ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΥΡΑΤΣΟΣ (1965-2005)

«Ο εργάτης του Ευαγγελίου»

Ο μακαριστός Ιεράρχης γεννήθηκε το 1923 στην Αρναία της Χαλκιδικής. Το 1949 έλαβε το πτυχίο από τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης και το 1993 ανεκηρύχθη διδάκτωρ της αυτής Σχολής με τη διατριβή του «Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεσσαλονίκης και η Δύση. Η λατινική Εκκλησία και οι καινοτομίες της». Εξέδωσε πολλά και θεολογικού περιεχομένου βιβλία, μεταξύ των οποίων και την «Ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας από τις απαρχές της μέχρι σήμερα», αποβλέπων πάντοτε στην πνευματική οικοδομή και τον καταρτισμό του ποιμνίου του. Επίσης εδημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε θρησκευτικά περιοδικά και αλλού.

Το 1945 εχειροτονήθη διάκονος και το 1950 πρεσβύτερος. Διετέλεσε Ιεροκήρυξ και Πρωτοσύγκελλος εις Αρναία και Έδεσσα. Το 1965 εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας, της οποίας το λογικό ποίμνιο που του ενεπιστεύθη ο Κύριος μας και Θεός μας Ιησούς Χριστός διεποίμανε έχων πρότυπα, όπως ο ίδιος έλεγε, τόσο τον πρώτο πνευματικό του πατέρα, τον Ιερισσού Σωκράτη, πλησίον του οποίου εδιδάχθη τα εκκλησιαστικά και τα πνευματικά ζητήματα, όσο και τον Εδέσσσης Διονύσιο, που υπήρξε ο χειροτονητής του και εις τους τρείς βαθμούς της Ιεροσύνης και από τον οποίο εδιδάχθη τα διοικητικά ζητήματα.

Ο αείμνηστος κυρός Διονύσιος εποίμανε την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, την οποία ετίμησε διά της ποιμαντορίας του και ο από Δράμας εθνοϊερομάρτυς άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, επί σαράντα συναπτά έτη, εργασθείς αόκνως εις τον πνευματικό τομέα (θείον Κήρυγμα, ιερατικές Συνάξεις, Συνέδρια και έκδοση των Πρακτικών τους κ.ά. εκδόσεις). Καθ' όλο το μακρό διάστημα της ποιμαντορίας του αγωνίσθηκε για την πνευματική μόρφωση και οικοδομή του ποιμνίου του, κληρικών και λαϊκών. Πάντοτε ακούραστος, περιόδευε κάθε έτος ολόκληρη την επαρχία του κηρύττων, νουθετών και διδάσκων.

Υπήρξε κατ' εξοχήν λειτουργικός τύπος. Ελειτουργούσε συνεχώς κατά τις περιοδείες του, σχεδόν καθ' εκάστην. Κατά τα πρώτα έτη της Αρχιερατείας του εξομολογούσε πολλούς πιστούς. Εκπόνησε προγράμματα καταρτισμού των ιερέων και ενουθέτει τους πνευματικούς για την ομοιόφοβη επιβολή των επιτιμίων.

Στο διοικητικό τομέα υπήρξε συγκεντρωτικός, κατά το παλαιό πρότυπο των Αρχιερέων. Τα πάντα εξεπορεύοντο και ελέγχοντο από τον ίδιο. Οργάνωσε τη Μητρόπολη του κατά τρόπο υποδειγματικό και παραδειγματικό τόσο εις τον πνευματικό, όσο και εις τον διοικητικό τομέα.

Σεβόταν και εφήρμοζε τους Ιερούς Κανόνες, τις εντολές και τις εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου, τους νόμους του Κράτους, όπου αυτοί δεν ήρχοντο σε αντίθεση με τους ιερούς κανόνες την πράξη και τη ζωή της Εκκλησίας.

Τιμούσε τους εκάστοτε προκαθημένους της Εκκλησίας και απέδιδε σ' αυτούς τον αρμόζοντα σεβασμό και τις προσήκουσες τιμές, όπως και τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς και γενικώς τους Κληρικούς και τους Μοναχούς.

Ανήγειρε περίπου 80 ιερούς ναούς, αναπαλαίωσε και ανακαίνισε τους υπολοίπους, ενώ το δημιουργικό έργο του επεκτείνετο και στις ενορίες της εκκλησιαστικής επαρχίας του, στον εξωτερικό και εσωτερικό εξωραϊσμό των ιερών ναών, με τον οποίο ασχολήθηκε προσωπικώς και επισταμένως.

Ολοκλήρωσε τον περίλαμπρο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, τον οποίο παρέλαβε από τα θεμέλια. Ανήγειρε και εξώπλισε την εν Δράμα αίθουσα διαλέξεων. Ανακαίνισε τον μητροπολιτικό οίκο και τα γραφεία της Μητροπόλεως. Συνέστησε Εκκλησιαστικό Μουσείο και Βιβλιοθήκη στο Επισκοπείο. Συντήρησε και οργάνωσε τα μητροπολιτικά αρχεία.

