Κυριακή 23 Ἀπριλίου 2023 (ΘΩΜΑ)

Κυριακή  23 Ἀπριλίου 2023 (ΘΩΜΑ)

(Ἰωάν.  κ’  19 - 31)

Ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς μεγαλύτερης νίκης καί τοῦ λαμπρότερου θριάμβου, ἡ ἡμέρα τῆς ἔνδοξης Ἀνάστασης. Καί ὅμως οἱ Ἀπόστολοι βρίσκονταν ἀκόμη ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου καί τῆς ἀπελπισίας. Βαθειά λύπη ἐξακολουθοῦσε νά κυριαρχεῖ στίς ψυχές τους. Οὔτε τῶν εὐσεβῶν Μυροφόρων Γυναικῶν τά χαροποιά μηνύματα, οὔτε ὁ ἀδειανός τάφος, πού εἴδαν μέ τά μάτια τους, οὔτε οἱ προρρήσεις τού Διδασκάλου τους «μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι», στάθηκαν ἱκανά νά διαλύσουν τή λύπη, νά ἀποδιώξουν τόν φόβο καί νά φέρουν τή χαρά. Βαρυθυμία καί ἀπογοήτευση κυριαρχεῖ στόν ἅγιο χορό τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Ὁ ἐκ τοῦ τάφου ἀνατείλας «Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης» (Μαλαχ. δ' 2) δέν εἶχε ἀκόμη φωτίσει τίς ψυχές τους. Αὐτή τήν ἔλλειψη ἦρθε νά ἀναπληρώσει ἡ ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου κατά τό ἑσπέρας τῆς ἀλησμόνητης ἐκείνης ἡμέρας.

«Ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς∙ λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Καί οἱ μαραμένες ἐλπίδες τῶν μαθητῶν ἀναζωογονήθηκαν. Ὅ,τι κενό ὑπῆρχε στήν ψυχή τους τό γέμισε ἡ θεία πνοή τοῦ Ἀναστάντος. Ἡ ἀπιστία τους κατανικήθηκε. Νέα ζωή πνευματική ἄρχισε ἀπό τήν ὥρα ἐκείνη γιά τούς Ἀποστόλους καί γιά ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, γιά ὅλους τούς πιστούς κάθε ἐποχῆς. «Ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς∙ λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον.»

Για τή σημασία καί τή δύναμη τοῦ θείου αὐτοῦ ἐμφυσήματος θά μιλήσουμε σήμερα καί θά θυμηθοῦμε τό ἄλλο ἐκεῖνο θεϊκό ἐμφύσημα κατά τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶχε πλάσει ὁ Πανάγαθος Δημιουργός τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί τό εἶχε προικίσει μέ τίς τελειότητες τίς ὁποῖες δέν παύουν νά θαυμάζουν οἱ σοφοί ἐπιστήμονες. Ὅσο τέλειο, ὅμως, κι ἄν ἦταν τό σῶμα τοῦ πρωτόπλαστου, τοῦ ἔλειπε τό κυριότερο συστατικό,  ἡ ἀθάνατη πνευματική ψυχή. Πότε καί πῶς δόθηκε στόν ἄνθρωπο ἡ ψυχή; «Ἐνεφύσησεν (ὁ Θεός) εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καί ἐγένετο ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γενεσ. β' 7). Τή νεκρή ὕλη τή ζωοποίησε ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μεταδόθηκε διά τοῦ θείου ἐμφυσήματος. Μέ τή θεία πνοή του χάρισε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο τά λογικά καί ἡθικά καί πνευματικά προσόντα, μέ τά ὁποῖα τόν κατέστησε εἰκόνα δική του καί τοῦ μετέδωσε τίς ἱκανότητες νά ἀναδειχθεῖ καί ὁμοίωμά του.

Νά, ὅμως, τώρα καί τό δεύτερο θεϊκό ἐμφύσημα, κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ἁμαρτία εἶχε νεκρώσει πνευματικά τό ἀνθρώπινο γένος. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἦταν «νεκροί τοῖς παραπτώμασι καί ταῖς ἁμαρτίαις» (Ἐφεσ. β' 1), χωρισμένοι ἀπό τό Θεό, ἀνίσχυροι γιά κάθε ἀρετή. Γιά νά ἀναστηθοῦν πνευματικά καί νά ζήσουν τήν ἐν Πνεύματι ζωή χρειαζόταν ἐπέμβαση θεϊκή. Χρειαζόταν πνεῦμα Θεοῦ νά ζωογονήσει τό νεκρωμένο πνευματικά ἄνθρωπο.    Αὐτό τό ζωοποιό φύσημα παρέχεται κατά τή λαμπροφόρο ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως ἀπό τόν Νικητή τοῦ θανάτου. «Ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς∙ λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον».

