θυσία γι’ αὐτόν· καί γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἀναγκῶν του στή ζωή αὐτή, καί γιά τή σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του. Ἔχουμε ζωντανή μέσα μας αὐτή τήν ἀγάπη; Τότε πράγματι εἴμαστε τέλειοι Χριστιανοί. Τηρώντας τίς δύο αὐτές ἐντολές, ἐκπληρώνουμε ὅλο τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά εἴμαστε ξένοι καί πρός τήν πίστη, ξένοι καί πρός τό Θεό. Ξένοι πρός τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Ποιά σωτηρία καί ποιά βασιλεία νά περιμένουμε τότε ἀπό τό Θεό; Λοιπόν, ὅλη ἡ προσευχή μας καί ὅλες μας οἱ δυνάμεις ἄς στρέφονται στήν ἀκριβῆ καί τέλεια ἐφαρμογή τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων ἐντολῶν.

Σήμερα εἶναι πιό εὔκολο νά ἀποδείξουμε ὅτι ἔχουμε τίς  δύο αὐτές ἀγάπες. Σήμερα πού  ἡ πείνα καί ἡ φτώχεια ἔφτασε στή γειτονιά μας καί στή πολυκατοικία μας, ἄς δείξουμε ὅτι εἴμαστε πράγματι Χριστιανοί. Ὅλοι μαζί οἱ πιστοί ἄς ἔχουμε ἕνα σύνθημα. Κανείς γυμνός, κανείς νηστικός, κανείς παγωμένος στήν ἐνορία μας, στήν πόλη μας, στή Μητρόπολή μας. Νά προσφέρουμε ὅ,τι ὁ καθένας μας ἔχει, λίγα ἤ πολλά. Καί ἡ ἀγάπη μας πρός τό Θεό θά μᾶς κάνει νά δίνουμε ὅλο καί περισσότερα. Τά πάντα...