Ανήγειρε εκ θεμελίων και εκ της τέφρας της την ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας της Εικοσιφοινίσσης, που είχαν πυρπολήσει το 1943 οι Βούλγαροι κατακτητές, και της οποίας περισυνέλεξε την καταπατημένη περιουσία, ωφελήσας τόσο τη Μονή ειδικώς, όσο και την Εκκλησία γενικώτερον (ΟΔΕΠ). Ίδρυσε και ανήγειρε επίσης εκ θεμελίων την Ιερά Μονή Αναλήψεως του Κυρίου στη Σίψα. Τις Ιερές Μονές οργάνωσε κατά τα πρότυπα του αυθεντικού ορθοδόξου ανατολικού μοναχισμού και μεριμνούσε πατρικώς γι' αυτές εξομολογών τις Αδελφότητες τους και ενδιαφερόμενος εκ του σύνεγγυς για την πνευματική πρόοδό τους.

Ανήγειρε δύο μαθητικά οικοτροφεία, αρρένων και θηλέων, εκ των οποίων το θηλέων ελειτούργησε επ' ολίγον πλησίον της Λαυρεντιανής Μονής. Ίδρυσε και τις εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις Της Ιεράς Μητροπόλεως του προς αναψυχή, ψυχαγωγία και εις Χριστόν πνευματική οικοδομή των παιδιών και των νέων.

Ο Δράμας κυρός Διονύσιος ως πρόσωπον ζούσε τη λιτή μοναχική βιοτή. Υπήρξε αυστηρός στο ήθος και ενέπνεε σεβασμό. Ο ψυχικός του κόσμος ήταν καλός και αγαθός. Αγαπούσε ειλικρινώς. Δεν τιμωρούσε (άνευ αιτίας) ποτέ, μόνο νουθετούσε. Ενίοτε οργίζετο, αλλά μόνον προς στιγμήν.

Ήτο γενικώς φειδωλός στην υλική βοήθεια του ποιμνίου του, αλλά προσέφερε αφειδωλεύτως όπου υπήρχε πραγματική ανάγκη, και η διάκριση που τον χαρακτήριζε του επέτρεπε να κρίνει τα πρόσωπα, τα προβλήματα και τις περιστάσεις ορθώς, ενεργών αναλόγως. Εσέβετο το ιερόν χρήμα, το οποίο συγκέντρωνε μετ' επιμελείας, διαθέτων επαρκώς τα απαραίτητα, χωρίς ασύστολες και άκριτες σπατάλες. Εθεωρούσε ότι αυτή η οικονομική περιφρούρηση ήταν απαραίτητη και εσκέπτετο ότι κάποια στιγμή θα απέβαινε πολύτιμη για το πνευματικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας έν όψει των επαπειλούμενων εναντίον Της μεθοδεύσεων.

Τις προσωπικές οικονομίες του διέθετε για την αναστύλωση της Ιεράς Μονής Παναγίας της Εικοσιφοινίσσης και της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Κυρίου, εις τις οποίες διά της διαθήκης του κληροδότησε όλα τα άμφιά του· τα δε βιβλία του κατέλιπε εις την Ιερά Μητρόπολή του.

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2005 εξεδήμησε προς Κύριο εν απολύτω ηρεμία και ψυχική γαλήνη, εφοδιασθείς διά των Ιερών Μυστηρίων. Στις 3 Οκτωβρίου, με τη συμμετοχή πολλών Αρχιερέων, του Κλήρου, των τοπικών Αρχών και πλήθους κόσμου, εψάλη η νεκρώσιμη Ακολουθία του στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας, προεξάρχοντος του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου.

Ο κυρός Διονύσιος διεκρίθη διά την ανεξικακίαν του, το ήθος, την ενάρετον ζωήν του και την προσήλωσιν του εις τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Κατά την άσκησιν της ποιμαντορίας του απέφευγε τη δημοσιότητα, την προβολήν και την επίδειξιν, αγωνιζόμενος «τον αγώνα τον καλόν» και ορθοτομών τον λόγον της αληθείας. Πράος, ταπεινός, αθόρυβος και ακούραστος, ανηλώθη κυριολεκτικώς εις την διακονίαν του ποιμνίου του. Οι λόγοι του ηκολουθούντο διά των έργων του, ως αρμόζει εις εργάτην του Ευαγγελίου.

Απελθών του προσκαίρου και ματαίου τούτου κόσμου, μετ' ενάρετον βίον, ο κυρός Διονύσιος, κατέλιπε μνήμην αγαθήν, καθ' όσον τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσατο και την πίστιν τετήρηκεν, δι' ο και του ανήκει ο της δικαιοσύνης στέφανος.

Εκ του εγκολπίου ημερολογίου 2011 της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας το οποίο αφιερώθηκε στο Μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας κυρόν Διονύσιον επί τη συμπληρώσει πενταετίας από την εις Κύριον εκδημίας αυτού (σελ.8-19).