Μιά θαυμάσια προφητική προτύπωση τοῦ θείου καί ζωοποιοῦ ἐμφυσήματος παρουσιάζει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ. Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μεταφέρει τόν προφήτη σέ πεδιάδα γεμάτη ἀπό ὀστᾶ ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πρό πολλοῦ πεθάνει. Ρωτᾶ τόν προφήτη ὁ Θεός. Εἶναι δυνατόν νά ζωοποιηθοῦν τά ὀστᾶ αὐτά καί νά ἐπανέλθουν στή ζωή οἱ ἄνθρωποι στούς ὁποίους ἀνήκουν; Ὁ προφήτης βρίσκεται σέ ἀπορία. Κύριε, ἀπαντᾶ, ἐσύ μόνο γνωρίζεις καί ἐσύ μόνος μπορεῖς νά τό πραγματοποιήσεις. Καί ὁ Κύριος παραγγέλλει στόν προφήτη νά προφητεύσει καί νά πεῖ. «Τάδε λέγει τοῖς ὀστέοις τούτοις∙ ἰδού ἐγώ φέρω ἐφ' ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς». Καί πάλι ἔπειτα ἀπό λίγο λαμβάνει νέα ἐντολή. «Προφήτευσον ἐπί τό Πνεῦμα...καί εἶπόν τῷ Πνεύματι∙ τάδε λέγει Κύριος...ἐλθέ καί ἐμφύσησον εἰς τούς νεκρούς τούτους καί ζησάτωσαν». Καί μόλις ἡ θεϊκή ἐντολή ἐκτελέστηκε, «εἰσῆλθεν εἰς αὐτοῦς τό Πνεῦμα καί ἔστησαν ἐπί τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγή πολλή σφόδρα» (Ἰεζέκ. λζ').

Πόσο μεγαλοπρεπής εἶναι ἡ προφητική αὐτή ὀπτασία σχετικά μέ τή ζωοποιό δύναμη τοῦ θείου ἐμφυσήματος, τό ὁποῖο ὁ Ἀναστάς Λυτρωτής θά μετέδιδε κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνδόξου Ἀνάστάσεώς  του στούς Ἀποστόλους του καί στήν Ἐκκλησία του! Διότι, πράγματι, ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως νέα περίοδος πνευματικῆς ζωῆς ἀρχίζει. «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν», ὄχι μόνο τοῦ σωματικοῦ, ἀλλά καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Αὐτό ἀκριβῶς πανηγυρίζουμε.  «Ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ σταθμός, τό ξεκίνημα, ἡ ἀρχή τῆς πνευματικῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς. Καί αὐτά ὅλα τά χάρισε ὁ ζωοδότης Κύριος διά τοῦ θείου καί ζωοποιοῦ ἐκείνου ἐμφυσήματος.

«Ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς∙ λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Ἡ θεία αὐτή πνοή εἶναι πού πραγματοποιεῖ  τό μεγάλο ἔργο τῆς Ἀναστάσεως τῆς ἀνθρωπότητος. Καί ὅσοι ἀκόμη ἑλκύονται ἀπό τά ἀπατηλά τῆς ἁμαρτίας θέλγητρα, ὅσοι δελεάζονται ἀπό τά ἑλκυστικά τοῦ κόσμου πράγματα, ὅσοι βρίσκονται μακριά τόν  Χριστό θά ἔρθει στιγμή πού θά αἰσθανθοῦν καί αὐτοί τή ζωογόνο καί ἀνακαινιστική δύναμη τῆς θείας Χάριτος τοῦ Ἀναστάντος Λυτρωτοῦ. Πολύ περισσότερο ὅσοι τήν ἔχουν δεχθεῖ καί μεταμορφώνονται διά αὐτῆς, καταρτίζονται καί προάγονται πνευματικά, τήν αἰσθάνονται μέσα τους ὡς πηγή ζωῆς, ἡ ὁποία μέ τήν ἀκατάβλητη δύναμή της ἀνακαινίζει καί ἐξαγιάζει τόν κόσμο, ὥστε νά γίνουν «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολασ. γ' 11).